بازی جدید احمدی نژاد با مجلس

پارسینه - مصطفی مسجدی آرانی: رسانه‌ها دیروز از پیشنهاد جدید رئیس جمهور به مجلس خبر دادند. رئیس جمهور در نامه‌ای تقاضا کرده است که در صحن علنی مجلس به سخنرانی بپردازد؛ آن هم در مورد مسایل جاری کشور. این تقاضا از جهاتی قابل بررسی است:

1. از نظر حقوقی، اعطای چنین حقی به رئیس جمهور در آیین‌نامه مجلس پیش‌بینی شده است. در قانون آیین نامه داخلی مجلس برای رئیس جمهور حق حضور در جلسات علنی پیش بینی شده است و ضمنا بیان شده که وی پس از تقاضا و اعلام موضوع سخنرانی به رئیس مجلس می‌تواند سخنرانی داشته باشد. بنابراین هیات رئیسه مجلس باید چنین حقی را به رئیس جمهور بدهد. البته رئیس جمهور از نظر قانون در هنگام تقدیم لایحه بودجه هم حق نطق دارد و به دلیل ماهیت عمومی بودجه می‌تواند موضوع نطق خود را هم عمومی کند. بنابراین در صورت عدم اعطای وقت به او، چنین فرصتی هم وجود دارد.

2. اما از نظر سیاسی و عملی، رئیس جمهور هیات رئیسه را در فضای رسانه‌ای و عملی قرار داده است و به نظر می‌رسد که عدم اعطای این فرصت، علاوه بر اتهام قانون گریزی می‌تواند برای مجلس هزینه زا باشد و عملا باعث برتری موضوع احمدی‌نژاد در جدال‌های اخیر شود.

4. ولی محتوای سخنرانی احمدی نزاد هر چه باشد، مساله جای دیگری نهفته است. عملکرد چندین ساله احمدی‌نژاد نشان داده که او از فرصت‌های عمومی نظیر این سخنرانی یا مناطره‌های تلوزیزیونی 88 و یا حتی سوال از رئیس جمهور برای بیان برخی مطالب یا انجام برخی حملات تبلیغی استفاده می‌کند و پس از آن عرصه عمومی را برای مدتی ترک می‌کند. در این میان رسانه‌ها و رقبای او در مقام پاسخگویی به او بر می‌آیند اما او نهایتا پاسخگویی روشنی به سوالات، ابهامات و انتقادات نمی‌دهد گویی که این جمله را در ذهن دارد که «یک جمله از این معنا گفتیم و همین باشد.» به نظر می‌رسد که اشکال اساسی در این خصوصیت احمدی‌نژاد است. او پاسخگو نیست. جواب نمی‌دهد. او بیشتر از آنکه بشنود می‌گوید و تنها و تنها حمله می‌کند که بهترین دفاع از نظر او حمله است.

البته ممکن است گفته شود که چنین مساله‌ای صحت ندارد. ممکن است گفته شود احمدی نژاد کفنرانس‌های مطبوعاتی بسیاری داشته و به بسیاری از سوالات و انتقادات پاسخ داده است اما باید به این مساله اشاره کرد که تمامی گفتگوهای احمدی‌نژاد به صورت یک سوال و یک پاسخ بوده است و عملا گفتگویی شکل نگرفته است.

در گفتگو و پرسش و پاسخ‌های مداوم است که می‌توان به گوینده اشاره کرد که این حرفت با ان حرفت نمی‌خواند و این سخنت با فلان آمار منتشر شده متناقض است. موقعیتی که احمدی‌نژاد به صورت دائمی از آن گریزان است. او مدت‌هاست به دانشگاه‌ها نمی‌رود که چنین محیطی و چنین اقتضایی (گفتگو) دارد. از مصاحبه فردی با خبرنگاران ایرانی گریزان است و مصاحبه جمعی می‌کند که خاصیت یک سوال و یک جواب را دارد و مخلص کلام اینکه نشان داده بیشتر اهل سخنرانی است تا گفتگو.

5. با در نظر گرفتن این مسائل باید گفت که احمدی‌نژاد با یک ابتکار جدید نبض بازی با قوای دیگر را دوباره در دست گرفته است. مجلس در مخمصمه اجازه دادن و اجازه ندادن به اوست. اجازه ندادن در افکار عمومی و با فشار رسانه‌های دولتی به معنای بستن باب تعامل خواهد بود و اجازه بیان ندادن به بالاترین مقام اجرایی کشور. اجازه دادن هم چنان اثراتی را خواهد داشت که ذکر شد. احمدی‌نژاد باز هم دوز را دو سر باخت کرد. کاری که در آن مهارت دارد و مطمئنا در آینده نیز آن را انجام خواهد داد.