سفرنامه نیویورک به روایت منوچهر متکی

سومین سه شنبه ماه سپتامبر (شهریورماه هرسال)، آغاز نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد است. کمیته های شش گانه و کارگروههای مختلف با مشارکت کارشناسان کشورها به مدت سه ماه موضوعات و مباحث مختلف را مورد بررسی قرار داده و قطعنامه های پیشنهادی خود در حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و امنیتی را برای تصویب مجمع عمومی سازمان ملل ارائه می دهند. این مصوبات هر سال در مجموعه قطوری چاپ و منتشر می گردد.

کشورها عموما در سطح وزرای امور خارجه در اجلاس های سالانه سازمان ملل شرکت می کنند. هر پنج سال یکبار و نیز گاهی برای بررسی موضوعاتی خاص از سران کشورها برای حضور در سازمان ملل دعوت می شود. همچنین هر پنج سال یکبار اجلاس سران پارلمان های جهان نیز در نیویورک و در مقر سازمان ملل برگزار می شود.

آقای احمدی نژاد پس از انتخابات سال 1384 و به فاصله 27 روز بعد از انتخاب کابینه اش برای نخستین بار با رویکردی سیاسی- تبلیغاتی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد شرکت کرد و با توجه به بازتاب گسترده اش، این سفر را در سالهای بعد نیز تکرار نمود. البته روند این سفرها و آثار آن در مجموعه دیگری باید مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.

وزیر امور خارجه به دلیل اینکه قبل از افتتاح رسمی مجمع عمومی سازمان ملل در جلساتی در سطح وزرای امور خارجه شرکت می نماید معمولا چند روز زودتر از رییس جمهور به نیویورک عزیمت می کند و همچنین بنا به ضرورت انجام دیدارهای دیپلماتیک با همتایان خارجی که از قبل تنظیم شده است ونیز حضور در برخی نشست های دیگر، حدود یک هفته بعد از اتمام سفر رییس جمهور در نیویورک حضور دارد.

وزرای امور خارجه ملاقات های در نیویورک که گاهی با همتایان حدود 50 کشور برگزار می شود را اصطلاحا ملاقات بدون سفر ( Meeting without journey ) می نامند چون به جای سفر به دهها کشور، در یک محل امکان همه آن دیدارها فراهم می شود.

به نظر رسید گزارش یکی از این سفرها به صورت روزنگار یا سفرنامه که معمولا با احتساب مدت زمان رفت و برگشت دو هفته به طول می انجامد برای مخاطبین گرامی خالی از لطف و فایده نباشد.

مجموعه نوشتار پیش رو مربوط به یادداشت های روزانه سفر سال 1388 شمسی به نیویورک و بعد از تشکیل دومین کابینه آقای احمدی نژاد (دولت دهم) است که در همان ایام به نگارش درآمده و حاوی جزئیات کاری در قالب یک سفرنامه 14 روزه است که علیرغم اختصار در نگارش ناگزیر طی چند قسمت منتشر خواهد شد.

حركت به سوي نيويورك- 29/6/1388

ساعت 2:45 صبح آقایان مظفري،‌ عبداللهي (مدیر کل و رئیس تشریفات) و آقای جعفري (سرتیم حفاظت) در فرودگاه امام خمینی (ره)حضور داشتند. ساعت 3:40 راهي فرانكفوت شديم.

آقاي مظفري از سرعت عمل در انتخاب سفرا در آغاز دولت دهم و تعيين تقريبا همه آنها از وزارت امور خارجه خوشحال بود. او گفت برخی از فضاهاي منفي ايجاد شده با اين اقدام خنثي خواهد شد.

قبل از ساعت 6 صبح به فرانكفورت رسيديم. آقاي جعفرزاده (سرکنسول) و همسرشان به اتفاق دونفر از همکاران به استقبال آمده بودند. آقای جعفر زاده از جوانان متدین و متعهد بود که اولین بار در سال 1369 با او در معاونت بین الملل ملاقات داشتم. درکار کردن پرتلاش بود و مهمتر اینکه احساس دین به نظام و انقلاب داشت و این احساس هرگز به طلبکاری تبدیل نشد.

پس از ادای فریضه نماز در رزيدانس صبحانه صرف شد. نمایندگی از کاهش پنج كارمند موقت به يك نفر گله‌مند بود. سر کنسولگری های جمهوری اسلامی در فرانکفورت، دبی ، استانبول و بمبئی «مومبای» به دلیل اینکه ایستگاههای ترانزیتی هیات های مختلف کشور در سفرهای خارجی و یا رفت و برگشت مامورین وزارت امور خارجه شاغل در دیگر نمایندگی های جمهوری اسلامی وخانواده هایشان می باشند در زمره پرکارترین و پر مراجعه ترین کنسولگری های کشورمان هستند. می دانستم تعدادی از جایگزین ها به زودی عازم هستند، در عین حال براي معاون اداری و مالی طی تلکسی نوشتم: سریعا بررسی و پیگیری نمایند.

ساعت 10:30 صبح از فرودگاه فرانكفورت راهي نيويورك شديم. پرواز نسبتا طولاني 8 ساعته تا نیویورک فرصتي بود كه گزارش های توجیهی و محورهای مذاکرات تهیه شده در ادارات مختلف برای ملاقات با همتایان خارجی و نیز گزارشات موضوعی تهیه شده در حوزه های بین المللی و اقتصادی مرور شود. همچنین مجالی بود تا اين روزنگار زندگي كاري ام كه به مثابه کتابچه خاطراتی نیز می باشد و از ده روز پيش با شروع رسمي كار دولت دهم بصورتی تفصیلی آغاز شد تا بدينجا نگارش گردد. اميد كه به لطف حضرت حق توفيق ادامه اين مكتوب رفيق گردد. بمنه و كرمه.

ساعتی قبل از رسيدن به نيويوك سرمهماندار پرواز با احترام اظهار داشت: پيامي دريافت كرديم كه مسئولان ذيربط آمريكا ورود شما به نيویورك را هماهنگ كرده و شما و همراهانتان قبل از ديگر مسافرین می توانید پياده شويد. تشكر كردم.

مرور برنامه‌ها در نيويورك- 29/6/1388

ساعت 1:10 بعدازظهر به وقت محلي در نيویورك از هواپیما پياده شديم. اين ششمين سفر در چهار سال گذشته به نيويورك است. آقايان خزاعي سفیر ونماینده دائم، آل حبیب سفیر و معاون نمایندگی و چهارباغي به استقبال آمده بودند. خانم دكتر خزاعي هم زحمت كشيدند.

آقای خزاعی را از دوره اول مجلس شورای اسلامی می شناسم. در آن زمان بنده عضو کمسیون سیاست خارجی و ایشان عضو کمسیون اقتصادی بود. اهل استان خراسان و شهر کاشمر بود اما به دلیل ازدواج در گیلان و مسئولیت کاری در رشت، «مدیر کل صدا وسیمای آن استان» پس از پیروزی انقلاب حسابی گیلانی شده بود و مورد شناخت وعلاقه مردم آن دیار. به همین دلیل دو دوره متوالی از سوی مردم رشت به نمایندگی مجلس انتخاب شد.

صمیمی در رفاقت و جدی در کار بود. در نیمه دهه 1360 بعنوان نماینده کشورمان در بانک جهانی و صندوق بین المللی پول عازم واشنگتن شد که به دلیل کار آمدی و شایستگی بیش از دهسال در این سمت انجام وظیفه نمود.

درسال 1370 و زمان مسئولیت معاون امور بین الملل وزارت امور خارجه در سفر به نیویورک ( شرکت درمجمع عمومی سازمان ملل متحد) ،برای پیگیری مشکلی در دفتر حفاظت منافع جمهوری اسلامی در آمریکا به واشنگتن رفتم ، دیدار وگفتگویی کاری با هم داشتیم. پس از مسئولیت وزارت امور خارجه و در پایان دوره سفارت آقای محمدجواد ظریف در مقر سازمان ملل در سال 1386 با آقای خزاعی که معاون وزیر اقتصاد و دارایی ورئیس سازمان سرمایه گذازی خارجی در کشور بود گفتگو و ایشان را برای عزیمت به نیویورک متقاعد نمودم و اینک سومین سال استقرار ایشان به عنوان سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی نزد سازمان ملل متحد-نیویورک می باشد.

با آقاي خزاعي کلیت برنامه‌ها را مرور کردیم. درخواست دو نفر از نمایندگان شاخص کنگره امریکا براي ديدار با رئيس‌جمهور، جلسه با نخبگان و صاحب‌نظران،‌ رهبران ديني، هموطنان ايراني، ديدارهاي دوجانبه با سران، نشست سه‌جانبه سران (ایران،پاکستان و افغانستان)، اجلاس سران گروه گروه 15، مصاحبه‌هاي تلويزيوني و كنفرانس مطبوعاتي به صورت مفصل مورد بررسی قرار گرفت.

ادامه دارد...