.svg)
انتخاب جان کری تاثیری بر سیاست کلی آمریکا در قبال ایران ندارد
پارسینه: روزنامه آرمان در یادداشتی با عنوان «تاثیر انتخاب جان کری بر روابط ایران و آمریکا» به قلم سیدمحمد صدر معاون وزیر امورخارجه دولت اصلاحات نوشت: انتخاب جان کری به وزارت امور خارجه آمریکا، با توجه به مواضع او در قبال ایران این امیدواری را ایجاد کرده که انتخاب اخیر باراک اوباما میتواند زمینه‌های مثبتی در روابط ایران و آمریکا در چهار سال آینده ایجاد کند و باعث نرمش طرف آمریکایی در مسائل و چالشهای موجود در این مناسبات شود.
جریان مناظرههای انتخاباتی ایالات متحده با توجه به طرح مکرر موضوع ایران و مانور کاندیداها بر برنامه‌هایی که در این خصوص دارند نشان میدهد که این مساله یکی از محورهای اصلی دولت و هیات حاکمه آمریکا در سالهای پیش رو خواهد بود و در نظر سیاستمداران این کشور از اهمیت ویژهای برخوردار است. اما اینکه انتخاب جان کری به سمت وزارت امور خارجه آمریکا میتواند تاثیری جدی بر این مساله داشته باشد جای شک است.
سیاست خارجی در دولت باراک اوباما بیش از آنکه در وزارت امور خارجه تدوین شود در کاخ سفید تعیین میشود و مجموعه دستگاه دیپلماسی خارجی این کشور کمتر از آنچه به نظر میرسد در این خصوص نقش دارد. به بیان دیگر کاخ سفید در خصوص مسائل خارجی تصمیم میگیرد و وزارت امور خارجه بیشتر مجری این سیاستهاست تا تعیین‌کننده آن. اصولا اوباما از سال 2008 که کرسی ریاست‌جمهوری را در اختیار گرفت برنامهای ویژه برای خاورمیانه و همچنین جهان اسلام داشت و همچنان هم اصرار به ادامه دادن آن دارد.
انتخاب جان کری به سمت جدید از این رو با اهمیت است که نسبت به هیلاری کلینتون میتواند مجری بهتری برای سیاستهای اوباما باشد. خانم کلینتون از همان زمانی که به عنوان سناتور در ایالات متحده مشغول به کار بود در مسائل سیاست خارجی موضعی شبیه موضع جمهوریخواهان داشت و حتی در زمان جورج بوش از موافقان حمله به افغانستان محسوب میشد. این موضع مشخصا در تقابل با مواضع باراک اوباما چه در زمان نمایندگی مجلس سنا و چه در زمان ریاست‌جمهوری بود. اما مواضع جان کری به شکلی مشخص و عیان به مواضع باراک اوباما نزدیکتر است و همگرایی نظری و عملی بیشتری در خصوص مسائل جهان اسلام، خاورمیانه و بخصوص ایران میان او و آقای اوباما حس میشود. با وجود تمام فشارهایی که به دولت باراک اوباما درخصوص افزایش فشارها بر ایران و ناکارآمد بودن سیاستهای دولت او در قبال کشورمان وارد میشود، وی همچنان بر این باور است که تحریمها تاثیر خود را در ایران گذاشته و توانسته اقتصاد ایران را تضعیف کند. اصرار باراک اوباما بر این مساله، چه در دوران رقابت انتخاباتی و چه بعد از انتخاب مجدد به ریاست‌جمهوری نشان میدهد که وی همچنان تمایل دارد تا سیاست هویج و چماق را در این زمینه ادامه دهد و امیدوار است که این سیاست در نهایت بتواند بدون توسل به راهکار نظامی ایران را از مواضع خود عقب ببرد.
رفتارهای اخیر دولت آمریکا درخصوص تشدید تحریمها و البته پیشنهاد دوباره مذاکره با ایران نیز میتواند چنین ارزیابی‌ای را تایید کند. بر این اساس انتخاب جان کری به سمت وزارت امور خارجه آمریکا در راستای گماردن سکان هدایت دستگاه دیپلماسی خارجی آمریکا به همراهی همسوتر با باراک اوباماست تا از این طریق وی بتواند با قدرت بیشتر و البته مقاومت کمتری سیاستهای خارجی خود را پیش ببرد و به نتیجه برساند. به عبارت دیگر انتخاب جان کری تاثیری بر سیاست کلی آمریکا در قبال ایران ندارد چرا که عملا سیاستهای آمریکا در این خصوص بر روی کاغذ همان سیاستهای چهار سال اخیر است و این انتخاب فقط میتواند در عمل اجرایی شدن این سیاستها را تسهیل کند.
سیاست خارجی در دولت باراک اوباما بیش از آنکه در وزارت امور خارجه تدوین شود در کاخ سفید تعیین میشود و مجموعه دستگاه دیپلماسی خارجی این کشور کمتر از آنچه به نظر میرسد در این خصوص نقش دارد. به بیان دیگر کاخ سفید در خصوص مسائل خارجی تصمیم میگیرد و وزارت امور خارجه بیشتر مجری این سیاستهاست تا تعیین‌کننده آن. اصولا اوباما از سال 2008 که کرسی ریاست‌جمهوری را در اختیار گرفت برنامهای ویژه برای خاورمیانه و همچنین جهان اسلام داشت و همچنان هم اصرار به ادامه دادن آن دارد.
انتخاب جان کری به سمت جدید از این رو با اهمیت است که نسبت به هیلاری کلینتون میتواند مجری بهتری برای سیاستهای اوباما باشد. خانم کلینتون از همان زمانی که به عنوان سناتور در ایالات متحده مشغول به کار بود در مسائل سیاست خارجی موضعی شبیه موضع جمهوریخواهان داشت و حتی در زمان جورج بوش از موافقان حمله به افغانستان محسوب میشد. این موضع مشخصا در تقابل با مواضع باراک اوباما چه در زمان نمایندگی مجلس سنا و چه در زمان ریاست‌جمهوری بود. اما مواضع جان کری به شکلی مشخص و عیان به مواضع باراک اوباما نزدیکتر است و همگرایی نظری و عملی بیشتری در خصوص مسائل جهان اسلام، خاورمیانه و بخصوص ایران میان او و آقای اوباما حس میشود. با وجود تمام فشارهایی که به دولت باراک اوباما درخصوص افزایش فشارها بر ایران و ناکارآمد بودن سیاستهای دولت او در قبال کشورمان وارد میشود، وی همچنان بر این باور است که تحریمها تاثیر خود را در ایران گذاشته و توانسته اقتصاد ایران را تضعیف کند. اصرار باراک اوباما بر این مساله، چه در دوران رقابت انتخاباتی و چه بعد از انتخاب مجدد به ریاست‌جمهوری نشان میدهد که وی همچنان تمایل دارد تا سیاست هویج و چماق را در این زمینه ادامه دهد و امیدوار است که این سیاست در نهایت بتواند بدون توسل به راهکار نظامی ایران را از مواضع خود عقب ببرد.
رفتارهای اخیر دولت آمریکا درخصوص تشدید تحریمها و البته پیشنهاد دوباره مذاکره با ایران نیز میتواند چنین ارزیابی‌ای را تایید کند. بر این اساس انتخاب جان کری به سمت وزارت امور خارجه آمریکا در راستای گماردن سکان هدایت دستگاه دیپلماسی خارجی آمریکا به همراهی همسوتر با باراک اوباماست تا از این طریق وی بتواند با قدرت بیشتر و البته مقاومت کمتری سیاستهای خارجی خود را پیش ببرد و به نتیجه برساند. به عبارت دیگر انتخاب جان کری تاثیری بر سیاست کلی آمریکا در قبال ایران ندارد چرا که عملا سیاستهای آمریکا در این خصوص بر روی کاغذ همان سیاستهای چهار سال اخیر است و این انتخاب فقط میتواند در عمل اجرایی شدن این سیاستها را تسهیل کند.
ارسال نظر