در هواي نيمه‌ شعبان؛ خوب بودن یعنی انتظار

همشهری آنلاین- لیلی شیرازی:

هر کس، در هر کجای دنیا که منتظر وقوع «خوبی»‌هاست، دارد سهمی از انتظار کشیدن برای تو را می‌پردازد!

چرا که تو همه‌­ی خوبی­‌ها هستی و ما انتظار رسیدن خوبی را می‌کشیم. همان‌طور که منتظر آمدن بهار هستیم. همان‌طور که در انتظار باران می­‌مانیم و یا در انتظار تولد یک نوزاد!ما همان زمین خشکی‌زده‌­ایم. همان قحطی هستیم. همان جوجه‌های پرندگانی هستیم که در لانه نشسته‌اند و در انتظار مادرشان بال بال می‌زنند. تو آن کسی هستی که به خوبی‌­ات اعتماد داریم. تو صافی و ریگی به کفش‌هایت نیست!

* * *

ما در انتظار تولد یک نوزادیم. چرا که به دنیا آمدنش برای ما خنده‌‌های فرشته‌وار و گریه‌های معصومانه می‌آورد. چرا که معجزه‌­ی خداوند بزرگ است و ما در انتظار معجزه‌­ای هستیم که دیگر نمی‌بینیمش.

به قول دوستی تولد یک نوزاد دیگر، یعنی این­که خداوند هنوز از بشریت ناامید نشده است. تولد یک نوزاد دیگر نشانه‌ی امیدواری برای آمدن توست. آمدن تو یعنی آدم‌ها هنوز می‌توانند خوبی کنند. آدم­‌ها هنوز نشانه­‌های خوب بودن دارند و درختی را که خشکیده می‌توان دوباره سبز کرد!

* * *

دست­‌های ما خالی‌اند. کمی خسته هستیم و پنجره­‌ای نداریم تا از آن نسیمی بوزد به جز پنجره‌ی تو. پنجره‌‌ات را به ما نشان بده و اجازه بده که در هوای انتظار تو کاری بکنیم. بگذار در هوای انتظار تو زندگی کنیم و گامی به جلو برداریم.

ما کارهای زیادی بلدیم. مثلاً می‌توانیم از دست­‌هایمان کبوتران سپید دربیاوریم و آن­‌ها را در آسمان پرواز دهیم‌. کبوتران سپید، نشانه‌‌ی صلح و آرامش و دوستی هستند. همان‌ها که تو با خودت داری. همان ­ها که تو با خودت می‌آوری.

و می­‌توانیم آوازهایی را که بلدیم برای گل‌­ها بخوانیم. چرا که گل‌ها با این آوازها بال می­­‌گیرند و رشد می­‌کنند و بزرگ می‌شوند. و وقتی گل­‌ها زیادتر بشوند پروانه‌­ها و قاصدک‌ها هم سر می‌رسند و بلبل­‌ها که می‌توانند هر بار آوازشان را با نت جدیدی بخوانند! دنیایی این‌چنین همان است که تو می‌خواهی. چرا که تو گل‌­ها را از گریبانت درمی‌آوری و روی زمین می‌پاشی و راز پروانه‌­ها را می‌دانی!

ما بلدیم آسمان را روی زمین ببافیم. آسمان را روی زمین نقش بزنیم. فرشته باشیم و مثل ابرها زندگی کنیم. ما بلدیم با خدا راز و نیاز کنیم. صبح­‌ها، وقتی هنوز درخت‌­ها از خواب بیدار نشده‌اند و پرندگان به درختان صبح به‌خیر نگفته‌اند!

ما می‌­توانیم علف را سجاده کنیم. روی زمین دوست داشتن خدا را کوک بزنیم. در چشمه­‌ی حیات شنا کنیم و نام خدا را تکرار کنیم. نه فقط در اول هر کاری که در لحظه لحظه‌­ی کارها!

ما بلدیم خوب باشیم. این توانایی را خداوند به ما داده است و خوب بودن یعنی این که ما سهم انتظار کشیدن برای تو را ادا می‌کنیم!