چرا آن ها انسان ترند؟

پارسینه-گروه سیاسی : چند روزی از انفجار بمب درمسابقات دو ماراتن آمریکا می گذرد ،اما همچنان به سراغ هر روزنامه ،خبرگزاری و رسانه ای می روی صحبت از این انفجار است.حادثه ای که تلفات آن از مرز سه نفر گذر نکرد .

این در حالی است که گوش های ما به شنیدن خبر کشته شدن دها و بلکه صدها نفر عراقی، افغانی، پاکستانی،میانماری،تبتی و...عادت کرده است .

چشم های ما به دیدن تصاویری از خیابان های خونین بغداد عادت کرده ،عادت کردیم که زجه های مادری فلسطینی را بر کنار جسم بی جان فرزندش ببینم.چشم های جهانیان براحتی از جنایات دهشتناک علیه مسلمانان میانمار می گذرد.اما کشته شدن نوجوانان نروژی به حدی برای ما بزرگ جلوه داده می شود و مدام تکرار می شود که بعید به نظر می رسد به این راحتی ها از ذهن ها محو نمی شود.و اگر این طور نیست چرا تقریبن همه دنیا می دانند بزرگترین حادثه تروریستی تاریخ امریکا که در حدود سه هزار نفر تلفات داشته دقیقا در چه تاریخی روی داده؛ اما نمی دانند که کشته شدن دویست هزار نفر در هیروشیما و ناکازاکی در چه فصلی از سال اتفاق افتاده .

چرا چنین است؟آیا غربی ها انسان ترند؟آیا مراد از کرامت بشر که دائما در گفتمان غربی تکرار می شود مربوط به اقلیم خاصی است و تنها انسان های مربوط به یک جغرافیای خاص دارای کرامت هستند؟

اگر بخواهیم به لحاظ فلسفی و ریشه ای این موضوع را بررسی کنیم نیاز به یک واکاوی اساسی است که از حوصله این مطلب خارج است.اما در ظاهر قضیه این اتفاق ،که چرا کشته شدن دو سه نفر در آمریکا چنین بازتابی دارد و تلف شدن صدها نفر در کشورهای به اصطلاح جهان سوم راحت به بوته فراموشی سپرده می شود دو علت را می توان بر شمرد .

اولین علت که واضح و مبرهن است، مربوط می شود به قدرت رسانه ای غرب.شاید بتوان گفت که تمام رسانه های دیگر کشورها، قدرت رویارویی با یکی از امپراتوری های رسانه های غربی را نداشته باشند .

این رسانه ها که براحتی توانایی جریان سازی و راه انداختن موج بنا به سیاست های خود را دارند، دیروز و امروز ظهور نکرند و با تجربه و پیشینه ای که دارند بسیار می توانند موثر و قوی عمل کنند.و از این رو هست که کشته شدن سه شهروند آمریکایی بارها و بارها برجسته تر در جهان نمود پیدا می کند تا کشته شدن صدها نفر در کشوری توسعه نیافته .

اما از سوی دیگر کشورهایی هم که خواهان مبارزه با امپریالیسم آمریکا هستند در این بوجود آمدن تمایز بی تاثیر نیستند.به عنوان مثال در کشور خود ما بی گمان همه متفق القول با حرکات تروریستی و کشته شهروندان بی گناه مخالف هستند،اما از سوی دیگر طبیعی است که بدنبال نقطه ضعف در دشمنانمان باشیم به همین جهت سعی می کنیم تا با برجسته کردن این نقاط ضعف، به آن ها ضربه بزنیم.اما همین کار می تواند به سود آمریکا تمام شود .

این اتفاق به دو دلیل صورت می گیرد :اول اینکه تکرار بیش از حد این خبر در برابر دیگر اخبار مشابه این تفکر را در مخاطب ایجاد می کند که آن ها مهم تر از دیگر انسان ها هستند .

دوم اینکه رسانه ها در حالی که سعی دارند نقطه ضعف دشمن را بازگو کنند آن را قوی تر نشان می دهند، چرا که با مهم جلوه دادن این خبرکه مثلا در آمریکا بمبی منفجر شده است و مدام و مدام آن را تکرار کنند واز نا امنی در آمریکا صحبت کنند ،مخاطب با یک موجود تسخیر ناپذیری مواجه شده است که وجود چنینی اتفاقی برای او این چنین مهم و بزرگ جلوه پیدا می کند .

در صورتی که چنین نیست و ایالات متحده آمریکا هم مانند هر کشور دیگر ضعف های دارد و می تواند مورد ضربه قرار بگیرد.چنین به نظر می رسد که خود ما هم در بازتولید این طرز تفکر بی تاثیر نیستیم .