راهی برای جلوگیری از هزینه های گزاف تبلیغات انتخاباتی نیست؟

پارسینه - گروه سیاسی: هر چه به پایان سال نزدیکتر می شویم برنامه ریزی نامزدهای انتخاباتی پررنگتر می شود و مطمئنا بعد از اتمام تعطیلات نوروزی شاهد اجرایی شدن آنها خواهیم بود. ولی یکی از سوالات همیشگی مردم در فصول انتخابات، مبالغی است که نامزدها صرف تبلیغات می کنند.

با اینکه ما تجربه برگزاری انتخابات های زیادی داریم و در حوزه های مختلف اطلاع رسانی پیشرفت خوبی نیز داشته ایم اما در تبلیغات انتخاباتی هنوز هم راهکارهای سنتی تبلیغ رواج دارد که با بیشترین هزینه، کمترین نتیجه را در پی دارد. به ویژه در شرایطی که کاغذ و چاپ اوضاع خوبی ندارند احتمالا شاهد این خواهیم بود که کف خیابان ها و دیوارهای شهرها پر می شود از تراکت ها و پوسترهایی با کاغذهای گلاسه و چاپ رنگی. این اقدام نه تنها هزینه گزافی را به هدر می دهد بلکه باید برای پاک کردن همین تبلیغات شهری هم هزینه های فروانی صرف شود. البته در چند انتخابات اخیر تهران شاهد بودیم که پلاکاردهای مخصوصی برای نصب تبلیغات تعبیه شده ولی در شهرستان ها هنوز هم سیمای شهرها پس از انتخابات ها به هم می ریزد.

از طرف دیگر بیم این در تبلیغات انتخاباتی وجود دارد که برخی امکانات دولتی و سازمانی خود را برای تبلیغ کاندیدایی خاص بسیج کنند که این هم خلاف قانون و هم خلاف شرع است زیرا استفاده شخصی از بیت المال محسوب می شود. متاسفانه گویا قانونی روشنی برای نظارت بر تبلیغات انتخاباتی در کشور وجود ندارد و دست کاندیداها در این زمینه ها باز گذاشته شده است. حجت الاسلام پورمحمدی رئیس سازمان بازرسی کل کشور نیز طی گفت گویی اخیرا اعلام کرده: متاسفانه قانوني براي كنترل و نظارت بر تبليغات انتخاباتی وجود ندارد. هر چند در حال كسب تجربه هستيم تا اين ايرادات قانوني برطرف شود. اما سازمان بازرسي در موضوع انتخابات وارد نمي شود.

با این اوصاف بیم این وجود دارد که جریان دولت، یا کسانی که در نهادهای دیگر نظام مثل شهرداری، مجمع تشخیص مصلحت، مجلس و ... حضور دارند با استفاده از امکانات عمومی، ستادهای تبلیغاتی برای خود به راه اندازد و هزینه های گزافی را صرف رای آوری کاندید خود کنند.

مطمئنا در بحبوحه ی انتخابات هم چون نمی توان جلوی این اقدامات را گرفت افراد نزدیک به نامزدها از هر اقدامی برای رای آوری کاندیدای خود دریغ نخواهند کرد و تنها تشری که به آنها خواهد خورد بعد از برگزاری انتخابات است که دیگری سودی ندارد.

باید برای این خلاء قانونی فکری کرد زیرا آسیب های جدی به منابع دولتی و عمومی می زند و بزرگترین خیانت به مردم این است که از پول خود آنها برای گرفتن رای شان خرج شود.

در حالی که به ویژه در انتخابات ریاست جمهوری رای آوری با تراکت و پوستر صورت نمی گیرد بلکه با کمپین ها و ستادهای قوی و ارائه درست برنامه ها می توان نظر عموم مردم را جلب کرد.

هر چند متاسفانه در جامعه ای که به بلوغ سیاسی نرسیده گاهی حرکت های پوپولیستی هم می تواند تعیین کننده باشد ولی هر چه که هست سهم ابزارهای تبلیغات سنتی باز هم در این رای آوری بسیار کم است و نباید اجازه داد هزینه های گزافی در این راه صرف شود. این نیازمند بررسی کارشناسانه و وضع قوانینی محدود کننده است که برگزاری انتخابات به کشور آسیب نرساند.

یکی دیگر از نکات عجیب انتخابات های ما تبلیغات غیراصولی برخی از نامزدهاست که معروف به "مراسم های شام" و دادن هدایای عجیب است که نوعی رای خردیدن است. باید اشاره کرد که یک رئیس جمهور قرار است در سمت خود، فرهنگ عمومی جامعه را ارتقاد دهد ولی این نوع کارها زیر سوال بردن اخلاق و شان عمومی مردم است. طوری که گاهی شاهد هستیم برای دریافت یک سیم کارت یا یک هدیه کوچک از طرف نامزدها، صف عظیمی از مردم تشکیل می شود که این هم جای انتقاد از این افراد صف کشیده و هم ستاد صف ساخته دارد.

باید شان مردم در انتخابات و تبلیغات انتخاباتی حفظ شود زیرا به مدد رسانه های عمومی تمام حرکات مردم زیر ذره بین رسانه های بین المللی خواهد بود و این تصاویر شایسته ای برای یک ملت نیست که به بهانه های دون شان انسانی در صف های طویل ایستاده است.