.svg)
خجالتی و کمرو بودن کودکان همیشه نباید باعث نگرانی والدین شود
پارسینه: از بکار بردن برچسب خجالتی برای کودک و تحت فشار قرار دادن او برای ارتباط سریع با دیگران اجتناب کنید و همچنین کودک را برای اینکه نمی‌تواند ارتباط برقرار کند موأخذه نکنید
خجالتی بودن کودک به خودی خود بد نیست و می‌تواند بسته به نحوه برخورد با آن، مفید و یا ناتوان کننده باشد.
خجالتی بودن واکنشی سازگارانه است که بسیاری از کودکان در فرایند طبیعی رشد تجربه می‌کنند بنابراین خجالتی بودن به خودی خود یک نقص نیست، بلکه یک ویژگی سرشتی و شخصیتی است که از بدو تولد دیده می‌شود و برخی تجربیات و الگو پذیری از دیگران می‌تواند آن را تقویت کند.
خجالتی بودن کودک به خودی خود بد نیست و می‌تواند بسته به نحوه برخورد با آن، مفید و یا ناتوان کننده باشد.
عزیزی معین بیان کرد: کودکان خجالتی اکثرا متکی به خود، همدل، متفکر، مودب و مثبت هستند همچنین این کودکان بهتر گوش می‌دهند، در دوستی‌ها محتاط هستند که باعث رنجش دیگران نشوند و مشکلات کمتری در مدرسه دارند.
وی در ادامه اضافه کرد: این کودکان بطور معمول تمایل ندارند با موقعیت‌های جدید روبرو شوند و در صورت مواجه شدن دیر با آن کنار می‌آیند هرچند ممکن است تمایل به ارتباط با دیگران داشته باشند ولی یا می‌ترسند و یا نمی‌دانند چطور باید ارتباط برقرار کنند.
در حضور دیگران و همسالان خجالت می‌کشند، به زمین نگاه می‌کنند و بنظر می‌رسد از نزدیک شدن به همسالان ترس دارند، بازی سایرین را تماشا می‌کنند ولی به آنها ملحق نمی‌شوند و به تنهایی بازی می‌کنند و در حضور غریبه‌ها خیلی ساکت هستند، خودانگیز صحبت نمی‌کنند و چیز زیادی برای گفتن به همسالان ندارند.
این روانشناس بالینی در خصوص اینکه چه زمانی خجالتی بودن کودک مشکل ساز می‌شود، تصریح کرد: چنانچه شدت کم رویی کودک بقدری باشد که موجب ناتوانی در ارتباط با دیگران، دوست یابی، و باز ماندن کودک از اهدافی شود که مستلزم تعامل اجتماعی است، در این صورت لازم است برای کاهش آن اقدام کرد.
برخی اوقات نیز کم رویی به حدی زیاد است که نشان دهنده یک مشکل جدی‌تر است، در این مواقع کودک تماس چشمی برقرار نمی‌کند، در ارتباط با دیگران مشکلات رفتاری دارد و با عصبانیت و خشم برخورد می‌کند در این صورت لازم است کودک از نظر احتمال وجود مشکلات زمینه‌ای دیگری که موجب بروز این رفتارها می‌شوند توسط متخصصین این حوزه تحت بررسی تشخیصی قرار گیرد.
از بکار بردن برچسب خجالتی برای کودک و تحت فشار قرار دادن او برای ارتباط سریع با دیگران اجتناب کنید و همچنین کودک را برای اینکه نمی‌تواند ارتباط برقرار کند موأخذه نکنید.
برای کمک به کودک همراه او باشند نه در جبهه مخالف او با و برای برقراری ارتباط با دیگران با او جدال نکنند همچنین برای او از خودشان در مورد زمان‌هایی که خجالتی بوده‌اند بگویند و موقعیت‌های مناسبی برای تعامل اجتماعی با همسالان کودک فراهم و از موقعیت‌های ساده‌تر و ارتباط با افرادی که کودک با آنها راحت‌تر است شروع کنند لذا ترجیحا از موقعیت‌هایی با جمعیت کمتر و برای مثال ابتدا از ارتباط با یک همسال شروع کنند اگر کودک بتواند حتی یک ارتباط صمیمی برقرار کند احساس توانمندی و امنیت بیشتری دارد و بعد از آن والدین می‌توانند امکان تعامل با افراد بیشتری را فراهم کنند.
به هنگام تعامل با همسالان فعالیت‌هایی ترتیب دهند که مورد علاقه کودک است وقتی کودک در فعالیت مورد علاقه اش با همسالان خود وارد می‌شود تمرکزش از ارتباط با افراد غریبه به فعالیت مورد علاقه اش معطوف می‌شود بنابراین این کمک می‌کند اضطراب حضور در جمع افراد غریبه در او کاهش یابد.
والدین به عنوان الگو برای کودکان باید در ارتباط با دیگران گرم و صمیمی برخورد کنند و والدین باید به یاد داشته باشند مهارت‌های برقراری ارتباط مثل سلام کردن، لبخند زدن، اظهار نظر کردن را در بازی دو نفره خودشان با کودک و از طریق بازی آموزش و تمرین دهند.
خجالتی بودن واکنشی سازگارانه است که بسیاری از کودکان در فرایند طبیعی رشد تجربه می‌کنند بنابراین خجالتی بودن به خودی خود یک نقص نیست، بلکه یک ویژگی سرشتی و شخصیتی است که از بدو تولد دیده می‌شود و برخی تجربیات و الگو پذیری از دیگران می‌تواند آن را تقویت کند.
خجالتی بودن کودک به خودی خود بد نیست و می‌تواند بسته به نحوه برخورد با آن، مفید و یا ناتوان کننده باشد.
عزیزی معین بیان کرد: کودکان خجالتی اکثرا متکی به خود، همدل، متفکر، مودب و مثبت هستند همچنین این کودکان بهتر گوش می‌دهند، در دوستی‌ها محتاط هستند که باعث رنجش دیگران نشوند و مشکلات کمتری در مدرسه دارند.
وی در ادامه اضافه کرد: این کودکان بطور معمول تمایل ندارند با موقعیت‌های جدید روبرو شوند و در صورت مواجه شدن دیر با آن کنار می‌آیند هرچند ممکن است تمایل به ارتباط با دیگران داشته باشند ولی یا می‌ترسند و یا نمی‌دانند چطور باید ارتباط برقرار کنند.
در حضور دیگران و همسالان خجالت می‌کشند، به زمین نگاه می‌کنند و بنظر می‌رسد از نزدیک شدن به همسالان ترس دارند، بازی سایرین را تماشا می‌کنند ولی به آنها ملحق نمی‌شوند و به تنهایی بازی می‌کنند و در حضور غریبه‌ها خیلی ساکت هستند، خودانگیز صحبت نمی‌کنند و چیز زیادی برای گفتن به همسالان ندارند.
این روانشناس بالینی در خصوص اینکه چه زمانی خجالتی بودن کودک مشکل ساز می‌شود، تصریح کرد: چنانچه شدت کم رویی کودک بقدری باشد که موجب ناتوانی در ارتباط با دیگران، دوست یابی، و باز ماندن کودک از اهدافی شود که مستلزم تعامل اجتماعی است، در این صورت لازم است برای کاهش آن اقدام کرد.
برخی اوقات نیز کم رویی به حدی زیاد است که نشان دهنده یک مشکل جدی‌تر است، در این مواقع کودک تماس چشمی برقرار نمی‌کند، در ارتباط با دیگران مشکلات رفتاری دارد و با عصبانیت و خشم برخورد می‌کند در این صورت لازم است کودک از نظر احتمال وجود مشکلات زمینه‌ای دیگری که موجب بروز این رفتارها می‌شوند توسط متخصصین این حوزه تحت بررسی تشخیصی قرار گیرد.
از بکار بردن برچسب خجالتی برای کودک و تحت فشار قرار دادن او برای ارتباط سریع با دیگران اجتناب کنید و همچنین کودک را برای اینکه نمی‌تواند ارتباط برقرار کند موأخذه نکنید.
برای کمک به کودک همراه او باشند نه در جبهه مخالف او با و برای برقراری ارتباط با دیگران با او جدال نکنند همچنین برای او از خودشان در مورد زمان‌هایی که خجالتی بوده‌اند بگویند و موقعیت‌های مناسبی برای تعامل اجتماعی با همسالان کودک فراهم و از موقعیت‌های ساده‌تر و ارتباط با افرادی که کودک با آنها راحت‌تر است شروع کنند لذا ترجیحا از موقعیت‌هایی با جمعیت کمتر و برای مثال ابتدا از ارتباط با یک همسال شروع کنند اگر کودک بتواند حتی یک ارتباط صمیمی برقرار کند احساس توانمندی و امنیت بیشتری دارد و بعد از آن والدین می‌توانند امکان تعامل با افراد بیشتری را فراهم کنند.
به هنگام تعامل با همسالان فعالیت‌هایی ترتیب دهند که مورد علاقه کودک است وقتی کودک در فعالیت مورد علاقه اش با همسالان خود وارد می‌شود تمرکزش از ارتباط با افراد غریبه به فعالیت مورد علاقه اش معطوف می‌شود بنابراین این کمک می‌کند اضطراب حضور در جمع افراد غریبه در او کاهش یابد.
والدین به عنوان الگو برای کودکان باید در ارتباط با دیگران گرم و صمیمی برخورد کنند و والدین باید به یاد داشته باشند مهارت‌های برقراری ارتباط مثل سلام کردن، لبخند زدن، اظهار نظر کردن را در بازی دو نفره خودشان با کودک و از طریق بازی آموزش و تمرین دهند.
منبع : خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر