ماجرای توسل آیت‌الله تهرانی به حضرت زهرا(س) در روزهای پایانی عمر

حجت‌الاسلام سید مصطفی میرلوحی استاد دانشگاه امام صادق(ع) در راستای رحلت عالم فقیه آیت‌الله مجتبی تهرانی گفت: هر مومن بزرگی مخصوصاً هر عالمی را که آدم از دست می‌دهد دلش می‌سوزد. اما گاهی بعضی از بزرگانی که آدم از دست می‌دهد روایت "اذا مات عالم لایسدها شیء" بهتر برای انسان مفهوم می‌شود که هر عالمی که از دنیا می‌رود خلأیی ایجاد می‌شود که هیچ چیزی نمی‌تواند آن را پر کند.


وی افزود: آدم فکر می‌کند که جای آیت الله حاج آقا مجتبی چه کسی می‌تواند این خلأ را پر کند خدا سایه همه مراجع را حفظ کند. واقعا فقیهی این چنینی که مرجع بوده و در دل جوانان چنین جایگاهی داشته باشند کم یافت می‌شود. فقیهی که اینطور در تهران، در دل شهر در دل جوانان و کسانی که در این سی سال منشأ خدمات خاص بودند و محافظ سنگرهای حساس نظام بودند، کم یافت می‌شوند. اهل اطلاع می‌دانند که ایشان چه شاگردانی تربیت کردند و این شاگردان چه خدماتی در سنگرهای بسیار حساس نظام انجام دادند. محفل ایشان همیشه وعده‌گاه همه عاشقان شهادت و ایثار بود.


میرلوحی در ادامه توصیفات خود از شخصیت آیت الله مجتبی تهرانی ادامه داد: چنین شخصیتی با آن جنبه علمی با آن جنبه زهد و تقوا و آن سبک زندگی کم یافت می‌شود. ایشان بارها به دلایلی علی‌رغم اینکه بارها به ایشان اصرار شد اما حاضر نشدند که مسئولیت بپذیرند. چون یکی از آفت‌های این سمت‌ها این بود که علمای ما وقتی به عرصه سیاست آمدند به خاطر دشمنی‌ها و ترورهایی که پیش می‌آمد به ناچار به وسیله محافظان از مردم جدا شدند اما این بزرگوار به همین دلیل در خانه و دفترش همیشه باز بود.


وی افزود: آن مرجعیتی که از قبل در ذهن مردم بود کاملاً در ایشان متجلی بود و در جمع جوانان حضور داشت. ایشان پای کار نظام و انقلاب و پشت ولایت بودند. مجموعه این موارد شخصیتی از ایشان درست کرده بود که به جهات اخلاقی و عمل به سفارش‌ها و موعظه‌ها و اشک ریختن‌ها در روضه؛ شخصیتی ویژه و محبوب و ممتاز ساخته بود که از شب رحلت ایشان، بسیاری از مومنین احساس می‌کنند پناهگاه خویش را از دست داده‌اند و کمرشان شکسته است.


میرلوحی با بیان خاطره‌ای از ایشان عنوان کرد: من توفیق داشتم دو سه هفته پیش به بیمارستان بروم. مغرب بود حاج آقا نماز می‌خواندند در محضرشان نشستم و چند کلمه‌ای هم صحبت کردیم در آن ساعات توسل‌شان عجیب بود. وقتی فاطمه زهرا(س) را صدا می‌کردند اول با صدای اخفا بود بعد با تمام تلاش‌شان "یا فاطمه(س)" بلندی می‌گفتند که به واقع احساس می‌کردم این مرد مرید طاهره صدیقه فاطمه زهرا(س) است. بزرگ‌ترین دستاویز و نجات بزرگان ما فاطمه زهرا(س) است.


وی در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم خدا این خلأ را پر کند و این مصیبت را که به امام زمان(عج)، بزرگان، مراجع و شاگردان و همه کسانی که از محضر ایشان استفاده می‌کردند وارد شده است، جبران کند و به ما هم توفیق دهد معارف، آثار، اهداف و آرمان‌های ایشان را پیاده کنیم و توفیق و سلامت به دیگر علما و مقام معظم رهبری بدهد.