افشای رموز موفقیت پرویز مظلومی در داربی‌

او یک بار در سال 1362 و برابر چشمان بیش از 120 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه آزادی، با تک گلش استقلال را در داربی برنده کرد تا برای همیشه نامش در تاریخ این دیدار بزرگ و سنتی ثبت شود.

پرویز مظلومی - یا آن طور که هواداران استقلال می‌گویند، پرویز سوبله چوبله - در رویایی‌ترین دوران استقلال در داربی‌ها، چهار بار پیاپی پرسپولیس را شکست داد تا عدد "چهار" برای استقلالی‌ها حکم سلاحی در مقابل عدد "شش" معروف پرسپولیسی‌ها باشد.

در آستانه داربی 76 تهران با سرمربی سابق آبی‌پوشان گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

* شما بارها تجربه حضور در داربی را به عنوان بازیکن، مربی و سرمربی داشته‌اید. ابتدا کمی از حال و هوای این بازی بگویید.

- من حدود 26 سال در استقلال در کسوت بازیکن، مربی و سرمربی عضو بوده ام و داربی‌های زیادی را تجربه کرده‌ام. استقلال در این بازی‌ها فراز و نشیب‌ زیادی داشته است، ولی واقعا این بازی جذابیت خود را دارد و شور و هیجان زیادی را تولید می‌کند. از چند روز مانده به داربی همه از این بازی حرف می‌زنند و شور و نشاط خاصی در کشور ایجاد می‌شود. درست است که برد و باخت ‌ها در روحیه مردم تاثیر می گذارد و حتی بارها شده که افرادی جان خود را سر این بازی از دست داده‌اند و این بازی هنوز هم حساسیت خود را دارد.

* از نگرانی‌های پیش از داربی بگویید.

- اتفاقا من هیچ وقت پیش از داربی‌ها نگرانی نداشتم و سعی می کردم روال عادی زندگی‌ام را در روزهای منتهی به داربی حفظ کنم. همیشه هم معتقد بودم که نباید در یک هفته قبل از داربی به بازیکنان سخت گیری کنیم چون خودشان به خوبی به فکر این بازی هستند و می‌دانند که چه وظیفه سنگینی روی دوششان است. بازیکنان هم در روزهای نزدیک داربی زندگی حرفه‌ای را به خوبی رعایت می کنند. ای کاش همیشه به همین صورت رفتار می‌کردند!

* وضعیت استقلال را در آستانه داربی چطور می‌بینید؟

- در داربی، تجربه حرف اول را می‌زند و خیلی به تیم‌ها کمک می کند. مربی و بازیکن که تجربه زیادی در داربی داشته است بهتر کار می‌کند. بازیکنان با تجربه همین که وارد استادیوم می‌شوند و جو سنگین آن را می‌بینند، تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند و بازی خوب خود را به نمایش می‌گذارند. این گونه بازیکنان آرامش خود را به خوبی حفظ می کنند و بر روحیه خود مسلط هستند. در این زمینه فکر می کنم استقلال با تجربه تر است. این حرف را نه به عنوان یک طرفدار استقلال که به عنوان یک کارشناس می‌گویم که استقلال بازیکنان با تجربه و به اصطلاح «داربی باز» بیشتری دارد. هر چند در بازی هر کس «چک اول» را بزند برنده است! ممکن است تیمی در داربی سوار بازی باشد، ولی تیم حریف مترصد فرصتی باشد که ضربه بزند. هر تیمی که از فرصت‌ها بهتر استفاده کند برنده می شود.

* درباره پرسپولیس چه نظری دارید؟

پرسپولیس بر خلاف نیم فصل اول در چند بازی گذشته هم خوب کار کرده و هم خوب نتیجه گرفته است. گل محمدی به خوبی روح دوستی و رفاقت را در این تیم دمیده است. البته استقلال هم در نیم فصل دوم نتایج خیلی خوبی گرفته است و به خوبی نقاط ضعف خود را با خرید بازیکنان جدید ترمیم کرده است. پرسپولیس در نیم فصل دوم با خرید رضا حقیقی در خط هافبک دفاعی مشکل اصلی تیم خود را برطرف کرده است.

* حتما می دانید که علی کریمی به دلیل مصدومیت به داربی نمی‌رسد؟

- کریمی برای پرسپولیس یک وزنه است و در نبود او این تیم از نظر فنی و روحی آسیب می‌بیند. مخصوصا این که استقلال همه بازیکنانش را دارد، جباری به اوج برگشته و فرهاد مجیدی دوباره به استقلال آمده است. فرهاد یک بازیکن داربی باز است و اگر بازی کند می تواند نقش زیادی در بازی داشته باشد.

* روند بازی را چطور پیش بینی می‌کنید؟

- در وهله اول به عنوان یک استقلالی امیدوارم که تیم محبوبم در این بازی برنده شود و در درجه دوم امیدوارم این بازی به دور از هیجانات و درگیری باشد. هواداران هم خوشبختانه در چند داربی گذشته خوب رفتار کردند. امیدوارم در بازی جمعه هم به همین شکل رفتار خوبی داشته باشند.

* از هواداران صحبت کردید. خودتان سابقه بازی در یک داربی را دارید که 120 هزار تماشاگر برای دیدنش به ورزشگاه آمده بودند. درباره آن بازی صحبت کنید.

- در داربی سال 62 حدود 120 هزار نفر به ورزشگاه آزادی آمده بودند و 60 - 70 هزار نفر هم بیرون ماندند چون دیگر جایی برای آنها نبود. وضعیت به گونه ای بود که مردم روی پیست دوومیدانی و حتی روی نورافکن‌ها نشسته بودند. خوب یادم است که وقتی می خواستند نورافکن‌ها را روشن کنند، بازی 20 دقیقه تعطیل شد تا مردم از بالای نورافکن‌ها پایین بیایند. در آن لحظات علی پروین و مرحوم حجازی از مردم می خواستند که پایین بیایند. در آن بازی من یک گل زدم و بازی را یک بر صفر بردیم، خونی هم از بینی کسی نیامد. اصلا همین که آن بازی به یادها مانده به دلیل حضور خوب تماشاگران است نه گل من و پیروزی استقلال. در آن بازی همه احترام‌ها حفظ شد، ولی نمی‌دانم چرا امروز خیلی از تماشاگران فراموش کرده‌اند که ما چه فرهنگی داشته‌ایم.

* در آن بازی پس از گل تعویض شدید؟

- اتفاقا به نکته خوبی اشاره کردید. بعد از این که گل زدم بازیکنان برای شادی روی من پریدند که این کارشان باعث شد نفسم بگیرد. به همین دلیل مربی مرا بیرون کشید و اتفاقا از بین هواداران پرسپولیس خارج شدم، ولی هیچ کس کوچک‌ترین توهینی به من یا استقلال نکرد. بازی به زیبایی برگزار شد و هر دو تیم بدون تنش و حاشیه به رختکن رفتند.

* اکنون قابل تصور نیست که 120 هزار تماشاگر به ورزشگاه بیایند و هیچ اتفاق ناگواری رخ ندهد. چه شده که پس از چند سال به اینجا رسیده‌ایم؟

- این مساله به کنکاش دقیق نیاز دارد. یک گروه متخصص باید این مساله را مورد تحقیق قرار دهند که بفهمند دلیل این پرخاشگری‌ها چیست؟ آیا اقتصادی است یا اجتماعی یا چیز دیگر؟ شاید زد و بندها و دلالی‌ها و نتایج بد تیم ملی هم در این مساله تاثیر داشته است. مردم از فوتبال دلزده شده اند. در گذشته که شاید جمعیت ایران 50 میلیون نفر بود در یک بازی معمولی 80 - 90 هزار نفر به ورزشگاه می‌آمدند، اما حالا با وجود جمعیت 80 میلیونی ایران در بازی های استقلال و پرسولیس به زحمت پنج هزار نفر می‌آیند. من صلاحیت تشخیص دلیل این مساله را ندارم، اما فکر می کنم که خیلی چیزها دست به دست هم داد تا چنین وضعی پیش بیاید. وقتی داربی اصفهان را دیدم خیلی متاسف شدم چون در این بازی مهم که هفت گل هم داشته است، فقط دو هزار نفر به ورزشگاه رفته بودند . اصلا اگر AFC به ما سهمیه داد به خاطر تماشاگران است و گرنه زیر ساخت‌های ما که خیلی خوب نیستند. بنابراین باید برنامه ریزی کنیم که مردم را به ورزشگاه‌ها بکشانیم.

* شما فکر می کنید دلیل دوری مردم از استادیوم‌ها چیست؟

- یکی از دلایلش می تواند روز و ساعت برگزاری بازی‌ها باشد. امسال چند بازی در روزهای تعطیل انجام شده است؟ در وسط هفته و ساعت‌های میانی روز کارمندان، کارگران، دانش آموزان و خیلی‌های دیگر نمی توانند به ورزشگاه بروند. البته برنامه تیم ملی هم باعث برخی ناهماهنگی‌ها در برنامه لیگ شده است. مثلا چه می شد اگر بازی هفته قبل استقلال و ملوان را جمعه برگزار می‌کردند تا هم عدالت برقرار شود و استقلال یک روز دیرتر بازی نکند و هم هواداران بتوانند بازی را ببینند؟

* اجازه بدهید به خاطراتتان باز گردیم. شما چند داربی را تجربه کرده اید؟

- واقعا نمی دانم تعداد داربی‌هایی که در آن بازی کرده ام چقدر است، اما به عنوان مربی در 10 یا 12 داربی بوده‌ام و به عنوان سرمربی شش داربی را تجربه کرده ام که خودش یک رکورد محسوب می شود. فکر نمی‌کنم هیچ کدام از سرمربی‌های دیگر استقلال و پرسپولیس در عرض دو سال حضور در تیم، شش داربی را تجربه کرده باشد. در این شش داربی، چهار بار پیروز شدم، یک بار مساوی کردم و یک بار هم باختم.

* آن داربی‌ها هم که برای شما رویایی بود. چهار برد پیاپی و لقب پرویز سوبله - چوبله ماحصل همان بازی‌ها بود؟

- واقعا برای ما سالهای خوبی بود. البته افتخارش تنها برای من نیست، بلکه همه باشگاه از مدیر عامل گرفته تا هواداران در این افتخار سهیم هستند. همان طور که در آن باخت معروف هم همه شریک هستند. همیشه گفته‌ام که نباید بگویند پرویز سوبله - چوبله بلکه درستش این است که بگویند استقلال سوبله - چوبله!

* از خاطرات تلخ و شیرین‌تان در داربی بگویید.

- اغراق نیست اگر بگویم که پیروزی‌ها و شکست‌ها هر دو خاطره هستند و به یاد می‌مانند. خاطرات شیرین از پیروزی‌ها در ذهن دارم و همچنین خاطرات تلخی از درگیری هواداران و نیمه تمام ماندن بازی در خاطرم مانده است. در کل به اعتقاد من داربی‌ها همیشه جذاب بوده‌اند. فرقی هم نمی‌کند که در آن برده یا باخته‌ایم.

* بهترین خاطره دوران مربیگری شما در استقلال کدام است؟

آن بازی که در جام حذفی پرسپولیس را سه بر صفر بردیم بهترین خاطره من است. در آن بازی هرگز فکر نمی‌کردیم که پرسپولیس بتواند برابر ما پایداری کند، اما آنها 90 دقیقه جنگیدند. در وقت اضافه اما بازیکنان ما شاهکار کردند. شاید دلیلش این بود که در وقت استراحت بعد از 90 دقیقه آنها را با صحبتهای احساسی و تعریف و تمجید قلقلک دادیم. حتی لیدرها در آن بازی کار بزرگی کردند و ما آن روز فوتبال بسیار زیبایی دیدیم که سالیان سال در ذهن هواداران خواهد ماند.

* شما در کسوت مربی استقلال چطور بازیکنانتان را برای داربی آماده‌ می‌کردید؟

- یکی از کارهایی که همیشه قبل از داربی‌ها انجام می‌دادیم این بود که آلبوم عکس و بازیهای قدیمی‌ استقلال را در داربی به بازیکنان نشان می دادیم تا بدانند که جای چه کسانی را گرفته‌اند. بازی امثال غلامحسین خان، عادل خان و علی جباری را نشان بازیکنان می دادیم که این کار خیلی در آنها تاثیر می‌گذاشت و تحریکشان می‌کرد.

* در جریان بازیهای استقلال و پرسپولیس، آیا پیش آمده بود که کسی به شما توصیه کند ملاحظه حریف را بکنید؟

- خدا را گواه می‌گیرم که هرگز کسی به ما نگفت که گل نزنید یا گل بخورید یا چیزی شبیه اینها. نمی دانم این حرفها از کجا آ‌مده است اما هر چه هست ممکن است باعث شود که مردم فکر بد کنند. شاید صحبت‌هایی می شد اما برداشت‌های بدی از آنها صورت گرفته، واگرنه کسی به ما توصیه‌ای نکرده است. یک مقدار اوایل انقلاب وضعیت کشور اضطراری بود و به همین دلیل مهمانی می‌دادند که بازیکنان دور هم جمع شوند. افکار عمومی تصور می‌کردند که نکند حرف و حدیثی در میان است.

* اما اولین کری‌ها در همان مهمانی‌ها شروع می‌شد!

- بله! بازیکنان از همان مهمانی‌های قبل داربی شروع به کری خوانی می‌کردند و همین مساله تاثیر بدی در بازی می‌گذاشت. آن زمان چون کشور در جنگ بود و عناصر ضد انقلاب فعالیت می‌کردند، گاهی به ما توصیه می شد که تماشاگران را تحریک کنیم، متاسفم برای کسانی که می‌گویند به ما توصیه می‌شد حریف را نبریم. دیدید که در یک بازی تماشاگران تحریک شدند و به زمین ریختند.

* شما در داربی سال 79 که با نتیجه دو بر دو تمام شد و در آخر به جنجال کشیده شد حاضر بودید، درباره آن بازی بگویید.

- در آن سال‌ها هاشمی نسب از پرسپولیس به استقلال آمده بود و هر جا که می‌رفتیم هواداران پرسپولیس به او توهین می‌کردند. او در داربی هم خیلی تحت فشار بود چون تماشاگران به او فحاشی می کردند و به او پول نشان می دادند. مهدی خیلی بچه خوبی است و از نظر اخلاقی جزو بهترین‌هاست. او پس از آن که گل زد خیلی تحت تاثیر قرار گرفت و غش کرد. همین غش کردنش هم باعث شد که حواسمان پرت شود و خیلی زود گل تساوی را دریافت کنیم. بیهوش شدن هاشمی نسب تیم ما را بر هم ریخت! در آخر بازی هم که برخوردهای بدی صورت گرفت و تماشاگران هم متشنج شدند . هر تحریکی که هست از داخل زمین است.

* شما در آن درگیری ها صدمه ندیدید؟

- (باخنده) نه اتفاقا سعی می کردم که بازیکنان را از هم سوا کنم. کلا در کار سوا کردن بودم! بعد از بازی هم در رختکن بازیکنان را دعوا می‌کردیم که چرا آن طور رفتار کردند.

* درباره داربی معروف سال 90 صحبت می‌کنید؟ همان که پرسپولیس با هت تریک ایمون زاید تیم شما را شکست داد.

- نه دیگر دوست ندارم درباره آن بازی حرف بزنم. در این رابطه خیلی حرفها زده شده است.

* برای دیدن داربی به ورزشگاه می‌روید؟

- نه اصلا! اگر بروم حاشیه درست می‌شود و این مساله اصلا برای استقلال خوب نیست.

* و سوال آخر این که شنیده‌اید رحمتی می‌خواهد از تیم ملی خداحافظی کند؟

- بله. فکر می کنم که او دارد احساسی تصمیم می‌گیرد. تیم ملی فعلا به او نیاز دارد. باید ببینیم چه شده و چه حرف‌هایی رد و بدل شده که رحمتی چنین تصمیمی گرفته است . همه باید او را به آرامش دعوت کنیم. یقینا اتفاقی افتاده که رحمتی چنین تصمیمی گرفته است.