فیلم کمتر دیده شده از مصاحبه شهید سلیمانی درباره شهید صیاد شیرازی

صیاد سلمان ارتش ما بود ولی سوال اینجاست ، که چرا سلمان ارتش ما باید ، جلو خانه اش ترور شود ، همانطور که قاسم سلیمانی در عراق ترور شد ؟!!
سالهاست بحث ، کشتن هویدا ، نخست وزیر حکومت پهلوی ، در بین بزرگان کشور ما ، نقل و قول می شود ، گاهی به کنایه و گاهی .... !!
در کتاب زمین سوخته احمدمحمود ، می خوانیم که مردم شهر به خاطر جنگ به دیگر شهرها پناه برده اند ، عده ای هم هستند که ماندند مسئولیت امنیت شهر را به عهده گرفتند و در میان دو نفر به قصد غارت اموال مردم که در خانه هایشان باقی مانده بودند ، به این شهر آمده ، بودند و دستگیر می شوند و در میدان شهر توسط یک پیرزن و یک نوجوان تیرباران می شود و بعدا توسط یک حاجی که مسئول اصلی امنیت شهر هست بازخواست می شوند و خلع سلاح ، بعضی ها اعتقاد داشتند ، از انقلاب هرج و مرج متولد می شود و جنگ نتیجه هرج و مرج بود و حاجی اعتقاد داشت ، به رغم هرج و مرج می شود ، قانون را اجرا کرد .
اینکه برگردیم و مرگ هویدا را زیر سوال ببریم اینکه فلان شخص بود و اعدام امرای ارتش پهلوی ، ........ کار فلان شخص بود ، این به همان نفس هرج و مرج برمی گردد ، اینکه آنروز از بطن انقلاب ، کسانی متولد شدند ، که به دنبال منافع خود بودند و کسانی که از گذشت و منافع ملی ، مردم ، ..... درک درستی نداشتند و بعد از انقلاب اعدام های سال ۶۸ و پایان جنگ و ترور امرای نظامی از صیاد شیرازی ، تا احمد کاظمی ، تا ستاری و همکارانشان ، سردار شوشتری ، پرسنل نیروی انتظامی در سیستان ، لاجوردی ، فخری زاده ، قاسم سلیمانی ، حجاریان ...... آیا شرایط نسبت به اوایل انقلاب و کشتن هویدا تفاوتی هم داشته است ؟!! شاید بشود ، گفت که کشتن هویدا ثمره هرج و مرج انقلاب بوده ولی بعد از انقلاب و در طول این ۴۵ سال چطور ؟!!
بعد از ۴۵ سال راهکار اشتباه مملکت داری ، نیاز هست ، که تحول و تغییر را شروع کنیم ، با زبان کنایه با هم صحبت کردن را کنار بگذاریم ، همه مسئولان ما ، که راس امور هستند ، مستقیم و یا غیر مستقیم در پیش آمدن شرایط امروز کشور سهیم هستند ، امروز نیاز هست که از همه ما ، چه مسئول و چه مردم از هم بگذریم . ما نخبگانی را در طول این ۴۵ سال از دست داده ایم که اگر قرنها بگذرد ، کسی مانند آنها پیدا نمی شود . نسل دهه ۳۰ و ۴۰ مثل صیاد شیرازی و قاسم سلیمانی که اسلحه به دست گرفتند و در جبهه غرب و جنوب و شرق برای امنیت مردم و سرزمینشان از جان مایه گذاشتند . ولی برعکس امروز با نسلی مواجه ایم ، به قول خودشان چیزی برای از دست دادن ندارند ، حتی به قیمت ویرانی این سرزمین . ۴۵ سال گذشته به رغم اتفاقات خوب و بدش ، آن را پشت سرگذاشتیم و آنها که رفتند ، برگشتنی نیستند ، نیاز هست برای ۸۰ میلیونی که امروز هستند و در شرایط بسیار سخت زندگی می کنند ، فکری بکنیم و اگر قرار باشد که بعد از ۴۵ سال مملکت داری ، تغییری در ایده و تفکر و برنامه هایمان ندهیم ، با انقلاب و هرج و مرج دیگری در آینده نزدیک مواجه ایم ، که اینبار به جای هویدا و امرای ارتش ...... مردم و سرزمینمان قربانی می شوند.