ترایپوفوبیا یا ترس از سوراخ های ریز کنار هم چیست؟!

پلاستیک های حباب دار
حباب ها
آبی که هنگام تماس هوای مرطوب با آن به صورت قطره روی سطح سرد جمع می شود.
مرجان
دانه های میوه
سوراخ هایی در جسم فاسد یا بیمار
سوراخ یا برجستگی های روی اجسام
لانه زنبوری
چشم حشرات
غلافهای بذر لوتوس
انارها
اسفنج دریایی
توت فرنگی

الگوهای ساخته شده توسط انسان و همچنین حیواناتی که پوشش های لکه دار یا طرح دار دارند نیز می توانند واکنش فوبیایی ایجاد کنند.


علائم ترایپوفوبیا چیست ؟
علائم این بیماری مشابه سایر فوبیاهای خاص است. افراد پس از دیدن خوشه هایی از سوراخ های کوچک یا برجستگی ها ، چه به صورت حضوری و چه در تصویر، معمولاً موارد زیر را تجربه می کنند :

پریشانی احساسی
ترس و اضطراب
احساس طغیان
سیخ شدن موها و ایجاد برجستگی روی پوست
خارش
حالت تهوع
موارد وحشت زدگی
تنفس سریع و پی در پی
لرزش
تعریق
استفراغ

علاوه بر تجربه علائمی مانند ترس و انزجار، افراد مبتلا به تریپوفوبیا نیز اغلب دچار تغییراتی در رفتار می شوند. پرهیز از اجسام محرک معمول است. به عنوان مثال ، ممکن است فردی از خوردن برخی غذاها خودداری کند (مانند توت فرنگی یا شکلات هوادهی) یا از رفتن به مکانهای خاص (مانند اتاقی با کاغذ دیواری خال خالی) خودداری کند.

علل ترایپوفوبیا چیست ؟
تحقیقات در مورد تریپوفوبیا هنوز کاملاً محدود است، اما نظریه هایی در مورد علت وقوع آن وجود دارد.
1. علل تکاملی
طبق یکی از مشهورترین نظریه ها ، تریپوفوبیا پاسخی تکاملی به مواردی است که با بیماری یا خطر همراه است. به عنوان مثال، بیماری پوستی، انگلی و سایر شرایط عفونی ممکن است با چنین سوراخ ها یا برجستگی هایی مشخص شود. این تئوری حاکی از آن است که این هراس یک اساس تکاملی دارد. همچنین با تمایل افراد به تریپوفوبیا برای انزجار بیشتر از ترس با دیدن جسم محرک سازگار است.

2. ارتباط با حیوانات خطرناک
نظریه دیگری حاکی از آن است که سوراخهای خوشه ای ظاهری مشابه الگوی پوست و پوشش در برخی از حیوانات سمی دارند. مردم ممکن است از این الگوها خارج از ارتباطات ناخودآگاه باشند.

برخی تحقیقات وجود دارد که از این ایده پشتیبانی می کند. یک مطالعه در سال 2013 بررسی کرد که چگونه افراد مبتلا به تریپوفوبیا در مقایسه با افراد فاقد این بیماری به برخی محرک ها پاسخ می دهند. هنگام مشاهده یک لانه زنبوری (یک جسم رایج تریپوفوبیک)، افرادی که تریپوفوبیا ندارند بلافاصله به چیزهایی مانند عسل یا زنبورها فکر می کنند.

محققان بر این باورند که مبتلایان به تریپوفوبیا به طور غیرآگاهانه مشاهده یک لانه زنبوری را با ارگانیسم های خطرناکی که از ویژگی های اصلی بصری مشترک مانند مار زنگی دارند، مرتبط می کنند. در حالی که آنها آگاهانه از این ارتباط آگاهی ندارند، این ممکن است باعث شود که آنها احساس انزجار یا ترس کنند.

3. ارتباط با عوامل بیماری زای عفونی
یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که شرکت کنندگان تمایل دارند الگوهای سوراخ را با عوامل بیماری زای منتقل شده از پوست مرتبط کنند. شرکت کنندگان در مطالعه احساس خارش پوست و خزیدن پوست هنگام مشاهده چنین الگوهایی را گزارش کردند.
انزجار یا ترس از تهدیدهای احتمالی یک واکنش تکاملی انطباقی است. در بسیاری از موارد، این احساسات به ما در امان ماندن از خطر کمک می کند. در مورد تریپوفوبیا، محققان بر این باورند که این ممکن است یک شکل کاملاً بزرگ و اغراق شده از این پاسخ تطبیقی معمول باشد.

4. پاسخی به خصوصیات بصری
برخی تحقیقات نشان می دهد که ناراحتی مردم احساس بیشتری با خصوصیات بصری خود الگوها دارد.
یک مطالعه منتشر شده در گزارش های روانشناختی نشان داد که در حالی که مردم هنگام مشاهده الگوهای تریپوفوبیک احساس ناراحتی می کنند، این احساسات بیشتر مربوط به خود الگوهای بینایی بود تا ارتباط با حیوانات خطرناک. چنین نتایجی زیر سؤال می رود که آیا تریپوفوبیا در واقع فوبیا است یا نه، یا صرفاً پاسخی طبیعی به انواع خاصی از محرک های بینایی است.

5. پیوندهای سایر اختلالات
محققان همچنین دریافتند که افراد مبتلا به تریپوفوبیا بیشتر علائم اضطراب و افسردگی را تجربه می کنند. علائم تریپوفوبیا همچنین پایدار بوده و منجر به اختلالات عملکردی در زندگی روزمره می شود. علائم به احتمال زیاد مطابق با معیارهای تشخیصی DSM-5 برای هراسهای خاص است تا سایر شرایط مانند وسواس فکری عملی.

درمان ترایپوفوبیا چیست ؟
هیچ درمان خاصی به ویژه در درمان این بیماری مؤثر نشان داده نشده است. با این حال ، بسیاری از روشهای درمانی که برای هراسهای خاص استفاده می شوند نیز ممکن است در کاهش علائم مفید باشند.

1. درمان از طریق مواجهه
این درمان شامل قرار گرفتن تدریجی فرد در معرض شیء ترس است. امید این است که با گذشت زمان، این مواجهه باعث کاهش علائم ترس شود. این فرآیند معمولاً خیلی تدریجی انجام می شود. یک فرد ممکن است با تصور آنچه از آن می ترسد شروع کند، سپس به تصاویر شیء ترس نگاه کند و سپس سرانجام نزدیک بودن یا حتی لمس، منبع اضطراب آنها باشد.

در مورد تریپوفوبیا، فرد مبتلا به علائم ممکن است با بستن چشم و تصور چیزی مانند لانه زنبوری یا غلاف دانه شروع کند. آنها تا زمان شروع علائم به کار روی این فعالیت ادامه خواهند داد. هنگامی که او قادر به تصور شیء بدون پاسخ است، او به مرحله بعد حرکت می کند، که اغلب شامل مشاهده یک تصویر از یک شی است که به طور معمول علائم را ایجاد می کند.

2. درمان رفتاری شناختی (CBT)
درمان رفتاری شناختی (Cognitive Behavioral Therapy) شامل کار با یک درمانگر برای تغییر افکار و رفتارهای اساسی است که ممکن است در تریپوفوبیا نقش داشته باشد. این ممکن است شامل بحث در مورد افکار غیر واقعی، جایگزین کردن افکار واقع بینانه تر و سپس ایجاد تغییر در رفتارها باشد.

یکی از دلایلی که افراد علائم فوبیا را تجربه می کنند این است که آنها اغلب بر این باورند که چیزی خطرناک یا تهدیدآمیز در مورد شیء ترس وجود دارد. این به محض مواجهه با منبع ترس، منجر به ایجاد افکار خودکار منفی می شود.

3. تکنیک های آرامش
استراتژی های مختلف آرام سازی همچنین می توانند برای کاهش احساس انزجار، ترس یا اضطراب مفید باشند. تجسم، تنفس عمیق و آرامش عضلانی پیش رونده چند راهکار است که می تواند مفید باشد.

تجسم شامل به تصویر کشیدن تصاویر یا موقعیت های آرامش بخش است. فرد مبتلا به تریپوفوبیا ممکن است سعی کند هر زمان که با چیزی پوشیده شده از سوراخ های ریز روبرو شد، غروب آفتاب زیبا یا گلزار را تصور کند.
حواس پرتی ساده همچنین می تواند یک روش مقابله ای مفید باشد. اگر چیزی را مشاهده کردید که پاسخ تریپوفوبیا را تحریک می کند، ممکن است به سادگی به دور نگاه کرده و چیز دیگری پیدا کنید که فکر کنید یا به آن نگاه کنید تا زمانی که علائم کاهش یابد.

4. داروها
بعضی اوقات ممکن است داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب تجویز شود، به خصوص اگر فرد افسردگی یا اضطراب هم داشته باشد. اینها ممکن است شامل مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI)، بنزودیازپین ها یا بتا بلاکرها باشد. این داروها ممکن است به تنهایی استفاده شود، اما آنها اغلب همراه با رویکرد درمانی دیگری مانند CBT، قرار گرفتن در معرض درمانی یا انواع دیگر روان درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.