خشونت شرکت پیمانکاری با کارگران در پی خودکشی ۶ کارگر
در میان خودکشی کارگران نام کارخانهی چوار ایلام بیشتر به چشم میخورد و رسانهایتر شده است و این مسئله بی ارتباط با اینکه که استان ایلام طبق آمار رسمی پایینترین درآمد سرانه خانوار را در سال ۱۴۰۱ داشته است و جز سه استان کشور با بیشترین جمعیت روستایی گرفتار فقر مطلق است، نیست.
یک حقوقدان و پژوهشگر حقوق کار میگوید:
«طبقه کارگر با خشونتهای ساختاری و فرهنگی دست و پنجه نرم میکند و این خشونتها که معنا و مصداقهای علمی و تجربی مشخص دارند وقتی درونیزه میشوند، خشونت فیزیکی عریان و نرمال محصول این وضعیت میشود.»
نداشتن امنیت شغلی، تعدیل نیرو، دستمزدهای ناچیز فشار روحی و روانی بر دوش کارگران میگذارد و عدم توجه مسئولان به مشکلات کارگری این نتیجه را به بار آورده است.
(در خصوص جوابیه پتروشیمی ایلام ):اتفاقا توجیهی که این شرکت بیان کرده خودش بحران و علت کموکاستی حقوق کارگران است. اینکه برونسپاری را بیان کرده که کارگران از شرکت مادر نبودند و از شرکت پیمانکاری بودهاند این خودش علت همین وضعیت و اتفاقاتی که افتاده، محسوب میشود، نه توجیهگر این وضعیت. بحران هم این است نه توجیه بحران. آنچه موجب این وضعیت شده همان پاسخهایی است که شرکت به عنوان دلایل توجیهی سلب مسئولیت عنوان کرده است.
شرکتهای پیمانکاری نفت و گاز و پتروشیمی کارگران را استثمار می کنند ، تعدادی کارگر در در مدت چند سال محدود با امکانات بسیار کم استخدام می کنند و بعد از اتمام پروژه و به هر بهانه ای کارگران را اخراج می کنند . در این شرایط در پارس جنوبی هم وجود دارد ، در کشورهای پیشرفته ، بخشی از سهام شرکتها به کارگران اختصاص دارد و به دنبال بهبود و شرایط زندگی کارگران هستند در حالی در کشور ما به کارگران توجهی نمی کنند . دولت و مجلس باید قانونی تصویب کنند تا کارگران شرکتی پالایشگاهها استخدام شوند.