«محمد(ص)» بهار دل‌ها در بهار ماه‌ها می‌آید

در روز هفتم ولادت حضرت محمد(ص) نیز، «عبدالمطلب» برای عرض سپاسگذاری به درگاه الهی گوسفندی کشت و گروهی را دعوت کرد و در آن جشن باشکوه که از عموم قریش دعوت شده بودند، نام فرزند را «محمد» گذاشت.

وقتی از او پرسیدند چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کردی؟ در صورتی که این نام در میان اعراب کم‌سابقه است؟ گفت: «خواستم که در آسمان و زمین ستوده باشد». البته در قرآن کریم حضرت محمد به نام‌های دیگری مانند احمد، یاسین، طه، محمود هم معروف است.

خدا خواست با تولد حضرت محمد(ص) چهره‌ی آفرینش را روشن کند. خدا بر آدمیان منت نهاد و تاریخ میلاد با سعادت حضرت رسول خدا در ربیع، جهان را با طراوت بهار همراه کرد، خدا خواست آمنه را کرامت بخشد، «محمد» را چون دسته گلی در دامنش نهاد و مکه با فروغ رویش تابان شد.

حضرت محمد(ص) آمد تا کودک بشریت را در آغوش مهر و عطوفت دین قرار دهد

به گزارش ایسنا، استاد دانشگاه‌های سمنان گفت: ربیع مژده‌ی باران رحمت‌الهی، پس از خشکسالی دیرپایی در کویر اندیشه‌ها و دل‌ها بود، «محمد»(ص)، متولد شد تا جهل و جور و ظلمت بمیرد، ولادتش، مرگ شرک و بت‌پرستی را به دنبال داشت. محمد(ص) پای به عرصه گیتی نهاد تا تعصب‌های جاهلی، تفرقه‌ها، جاهلیت و خرافات و اوهام از صحنه زندگی‌ها رخت بر بندد.

«صدیقه بیگم شجاعی» به ایسنا گفت: رسول خدا قدم به عالم گذاشت تا با قدوم خود حیات طیبه را نوید دهد و چشم جهان به فروغ وحی روشن شود، حضرت محمد(ص)، دیباچه‌ی زرین کتابی بود که کلماتش جوشیده از وحی و فرود آمده از عرش و نازل شده از ملکوت بود.

وی با اشاره به این‌که، خداوند رسولش محمد(ص) را در زمانه‌ای فرستاد که امت‌ها به خواب بلند غفلت و بی‌خبری فرو رفته بودند، ادامه داد: حضرت محمد(ص) آمد تا کودک بشریت در آغوش مهر و عطوفت دین قرار دهد، آمد تا زندگی‌های مسخ شده مردم را با خلوت آشتی دهد و پیام آسمان را به زمینیان باز خواند.

رییس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر سمنان گفت: رهبر معظم انقلاب اسلامی در سال 85 در پیامی به مناسبت آغاز سال نو به نام «پیامبر اعظم» فرمودند: «ملت ایران، امت اسلامی و همه بشریت، امروز بیش از هر زمان دیگر به درس‌های پیامبر گرامی اسلام نیازمند است».

شجاعی افزود: اگر سیره‌ی حضرت رسول در ما نهادینه شود ثمرات ارزشمند آن در وجود انسان سبب ایجاد امید و نشاط و شادابی و سبکبالی، اعتدال فکری، لطافت روحی و علمی، ثبات و استقامت و... می‌شود.

وی معتقد است: زلال‌ترین و شفاف‌ترین آیینه‌ای که نشانگر فضائل و مکارم است، سیمای حضرت محمد(ص) است، خدای متعال او را به عنوان «اسوه» معرفی فرموده و خلق والای او را با آیه «انک لعلی خلق عظیم» ستوده است.

نگاه در این آیینه کمال محمدی سبب صعود و عروج برای فتح قله انسانیت می‌شود

این استاد دانشگاه سمنان ادامه داد: نگاه در این آیینه کمال، ما را با قله رشد معنوی آشنا می‌کند و باعث ایجاد انگیزه و صعود و عروج برای فتح قله انسانیت می‌شود، نخستین گام برای الگوگیری از یک اسوه‌ی آشنایی با زندگینامه‌ی معصومان، روحیات، رفتار و گفتار اوست.

شجاعی خاطرنشان کرد: پیامبر اعظم(ص) که برترین پیامبر و اشرف مخلوقات است،خاستگاهی پاک، دودمانی مطهر و نجیب و نیاکانی سرشار از شرافت داشته که در تداوم آن نسل‌های طیب و طاهری ارمغان گذاشته است،اگر بخواهیم دوستدارش باشیم باید فضائل، زیبائی‌ها و کمالات و سیره‌ی نورانی او را بشناسیم.

وی تصریح کرد: اگر بخواهیم نسلی پیرو خاتم رسولان داشته باشیم باید عشق و ولای او را در مزرعه‌ی دل‌ها بکاریم و آن را پیوسته آبیاری کنیم، روز به روز بر معرفت و آگاهی خویش و فرزندانمان نسبت به اسوه‌های کمال و پاکی بیفزاییم، بی‌شک، افشاندن نور حجت و عترت در دل‌های مشتاق کودکان و نوجوانان این امت، بیمه کردن آنان در مقابل فتنه‌ها، فسادها و گمراهی‌هاست. دلی که خانه مهر و ولای دوستدار این دودمان باشد پایگاه شیطان نمی‌شود و آسیب‌پذیری آن کمتر است.

حضرت محمد(ص) تجسم عینی مکارم اخلاقی اسلام و قرآن است

به گزارش ایسنا، «منیژه رفیعیان» معاون و مشاور مدرسه عصمتیه خواهران سمنان به ایسنا گفت: حضرت محمد(ص) و اهل بیت پاک و مطهرش، شخصیت‌هایی هستند که خداوند آنها را به عنوان پرافتخارترین و شکوهمندترین انسان‌ها در پهنه‌ی هستی آفریده است، هر کس در برابر شخصیت ارجمند این بزرگواران قرار گیرد به حیرت و شگفتی دچار می‌شود.

وی ادامه داد: شخصیت اهل بیت(ع) در حقیقت تابلوی زیبا و ارزشمندی هستند که بر آن تمام نشانه‌های برتری و جمال نقش بسته است و چشم و دل بینندگان را به خود خیره می‌کند، خواه این بیننده مسلمان باشد یا غیرمسلمان، این تابلوی خیره‌کننده خود آنچنان آشکار و روشن است که هر کس بدان چشم بدوزد مجذوب زیبایی‌های آن می‌شود.

معاون و مشاور مدرسه عصمتیه خواهران سمنان خاطرنشان کرد: پیامبر اسلام(ص) از جهت اخلاق سرآمد همه‌ی انسانها و یک انسان کامل بود، به همه‌ی صفات نیک در حد اعلا آراسته و از همه‌ی بدی‌ها و اخلاق زشت خالی و منزه بود، مکارم اخلاقی که در اسلام و قرآن آمده در وجود آن حضرت تجسم یافته بود. چنان که عایشه همسر پیامبر و دیگر اصحاب نیز بدین مطلب اعتراف داشتند.

این کارشناس ارشد رشته‌ی تفسیر و علوم قرآنی ادامه داد: اگر از شرح صدر وسعت روح آن حضرت در میدان تدبیر امور خصوصی و عمومی تا سایر مظاهر برتری روحی اخلاقی وی تأمل کنیم، باید از توصیف کامل جوانب برتری آن حضرت در اخلاق، اظهار عجز و ناتوانی کنیم، چون خداوند وی را خاتم پیامبران قرار داد و اینان کسانی هستند که در هر دو جنبه‌ی مادی و معنوی راهبر و سرآمد تمام انسانها بوده‌اند.

رفیعیان تصریح کرد: خداوند پیامبر خود را به عظمت اخلاقی می‌ستاید «وانک لعلی خلق عظیم » و تأکید می‌فرماید «تو دارای خلق عظیمی هستی»، وقتی خدای سبحان از چیزی به عظمت یاد کند، معلوم می‌شود که عظمت فوق‌العاده‌ای دارد.

وی گفت: دید باطلی است که انسان چون کفار قریش، عظمت را در سایه‌ی ثروت بداند، آنها را که گفتند:(لولا نزل هذا القرآن علی رجل منالقریتین عظیم) فلان ثروتمند ساکن مکه یا مدینه یا طائف را عظیم می‌دانستند، عظمت به خلق است نه مال، و رسول اکرم(ص) از این خلق عظیم برخوردار است.

اگر فاصله امت با پیامبرش این اندازه دور نبود، هرگز به چنین روزگاری گرفتار نمی‌شد

معاون مدرسه عصمتیه‌ی خواهران سمنان افزود: پیامبر اکرم(ص) تابلوی تمام نمای همه‌ی زیبایی‌ها و خوبی‌هاست و ارزش‌های الهی و آیات خداوند بر تارک سیره و رفتار او تجلی می‌یابد. مهر و صفای او، ارزش‌های والا و روح بلندش، عدالت‌طلبی، نوع‌دوستی و عشق وصف‌ناشدنی ایشان به امت تا جایی جلوه می‌کند که حتی دشمنان نیز او را راستگوی یکتا، امانتداری بی‌همتا و شخصیتی بی‌نظیر می‌دیدند.

رفیعیان با اشاره به این‌که انسان سرخورده از مکاتب مادی امروز، بیش از هر زمان دیگر به تعالیم انسان‌ساز آن پیامبر الهی نیازمند است، ادامه داد: اگر فاصله امت با پیامبرش این اندازه دور نبود، هرگز امت پیامبر رحمت به چنین روزگاری گرفتار نمی‌شد، تفرقه و اختلاف به جای وحدت و یکدلی ،جهل و نگرانی به جای علم و دانایی، ظلم و بی‌انصافی به جای عدل و دادگری، رفاه طلبی، خوش گذرانی و اسراف به جای دستگیری، بخشش و انفاق، دشمنی و جنگ به جای مهربانی و گذشت، تسلیم در برابر زورگویان به جای مقاومت و جهاد و در آخر این‌که پذیرش ولایت و حکومت کافران به جای ولایت و حکومت رسول خدا(ص) و جانشینان آن حضرت، از جمله مسائل تلخی هستند که در جهان اسلام شاهد آن هستیم.

اگر رسول خدا با بخشش و بزرگواری با مردم رفتار نمی‌کرد، هرگز شاهد گسترش اسلام نبودیم

به گزارش ایسنا، کارشناس مسایل مذهبی حوزه علمیه خواهران سمنان گفت: هرگاه به شخص پیامبر گرامی اسلام بی‌احترامی می‌شد، در صدد انتقام بر نمی‌آمد و از خطا و بدرفتاری دیگران چشم‌پوشی می‌کرد و در مقابل آزار و اذیت‌های آنان عفو و گذشت و بزرگواری نشان می‌داد.

«سیده مرضیه پاکزادیان» افزود: با آن همه اذیت و آزاری که قریش به رسول خدا(ص) کرده بودند هنگامی که مکه را فتح کرد آنها را بخشید و آزاد کرد. در جنگ احد شخصی به نام «وحشی» عموی پیامبر «حمزه» را کشته بود اما پیامبر اسلام او را مورد عفو و بخشش خود قرار داد و از گناه او در گذشت، همچنین از ابوسفیان و هند با آن همه آزارها که کرده بودند درگذشت و در صدد انتقام برنیامد اما با بسیاری عفو و گذشتی که داشت هنگامی که به حریم دین تجاوز می‌شد نرمش نشان نمی‌داد و حکم خدا را جاری می‌کرد و به وساطت کسی اعتنا نمی‌کرد.

وی اظهار کرد: موقعی که مطلع شد فاطمه مخزومیه دزدی کرده است به وساطت اسامه بن زید گوش نکرد و گفت: «هلاکت و انقراض اقوام پیش به این علت بود، که قانون حد را بر اشراف جاری نمی‌کردند، سوگند به کسی که جانم در اختیار اوست اگر فاطمه دختر محمد چنین کاری می‌کرد دستش را قطع ‌می‌کردم». پیامبر(ص) مظهر جوانمردی، گذشت و رحمت بود، پیامبر هم اهل عفو بود و هم به نیکی‌ها دعوت می‌کرد، حتی دشمنانشان نیز از این رحمت گسترده بی‌بهره نبودند.

کارشناس مسایل مذهبی حوزه علمیه خواهران سمنان ادامه داد: نمونه‌ی دیگری از رفتار کرامت‌آمیز همراه با عفو رسول خدا (ص)، برخوردی با عکرمه بن ابی جهل است، وی یکی از چهار نفری بود که پیامبر در فتح مکه، به سبب جنایت‌های بی‌شمار ،خونشان را مباح دانسته بود.

پاکزادیان افزود: عکرمه پس از فرار به بیابان و دریا، بازگشت و اسلام آورد و بیعت کرد. رسول خدا(ص) نیز او را پذیرفتند و فرمودند: «سوار مهاجر خوش آمد»، مسلمانان به رسول خدا اعتراض کردند که این پسر دشمن خدا، ابوجهل است، حضرت با این گفتار مردم درباره عکرمه مخالفت کردند و او را عامل جمع‌آوری زکات‌های قبایل هوازن قرار داد، به راستی، اگر رسول خدا در راه تبلیغ معارف اسلام، با بخشش و بزرگواری با مردم رفتار نمی‌کرد، در عصر نبوی و پس از آن هرگز شاهد گسترش اسلام نمی‌بودیم.

وی همچنین عنوان کرد: پیامبر گرامی اسلام(ص) به نماز نیز علاقه فراوانی داشت و در دل شب‌ها چند بار بر می‌خاست و مسواک می‌زد و نماز می‌گزارد و با خدای خود راز و نیاز می‌کرد، به طوری که بر اثر زیاد ایستادن در عبادت پاهای مبارکش متورم شده بود.