شعری در باب آلودگی هلاکت بار هوای تهران

هوا آلوده شد عیبی ندارد!
روان فرسوده شد عیبی ندارد!
مدیران فکر و تدبیری نکردند
خیال آسوده شد عیبی ندارد

نفس ها، سینه ها کانون سُرب است
دهان پر دوده شد عیبی ندارد
هزاران هموطن را این هوا کشت
فقط فرموده شد، عیبی ندارد!
همه الگوی اظهار کمالیم
کلم، فالوده شد عیبی ندارد!
برای رفع این خسران به زوج وُ-
به فرد، محدوده شد عیبی ندارد!

مدیران، وعده ها، آلودگی، مرگ!
دراز این روده شد عیبی ندارد!

*محمد صادق زمانی*