طاعون خیارکی چیست و آیا در ایران شیوع پیدا کرده است؟!
پارسینه: عضو کمیته کشوری بیماریهای عفونی ورود بیماری طاعون خیارکی به کشور را تکذیب کرد.
مینو محرز در مورد شایعه ورود بیماری طاعون خیارکی به کشور اظهار کرد: موضوع ورود طاعون خیارکی به کشور اساساً کذب است و هیچ گزارش رسمی در مورد ابتلای افراد به این بیماری در کشور طی هفتههای گذشته نداشتهایم.
وی افزود: بخش اپیدمیولوژی حوزه سلامت، به صورت بسیار دقیق این موضوع را رصد کرده است که مشخص شد این بیماری در میان جوندگان دیده شده و گزارشی در مورد انسانی بودن این بیماری دیده نشده است.
عضو کمیته کشوری مبارزه با بیماریهای واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: البته که طاعون به خودی خود جای نگرانی دارد، اما در سالهای اخیر در ایران بیماری طاعون کنترل شده است و راه درمانی این بیماری هم فقط مصرف آنتی بیوتیک است.
محرز بیان کرد: از مردم میخواهم که در میان فضای اضطرابی ناشی از شیوع ویروس کرونا خودشان را درگیر شایعات فضای مجازی نکرده و فقط اخبار را از مراجع رسمی دریافت کنند.
وی افزود: بخش اپیدمیولوژی حوزه سلامت، به صورت بسیار دقیق این موضوع را رصد کرده است که مشخص شد این بیماری در میان جوندگان دیده شده و گزارشی در مورد انسانی بودن این بیماری دیده نشده است.
عضو کمیته کشوری مبارزه با بیماریهای واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: البته که طاعون به خودی خود جای نگرانی دارد، اما در سالهای اخیر در ایران بیماری طاعون کنترل شده است و راه درمانی این بیماری هم فقط مصرف آنتی بیوتیک است.
محرز بیان کرد: از مردم میخواهم که در میان فضای اضطرابی ناشی از شیوع ویروس کرونا خودشان را درگیر شایعات فضای مجازی نکرده و فقط اخبار را از مراجع رسمی دریافت کنند.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
طاعون خیارکی،یکی از۳نوع طاعون-واگیر- است(از باکتری یرسینیا پستیس)
که از نیش کک یا گازگرفتگی توسط موش آلوده به باسیل به وجود میآید.
سر آرنولد ویلسون در کتاب پرشیا مینویسد: با وجود اینکه بیماریهای عفونی مثل طاعون خیارکی، وبا و گونهای آنفلوآنزا بین ۱۹۱۸ و ۱۹۲۰میلادی(۱۲۹۷-۱۲۹۹شمسی) دنیا را درنوردیدند اما در پرشیا (ایران) همهگیر شدند و بیش از جنگ چهارساله(جنگ جهانی اول) جان انسانها را گرفتند. با این حال شواهد ناچیزی در پرشیا در این باره در دسترس است.
عباس میلانی در کتاب شاه مینویسد:در آن روزها، وبا و آنفلوآنزا، اعتیاد و گرسنگی در مملکت بیداد میکرد. تجهیزات-امکانات- بهداشتی جامعه در آن روزها خیلی کم بودواین فقرامکانات موجب تلفات زیادی شد بطوری که در دو دهه اول قرن بیستم ایران دستکم یک دهم( تاچهل درصد) جمعیت خود را در نتیجه انواع بیماریهای واگیر، قحطی و جنگ از دست داد.
نکته:خیلی به آمارواطلاعات خانم دکترمحرزنمی شوداعتمادکرد،اظهاراتش عوامانه است،نه عالمانه؛اززمان شیوع کرونا تاکنون اظهاراتش اینگونه بوده