حرف ها برنده تر از تیغ شمشیر

در دنیای امروز که دنیای ارتباطات و رسانه ها‌ست و سرعت و حرکت خبر در فضا حتی از سرعت بادها هم فراتر رفته و به چشم بر هم زدنی دنیا از خبری پر می شود، در میان این شلوغی اخبار و گفت شنود‌ها ، و در میان انبوه پیام ها و موبایل و اینترنت و سهل و سهولت انتخاب و فرار شاید مهم تر از خود خبر صدق و صحت خبر باشد.

اینکه در میان این حرف های ریز و درشتی که گفته می شود، کدام را می توان باور کرد و صرف شنیدن کافی است یا نه؟

سخنی که همچون تیری از تیر و کمان گاه به سمت آبروی کسی شلیک می شود، اینکه نقل همه ی محفل ها‌یمان گشته به پیرامون هر بحث و موضوعی صاحب نظر باشیم و بی آنکه اطمینان از صحت آن داشته باشیم به سخنوری مشغول بشویم، غافل از آنکه گاه بهای گفتن سخنی را با هیچ چیز نمی‌ توان جبران کرد.

گاهی برای نقل و شیرینی مجلس در پشت پرده برای خویش آتش و هیزم فراهم کرده ایم و خود غا‌فلیم.

حضرت علی(ع) در خطبه‌ ی 141 نهج‌ ا‌لبلاغه می فرماید؛ ای مردم آن کس که از برادرش، اطمینان و استقامت در دین و درستی راه و رسم را راسخ دارد، باید به گفته مردم درباره او گوش ندهد.

آگاه باشید گاهی تیر انداز، تیر افکند و تیرها به خطا می رود، سخن نیز چنین است، درباره کسی چیزی می گویند که واقعیت ندارد و گفتار باطل تباه شدنی است و خدا شنوا و گواه است، بدانید که میان حق و باطل جز چهار انگشت فاصله نیست.

پس آنچه پایدار و مهم است این است که کم گفتن و تحمل و تفکر قبل از هر گفتاری لازمه ی سخن یک انسان مومن است و هر آنچه هست خوب و زیباست مگر اینکه خلافش در جلوی دیدگان ما ثابت شود؛

سخن راندن همچون حرکت بر روی طنابی بر فراز دره ای است که باید آهسته و با احتیاط گام برداشت تا به جای سقوط به دره، شیرینی عبور از آن را تجربه کرد.