کویرخواری هم شروع شد

به گزارش ایسنا، حدود سه کیلومتری روستای «مصر» در کویر مرکزی،‌ آبادی کوچکی قرار دارد که میان ماسه‌بادی‌ها و رمل‌ها محصور شده است. «فرحزاد» آخرین محل مسکونی کویر در بخش خور و بیابانک اصفهان است که زمانی تنها دو خانوار در آن ساکن بودند و بعد یک هتل به آن اضافه شد و حالا هم بخشی از زمین‌های آن، مدعی جدید پیدا کرده است.

اوایل اسفندماه سال گذشته یکی از اهالی بومی نسبت به سد معبر و کشیدن دیواری در محوطه آبادی فرحزاد اقدام کرد و مدعی چند صد متر زمین شد. دادستان، فرماندار و مسئولان شهرستان خور و بیابانک بعد از پیگری‌های زیاد معدود ساکنان بومی، به فرحزاد آمدند و به این فرد که از ساکنان فرحزاد است، تذکر شفاهی دادند و محوطه‌ی بلوک‌بندی شده را نیز پلمب کردند.

حسین طباطبایی که یکی از اهالی فرحزاد است و همراه خانواده‌اش یک اقامتگاه بوم‌گردی‌ را در این آبادی کوچک اداره می‌کند، به ایسنا می‌گوید: این شخص بعد از رفتن مسئولان، کار را بی‌وقفه ادامه داد.

حالا شش ماه از آن اخطارهای شفاهی می‌گذرد ولی در مقابل این نقض قانون، عکس‌العمل جدی‌ای نشان داده نشده و بلوک‌ها به دیوار سیمانی تبدیل شده است.

مدعی این اراضی کویری، بلوک‌های سیمانی را که اصلا هیچ سنخیتی با ساختار بومی منطقه ندارد، دقیقا از زیر تیرهای برق عبور داده،‌ به همین دلیل تنها شاکی آن، اداره برق بوده که ظاهرا آن هم اعلام کرده اگر تیرها را جابه‌جا کند، شکایتش را پس می‌گیرد! همچنین قرار بوده مدعی زمین، مسیر لوله‌های آب را تغییر دهد تا رأی اداره ثبت اسناد خور و بیابانک را بگیرد. این توضیحات را اهالی بومی آبادی فرحزاد داده‌اند.

شاکیان محلی این کویرخواری که سبب سد معبر در ورودی روستا شده است، به ایسنا می‌گویند: دادستان خور و بیابانک گفته این پرونده، شاکی خصوصی ندارد و تنها شاکی آن، اداره برق بوده که ظاهرا آن هم فعلا رضایت داده است و اگر شخصی شکایت دارد باید مدرکی در اثبات مالکیت این اراضی بدهد؛ در غیر این‌صورت شورای بخش مرکزی شهرستان باید پیگیر حقوق عمومی روستا باشد که تا به حال اقدامی نشده است.

اکنون خبر رسیده که اداره ثبت اسناد خور و بیابانک، درخواست سند زمین عمومی را به نفع مدعی، روزنامه و اعلام کرده که اگر شکایتی وجود نداشته باشد، سند زمین به نام این شخص صادر می‌شود!

فرحزاد هنوز یک دهه نیست که روستای گردشگری و پاتوق کویرنوردها شده اما در این مدت، جریان گردشگری، روستایی را که زمانی 12 خانه‌ ویران و تنها دو خانوار ساکن داشت، با مهاجرت معکوس روبه‌رو کرده؛ به طوری که حتی صاحب یک هتل هم شده که البته ساختاری نامتعارف با بوم منطقه دارد. همین گرایش‌ها و البته ادعاهای جدید برای مالکیت زمین‌های کویری و خانه‌های ویران رهاشده در چند سال اخیر آن هم در شرایطی که روستا، محل گذر گردشگران خارجی شده، می‌طلبد نظارت جدی‌تری روی ساخت و سازهای این منطقه صورت گیرد تا در آینده این کویرخواری‌ها و ساختارشکنی‌ها به پرونده‌های سنگین بی‌جواب تبدیل نشود.