یادداشت محمدآقازاده درباره توقیف" شرق"

بعد از ظهر در تحریریه شرق بودم، بسیارطول کشید تا نگهبان اجازه بدهد وارد تحریریه شوم، بسیاری را با نام می شناختم ولی از نزدیک هرگز آنها را ندیده بودم، آنها هم مرا هم نمی شناختند ،فضا در مجموعه آرام و امیدوار بود ، همه مشغول کارشان بودند ، سردبیر و دوستانش با لطف برخورد می کنند و خوش آمد می گویند ، ولی بعنوان کسی که سالهاست در حوالی روزنامه ها می پلکد و دستی هم در نقد هنری دارد هر چقدر به کاریکاتوری که مورد بدفهمی قرار گرفته است خیره می شوم هیچ رد پایی که بتوان نشانه ای از دفاع مقدس در آن یافت پیدا نکردم ، اگر سردبیر روزنامه بودم و باید در مورد این اثر تصمیم می گرفتم با همه تجربه ام همان کاری را می کردم که سردبیر خلاق و با تجربه شرق انجام داد، کپ و گفتی می زنم و به خانه باز می گردم ،کاش این دوستان را در فضای بهتری می دیدم، در راه با تلخی با خود می اندیشم چرا در مورد هنر هر کس از ظن خود یار می شود ، اگر حافظ ، مولوی و سعدی در روزگار ما می زیستند خیلی از اشعارشان چه موج سیاسی می توانست برانگیزد ،شانس آوردند چند دهه دیر بدنیا آمدند ، این را می دانم که خانواده حیدری خاطرات زیادی از میدانهای طوفانی جنگ دارد و هیچکس بزرگترهای خود را هجو نمی کند