کتاب معرفی شده نتانیاهو در سخنرانی سازمان ملل چه بود؟

به گزارش برنا، کتاب مزبور شامل مرور بیانات مقام معظّم رهبری در هشت بخش کلیّات، شکست‌ها و پیروزی‌ها، مسؤولیّت‌ها، جنایات، راه حل‌ها، قهرمانان، روشنگری و آینده‌ روشن است که با مقدمه ای از سوی دکتر ولایتی مشاور مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در امور بین الملل به چاپ رسیده است.

ولایتی در همین ارتباط سخن خود را اینگونه آغاز می کند که :" معروف است که پیش از جنگ اول جهانی و در زمان سلطان عبدالحمید عثمانی گروهی از متنفذّین یهودی به او پیشنهاد می کنند که سرزمین فلسطین را جهت اسکان یهودیان عالم به آنها بفروشد! جوابی که وی به آنها داد نشان دهنده ته مانده غیرت اسلامی در یک سلطان مستبد عثمانی است. وی می گوید ما تاکنون نشنیده ایم که یک آدم زنده (ولو محتضر) را کالبد شکافی کنند » از بعد از ناکامی عثمانی در فتح وین سقوط تدریجی این امپراطوری شروع شد. شکست در برابر روس ها و از دست دادن کریمه نشانه های دیگری از زوال تدریجی این حکومت مسلمان بود. اروپائیان همزمان با محاصره نظامی و سیاسی عثمانیان، یک جنگ روانی را هم علیه آنها سامان دادند و لقب مرد بیمار اروپا به دولت عثمانی دادند."

دکتر ولایتی در بخش دیگری از این نوشتار می نویسددورة حدود30 سالة صلح مسلح اروپا که همه دول قدرتمند اروپا، خود را برای جنگی بزرگ و قابل پیش بینی آماده می کردند، مجموعه انگلیس و فرانسه و روسیه که خود را در تقابل آلمان و اتریش می دیدند زمینه های تصرّف و تجزیه عثمانی به عنوان متحد ژرمن ها را نیز فراهم می کردند. در سال1913 سفرای انگلیس و فرانسه تلاش های زیادی برای تنظیم قرارداد1913 معروف به قسطنطنیه بین ایران و عثمانی صورت دادند که سبب اولیه برای ضرورت انعقاد این قرارداد، تجاوزات متعدد عساکر عثمانی به خاک ایران در سالهای نخستین بعد ازانقلاب مشروطه و شکایت ها و گله مندی ایران بود.اهتمامی که دو دولت بد سابقه استعماری در شکل دهی این قرارداد نشان دادند موجب شگفتی بود که علی الخصوص در سال بعد،1914 یعنی مدّت کوتاهی قبل از آغاز جنگ جهانی اوّل، نواقص و مشکلات قرارداد مرزی قسطنطنیه را با پروتکل الحاقی 1914 به اصطلاح اصلاح کردند.

رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در ادامه مقدمه کتاب به خاطره ای از خود می پردازد و ادامه می دهد : "یک بار مرحوم حافظ اسد رئیس جمور متوفای سوریه در رابطه با کینه توزی صلیبیان، برای اینجانب داستان دیگری را نقل کرد و گفت : « وقتی " ژنرال گورو " یکی از فرماندهان فرانسوی در جنگ اول جهانی وارد دمشق شد به سر قبر صلاح الدین ایوبی، فاتح جنگ های صلیبی رفت و بر آن پای کوبید و گفت صلاح الدین ما بازگشتیم!! »

بعد از اتمام جنگ جهانی اوّل جامعه ملل جهت برقراری به اصطلاح صلح و امنیت در جهان و جلوگیری از تکرار فاجعه جنگ توسط فاتحین و صد البته در جهت مقاصد و منافع پس از جنگ آنها تشکیل شد و قیمومت فلسطین را به انگلیس داد یعنی به غصب قبله اول مسلمین توسط انگلیس مشروعیت بخشید و انگلیس هم وعده بالفور را به تدریج اجرائی کرد. به این ترتیب که با کمک بقیه غربیان به شمول اتحاد جماهیر شوروی،یهودیان را به فلسطین کوچ دادند و با کمک های پنهان و آشکار آنها مسلمانان را از خانه و کاشانه و سرزمین آباء و اجدادیشان اخراج کردند و املاک آنها را تحویل صهیونیستها دادند که درصدد پیاده کردن طرح هرتزل،مصوّبه اوّلین کنگره صهیونیسم (در سال 1897) بودند.

مقدمه اضافه می نماید:"بزرگنمائی جنایات نازی ها در جنگ دوم جهانی علیه یهود، موجب به کار گرفتن وسائل ارتباط جمعی غرب وامکانات هنری هالیوود برای مظلوم نمائی افراطی یهودیان از جمله اقدامات زمینه ساز برای مشروعیت بخشیدن به توطئه غرب برای اشغال سرزمین های اسلامی و قبله اول مسلمین بود . این مجموعه اقدامات از شگفتی های روزگار ما بود که به فرض صحت همه ادعاها در رابطه با یهودی کشی های آلمان ها، چرا باید مسلمانان غرامت اقدام های ضد بشری ژرمن های پروتستان را بدهند؟!

سازمان ملل متحّد بعد از جنگ دوم با همان مقاصد، توسط دول فاتح تشکیل و جانشین جامعه ملل شد و از اولین اقدامات این سازمان، تصویب تشکیل کشور اسرائیل بود که تمامی صاحبان حق وتو به آن رأی مثبت دادند و یک سلسله جدید ار جنگ های صلیبی جدیدی(صلیبی- صهیونیستی) آغاز گردید. از بعد از جنگ اول جهانی مخالفت علما و اندیشمندان جهان اسلام و مقاومت مسلمانان بخصوص فلسطینیان شروع شد و عملاً سناریوی جنگ احزاب تکرار شد و کّل کفر در برابر کل اسلام قرار گرفت .

وی به برخی مبارزات به ویژه از سوی شیعیان و روحانیت هم اشاره کرد و گفت : "مسئله اشغال فلسطین بازتابهای متعدد و گسترده‏ای را در سراسر جهان به دنبال داشت.یکی از واکنشهای مهم در قبال این رویداد،برخوردی بوده که از جانب روحانیت‏ شیعه صورت پذیرفت و بدون هیچ تغییری،در طول هفتاد سال گذشته ادامه یافته‏ است.علامه مطهری دلیل این خصیصه روحانیت شیعه را چنین برمی‏شمارد:

« روحانیت شیعه در ذات خود یک نهاد مستقل است.از نظر روحی به خدا متکی بوده‏ و از نظر اجتماعی به قدرت مردم و لهذا در طول تاریخ به صورت یک قدرت رقیب‏ در مقابل زورمندان ظاهر شده است».

حال با توجه به این ویژگی باید بدانیم که این طبقه از اندیشمندان مسلمان اصولاًبا مسائلی چون موضوع فلسطین و نفوذ صهیونیستها چه برخوردی را می‏نمودند و مقابله‏ با آن را به چه قسمی لازم می‏شمردند. یکی از روحانیون گمنام ایران به نام محمد حسن بن محمدابراهیم گیلانی که با حادثه‏ای مشابه قضایای فلسطین در عهد خودمواجه شده بود،حکم واجب را برای مقابله با این خطر یکی از اقسام جهاد بیان‏ داشته،وجوبش را چنین متذکر می‏شود:

«دوّم جهاد در صورت هجوم اهل شرکت و ضلالت است بر بلاد مسلمانان به نوعی که‏ خایف باشند اهل بلاد از غلبه و استیلای اهل کفر بر بلدان،یا اگر چه قلیل شد اخذ مال‏ ایشان و این نوع جهاد واجب است بر کافه مسلمانان که قادر باشند بر جهاد...و این‏ جهاد در غیبت و حضور امام-علیه السلام-بی‏تفاوت رواست».

شیخ محمدرضاهمدانی ازعلمای عصر ناصری نیز در رساله‏ای به نام ترغیب‏ المسلمین الی دفاع المشرکین، طی حکم صریحی در برابر چنین هجوم و صدمه‏ای‏ می‏نویسد:

«جهاد که غرض حفظ بیضه اسلام و انتظار امر معاش و معاد انام است،مادام که غرض‏ صورت نیافته،امر به جهاد باقی است».

مطالعه تاریخ معاصر جنبشهای شیعی روشن می‏سازد که همین طبقه روحانیت در سخت‏ترین شرایط و هنگامی که شداید از هر سو اساس و بنیان جامعه اسلامی را در معرض آفات و حوادث قرار می‏داد، نه تنها در کسوت راهبری جهاد در می‏آمدند، بلکه با ژرف‏اندیشی و دقت نظر بسرعت مطامع استعماری یا اهداف دراز مدت‏ بیگانگان را شناسایی کرده،مانع از وصول ایشان به مقصد غایی خود می‏شدند.

در ادامه متن کامل مقدمه ارائه می گردد.

بسمه تعالی

معروف است که پیش از جنگ اول جهانی و در زمان سلطان عبدالحمید عثمانی گروهی از متنفذّین یهودی به او پیشنهاد می کنند که سرزمین فلسطین را جهت اسکان یهودیان عالم به آنها بفروشد!

جوابی که وی به آنها داد نشان دهنده ته مانده غیرت اسلامی در یک سلطان مستبد عثمانی است.

وی می گوید :«ما تاکنون نشنیده ایم که یک آدم زنده (ولو محتضر) را کالبد شکافی کنند » از بعد از ناکامی عثمانی در فتح وین سقوط تدریجی این امپراطوری شروع شد. شکست در برابر روس ها و از دست دادن کریمه نشانه های دیگری از زوال تدریجی این حکومت مسلمان بود. اروپائیان همزمان با محاصره نظامی و سیاسی عثمانیان، یک جنگ روانی را هم علیه آنها سامان دادند و لقب مرد بیمار اروپا به دولت عثمانی دادند .

دورة حدود30 سالة صلح مسلح اروپا که همه دول قدرتمند اروپا، خود را برای جنگی بزرگ و قابل پیش بینی آماده می کردند، مجموعه انگلیس و فرانسه و روسیه که خود را در تقابل آلمان و اتریش می دیدند. زمینه های تصرّف و تجزیه عثمانی به عنوان متحد ژرمن ها را نیز فراهم می کردند. در سال1913 سفرای انگلیس و فرانسه تلاش های زیادی برای تنظیم قرارداد1913 معروف به قسطنطنیه بین ایران و عثمانی صورت دادند که سبب اولیه برای ضرورت انعقاد این قرارداد، تجاوزات متعدد عساکر عثمانی به خاک ایران در سالهای نخستین بعد ازانقلاب مشروطه و شکایت ها و گله مندی ایران بود.اهتمامی که دو دولت بد سابقه استعماری در شکل دهی این قرارداد نشان دادند موجب شگفتی بود که علی الخصوص در سال بعد،1914 یعنی مدّت کوتاهی قبل از آغاز جنگ جهانی اوّل ، نواقص و مشکلات قرارداد مرزی قسطنطنیه را با پروتکل الحاقی 1914 به اصطلاح اصلاح کردند.

پس از شروع جنگ و شکست عثمانی و اقدامات بعدی فرانسه و انگلیس معلوم شد که غرض آنها از محکم کردن خط مرزی شرقی عثمانی با ایران طراحی برای دوره اشغال پس از فروپاشی آن دولت و زمینه سازی برای تقسیم غنائم ارضی در منطقه خاورمیانه بود. سال1916 (در اواسط جنگ اول) به طور محرمانه، قراردادی بین سایکس و پیکو نمایندگان دو دولت انگلیس و فرانسه منعقد شد و عملاً خطوط تقسیم غنائم جنبه قطعی گرفت. در سال1917 با نفوذ وزیر خارجه وقت انگلیس اعلامیه ای صادر کرد و طی آن اعلام نمودکه دولت انگلیس خود رامتعهد می داندکه جهت اسکان و سامان دهی یهودیان آنها را در فلسطین متوطّن نماید. سال1918 جنگ اول با شکست عثمانی و ژرمن ها به پایان رسید. وقتی" لُرد آلن بی"ژنرال انگلیسی وارد بیت المقدس شد،کلامی تاریخی بیان کرد که ماهیت مهاجمین غربی را نشان می داد. نقل است که گفت: « امروز، جنگ های صلیبی به پایان رسید !! » یعنی کینه شکست فضاحت بار صلیبیان در بیت المقدس را به صورت میراثی شیطانی در دل داشتند و با اشغال آن، عقده دل را گشودند.

یکبار مرحوم حافظ اسد رئیس جمور متوفای سوریه در رابطه با کینه توزی صلیبیان، برای اینجانب داستان دیگری را نقل کرد و گفت : « وقتی " ژنرال گورو " یکی از فرماندهان فرانسوی در جنگ اول جهانی وارد دمشق شد به سر قبر صلاح الدین ایوبی، فاتح جنگ های صلیبی رفت و بر آن پای کوبید و گفت صلاح الدین ما بازگشتیم!! »

بعد از اتمام جنگ جهانی اوّل جامعه ملل جهت برقراری به اصطلاح صلح و امنیت در جهان و جلوگیری از تکرار فاجعه جنگ توسط فاتحین و صد البته در جهت مقاصد و منافع پس از جنگ آنها تشکیل شد و قیمومت فلسطین را به انگلیس داد یعنی به غصب قبله اول مسلمین توسط انگلیس مشروعیت بخشید و انگلیس هم وعده بالفور را به تدریج اجرائی کرد. به این ترتیب که با کمک بقیه غربیان به شمول اتحاد جماهیر شوروی،یهودیان را به فلسطین کوچ دادند و با کمک های پنهان و آشکار آنها مسلمانان را از خانه و کاشانه و سرزمین آباء و اجدادیشان اخراج کردند و املاک آنها را تحویل صهیونیستها دادند که درصدد پیاده کردن طرح هرتزل،مصوّبه اوّلین کنگره صهیونیسم (در سال 1897) بودند.

بزرگنمائی جنایات نازی ها در جنگ دوم جهانی علیه یهود، موجب به کار گرفتن وسائل ارتباط جمعی غرب وامکانات هنری هالیوود برای مظلوم نمائی افراطی یهودیان از جمله اقدامات زمینه ساز برای مشروعیت بخشیدن به توطئه غرب برای اشغال سرزمین های اسلامی و قبله اول مسلمین بود . این مجموعه اقدامات از شگفتی های روزگار ما بود که به فرض صحت همه ادعاها در رابطه با یهودی کشی های آلمان ها، چرا باید مسلمانان غرامت اقدام های ضد بشری ژرمن های پروتستان را بدهند؟!

سازمان ملل متحّد بعد از جنگ دوم با همان مقاصد، توسط دول فاتح تشکیل و جانشین جامعه ملل شد و از اولین اقدامات این سازمان، تصویب تشکیل کشور اسرائیل بود که تمامی صاحبان حق وتو به آن رأی مثبت دادند و یک سلسله جدید ار جنگ های صلیبی جدیدی(صلیبی- صهیونیستی) آغاز گردید. از بعد از جنگ اول جهانی مخالفت علما و اندیشمندان جهان اسلام و مقاومت مسلمانان بخصوص فلسطینیان شروع شد و عملاً سناریوی جنگ احزاب تکرار شد و کّل کفر در برابر کل اسلام قرار گرفت .

مقاومت در برابر اشغال فلسطین و قدس، محور مبارزات اعراب و جهان اسلام گردید. اتحادّیه عرب حول محور آزادی فلسطین و سازمان کنفرانس اسلامی پس از آتش زدن مسجدالاقصی حول محور آزادی قدس تشکیل گردید.چهارجنگ بین اعراب و اسرائیل درسال های1327(1948)،1335(1956) 1346(1967)، 1352(1973) اتفاق افتاد که تقریباً همه آنها منجر به شکست اعراب در برابر اتحادیه غرب - صهیونیسم شد. هر جنگ و هر شکستی خود موجب تحولات اساسی در جهان عرب شد. در بین فلسطینیان نیز این فراز و نشیب های عظیم سیاسی- نظامی موجب تحولات فرهنگی فکری عمیقی گردید. کودتای نجیب - ناصر در مصر، عبدالکریم قاسم در عراق، روی کار آمدن حزب بعث در سوریه، انقلاب الجزیره، کودتای عبداله سلال در یمن، جعفر نُمیری در سودان، معمر قذافی در لیبی تحت تأثیر ناسیونالیسم چپ عربی صورت گرفت و مبارزات عدنی ها باعث آزادی عدن و تشکیل کشوری تحت نام جمهوری دموکراتیک یمن به ریاست قحطان الشعبی شد. فلسطینیان نیز تحت تأثیر این تحولات سریع و فجایع وحشتناک صهیونیستها، مراحل دشواری را پشت سر گذاشتند و را ه های مختلفی را جهت مبارزه طی کردند و در حقیقت طی کردند.

حاج امین الحسینی مفتی بیت المقدس، لُجته ای سیاسی مرکب از نمایندگان دولت های اسلامی تشکیل داد با این امید که بتوانند حقوق غصب شده فلسطینیان را از طریق مجامع بین المللی استیفا کنند. عزالدین قسام عارف وارسته فلسطینی تفنگ در دست گرفت و با مریدانش با صهیونیستها و انگلیسی ها جنگیدند. ناامیدی از لیبرالیسم غربی گروهی از فلسطینیان را به سوی سراب مارکسیستی و قبله گاه کرملین سوق داد که مسیحیان فلسطین نظیر جورج حبش و نایف حواتمه نقش اساسی در این میان داشتنتد. نا امیدی از قوم گرائی عربی و چپگرائی فلسطینیان را به سمت نهضت های اسلامی سوق داد. جنبش فتح سرشاخه فلسطینی اخوان المسلمین تشکیل شد. از سوی دیگر شکست ناصر در جنگ 6 روزه سال67 پایانی موقت بر مبارزه جوئی عربی از نوع چپ قومی بود و مرگ او در سال1349 یکسره خط پایانی ناصریسم را رقم زد فلسطینیان جنبش فتح با انگیزه های اسلامی در نبرد کرامه با نیروئی پانصد نفری سپاهیان 12 هزار نفری صهیونیستها را در کنار نهر اردن شکست دادند. سقوط سطوت ناصر و پیروزی چشمگیر فلسطینیان موجب شد که ملک حسین در اردن در غیاب قدرت ناصریست ها، فلسطینیان را سرکوب و قتل عام کند که یکبار دیگر معلوم شد که حکومت اُردن جزء مکمل سلطه غرب بر قلب جهان اسلام بود که آنجائی که وارثان بن گورویون در مقابل مبارزان مسلمان ناتوان میشوند فرزند عبدالله اردنی نقش عبدالله بن اُبّی منافق صدر اسلام را ایفا کند و ماجرای سپتامبر سیاه را به راه انداختنتد که در همان سال با فاصله کوتاهی جمال عبدالناصر سکته کرد و شایع شد قتل عام فلسطینیان توسط شاه اردن، مرگ ناصر را سبب شد.

با مرگ ناصر، شعله پان عربیسم کم نور شد ، مبارزه بی قدر و قیمت گردید و علف های هرز سازش و وادادگی رشد کرد. انورالسادات خون شهدای فلسطین و عرب را در کمپ دیوید در طبق ذلّت گذاشت و در حضور کارتر تقدیم مناخیم بگین کرد. عصر سازش آغاز شد و قریب 20 سال به درازا کشید. یاسر عرفات تفنگ را بر زمین گذاشت و با شاخه زیتون به سازمان ملل رفت. حکومت های عرب و فلسطینیان قدم به قدم عقب نشستند و تشکیل جبهه پایداری توسط کشورهای سوریه، لیبی، الجزایر، یمن جنوبی و سازمان آزادی بخش فلسطین هم دردی دوا نکرد و با فروپاشی شوروی آن نیز فروپاشید.

سلسله حلقات سازش که از گفتگوهای راجرز شروع و با کمپ دیوید اوج گرفته بود، در مادرید شدت گرفت و در اسلو بر روی کاغذ آمد و در وای ریور و واشنگتن و کمپ دیوید2 به کمال رسید.

این سلسه سازش هرچه جلوتر می رفت دست اسراییل بازتر و عرفات محصورتر می شد تا اینکه سرانجام در رام الله رهبر سازمان آزادی بخش فلسطین به محاصره کامل درآمد و شاید به دست نفوذی ها صهیونیست مسموم شد و عملاً سازش به احتضار افتاد.

اگر مجدداً به عقب برگردیم و نقش علمای شیعه را در امر فلسطین بررسی کنیم پرونده پیچیده فلسطین را که از قریب یک قرن تاکنون نقش محوری در جهان اسلام داشته است به کمال نزدیک تر کرده ایم.

مسئله اشغال فلسطین بازتابهای متعدد و گسترده‏ای را در سراسر جهان به دنبال داشت.یکی از واکنشهای مهم در قبال این رویداد،برخوردی بوده که از جانب روحانیت‏ شیعه صورت پذیرفت و بدون هیچ تغییری،در طول هفتاد سال گذشته ادامه یافته‏ است.علامه مطهری دلیل این خصیصه روحانیت شیعه را چنین برمی‏شمارد:

« روحانیت شیعه در ذات خود یک نهاد مستقل است.از نظر روحی به خدا متکی بوده‏ و از نظر اجتماعی به قدرت مردم و لهذا در طول تاریخ به صورت یک قدرت رقیب‏ در مقابل زورمندان ظاهر شده است».

حال با توجه به این ویژگی باید بدانیم که این طبقه از اندیشمندان مسلمان اصولاًبا مسائلی چون موضوع فلسطین و نفوذ صهیونیستها چه برخوردی را می‏نمودند و مقابله‏ با آن را به چه قسمی لازم می‏شمردند. یکی از روحانیون گمنام ایران به نام محمد حسن بن محمدابراهیم گیلانی که با حادثه‏ای مشابه قضایای فلسطین در عهد خودمواجه شده بود،حکم واجب را برای مقابله با این خطر یکی از اقسام جهاد بیان‏ داشته،وجوبش را چنین متذکر می‏شود:

«دوّم جهاد در صورت هجوم اهل شرکت و ضلالت است بر بلاد مسلمانان به نوعی که‏ خایف باشند اهل بلاد از غلبه و استیلای اهل کفر بر بلدان،یا اگر چه قلیل شد اخذ مال‏ ایشان و این نوع جهاد واجب است بر کافه مسلمانان که قادر باشند بر جهاد...و این‏ جهاد در غیبت و حضور امام-علیه السلام-بی‏تفاوت رواست».

شیخ محمدرضاهمدانی ازعلمای عصر ناصری نیز در رساله‏ای به نام ترغیب‏ المسلمین الی دفاع المشرکین، طی حکم صریحی در برابر چنین هجوم و صدمه‏ای‏ می‏نویسد:

«جهاد که غرض حفظ بیضه اسلام و انتظار امر معاش و معاد انام است،مادام که غرض‏ صورت نیافته،امر به جهاد باقی است».

مطالعه تاریخ معاصر جنبشهای شیعی روشن می‏سازد که همین طبقه روحانیت در سخت‏ترین شرایط و هنگامی که شداید از هر سو اساس و بنیان جامعه اسلامی را در معرض آفات و حوادث قرار می‏داد، نه تنها در کسوت راهبری جهاد در می‏آمدند، بلکه با ژرف‏اندیشی و دقت نظر بسرعت مطامع استعماری یا اهداف دراز مدت‏ بیگانگان را شناسایی کرده،مانع از وصول ایشان به مقصد غایی خود می‏شدند.برای‏ مثال،وقتی که در عراق قوای انگلیسی به مبارزه با مردم برخاستند و کوشیدند تا قیام‏ ملت عراق را از مجرای طبیعی خود منحرف سازند و شرایط دشوار و خفقان آوری را پدید آوردند،این انقلاب شیعیان عراق به رهبری روحانیون بود که ایشان را ناامید و محکوم به شکست کرد. یکی از علمای نجف که در سالهای جنگ جهانی اول شاهد قیام شیعیان نجف بوده و حوادث را بدقت ثبت کرده،در بخشی از خاطرات‏ روزانه‏اش درباره علل قیام و جهاد شیعیان می‏نویسد:

« بعضی دیگر را اعتقاد بر این باشد که محض عرق اسلامی و حمیّت اسلامیت بوده‏ [که‏] نتوانسته ببیند که بلده مقدسه نجف که مرکز روحانیت و دیانت و قبّه اسلام‏[و] چشم و چراغ اسلامیان است در تحت فرمانروایی صلیبیان حکمران و آمر بر این بقعه‏ مقدسه که مطاف ارواح مقدسه انبیاء و اولیاء و ملائکه مقربین و محیط رحمت و فیوضات حضرت احدیث بوده...بیرق تثلیث بالاسر جقه توحید کوبیده شود»

روحانیّت شیعه با اتکا به چنین پشتوانه‏هایی و با توجه به وظیفه شرعی خود در خصوص قضیه فلسطین، از همان ابتدا حرکتی را آغاز کردند که دقت در اهداف و مواضع نخستین این رهبران دینی و مقایسه آنها با آمال امروزی ایشان،ما را مطمئن‏ می‏سازد که روحانیون شیعه به واقع از جمله سرسخت‏ترین و سازش‏ناپذیرترین‏ مجموعه‏هائی بوده‏اند که در برابر خطر صهیونیسم بدون هیچ گونه تأمل و مسامحه‏ای از خود واکنش نشان داده‏اند.مرحوم آقامحمد حسین آل کاشف الغطاء،اعلم علمای‏ نجف درپاسخ به استفتای محمدصبری عابدین،آموزگار حرم شریف قدس،مطابق‏ اسناد موجود فتوایی را به این مضمون انتشار می‏دهد:

«جل شأنه می‏فرماید و کذلک اخذ ربک اذا اخذ القری و هی ظلمة ان اخذه الیم‏ شدید.چه ظلمی از این بالاتر می‏باشد که انسان حقوق رفتگان و احفاد خود را از بین‏ ببرد و پایمال نماید و بلکه می‏توان گفت چه ظلمی از این بالاتر است که انسان حق‏ مقدسات و دین خود را پایمال کرده و از عظمت نوامیس و قرآن خود بکاهد».

او سپس با اشاره به فروش اراضی فلسطین و حکم شرعی افرادی که در این گونه‏ معاملات دست داشته‏اند، چنین اظهار نظر می‏کند:

...آیا بعد از این همه یقین ندارند که این فروش جنگ با اسلام می‏باشد؟آیا کسی‏ شک دارد که این فروش یا همراهی در فروش یا کوشش و دلالی با رضایت در این‏ کارها جنگ با خدا و پیغمبر[ص‏]او،پایمال نمودن دین اسلام است؟...آنها را از دین و حوزه اسلام خارج و جزء کفار بشمارید و در تمام کارها از آنها دوری کرده و با آنها ازدواج ننموده و با آنها معاشرت نکرده و همچنین خرید و فروش و سلام و علیک و رفت و آمد و گفت و شنید با آنها ننموده و بعلاوه مرده‏های آنها را مشایعت‏ نکرده و در قبرستانهای مسلمانان هم دفن ننمایند.اسلامی آنها را بایستی در تمام مجامع‏ «نوادی»و روزنامه‏ها و مجله‏ها به اسم خارج شدگان از دین معرفی کرده و اسم‏ ببرید..." محمد حسین آل کاشف الغطاء،نجف اشرف "

موضوع مخالفت علما با طرح تقسیم فلسطین در جامعه ملل شاید به واقع گام‏ آغازین رویارویی علمای جهان اسلام و غرب بود که پرچم آن را روحانیت شیعه‏ ایرانی مقیم عراق بلند نمود.این جماعت با فراخوان سایر علمای اسلامی، این مهم را بی واهمه و هراس چنین به فعالیت در آوردند: آقایان هبةالدین شهرستانی و سیدمحمد مهدی صدرو سید محمد مهدی اصفهانی که از علمای ایرانی ساکن بغداد و کاظمین هستند و شیخ راضی آل یاسین که از علمای شیعه عرب است با شرکت یوسف عطا مفتی بغداد و حبیب العبیدی مفتی موصل و ابراهیم راوی که هر سه از علمای درجه اول موصل و بغداد هستند،تلگرافی به مضمون ذیل به جامعه ملل و وزارت خارجه انگلیس مخابره‏ نموده‏اند:

« این جانبان که نمایندگان روحانی مذاهب اسلامی هستیم،از قرار کمیسیون‏ سلطنتی راجع به تقسیم فلسطین که یک کشور اسلامی و عربی عزیزی است اظهار عدم رضایت نموده و نسبت به آن اعتراض و آن را یک ضربتی به قلب اسلام و عرب می‏دانیم».

آیت‏اللّه سیدابوالحسن اصفهانی طی یادداشتی برای سفارت دولت ایران در بغداد اظهار امیدواری می‏کند که دولت ایران در جامعه ملل از همه گونه تلاش برای دستیابی‏ ملت فلسطین به حقوق حقه خویش فروگذاری ننماید. علامه کاشف الغطاء در اقدامی‏ همسو با فعالیت آقا سیدابوالحسن اصفهانی،پادشاه وقت عراق ملک غازی را مورد همین گونه خطاب قرار داده است.سفارت ایران در بغداد این حرکت را اینگونه تشریح‏ می‏کند:

«علمای عرب شیعه نجف مجددا تلگرافهایی به ملک غازی و کمیسر عالی فلسطین‏ مخابره نموده و از مظالم انگلیس در فلسطین دادخواهی کرده‏اند.آقای شیخ محمد حسین کاشف الغطاء که از مشاهیر علمای عرب در نجف می‏باشد نیز تلگرافی به‏ کمیسر عالی انگلیس و کمیسیون فنی انگلیس مخابره نموده و اضافه کرده است که‏ مردم از علما فتوای جهاد خواسته‏اند...»

یکی از جراید بغداد هم خبری را درج می‏کند که نشان دهنده روحیه مبارزاتی و خدشه ناپذیر روحانیون است.براساس خبر النهار بغداد،علمای اسلام در25/3/1317 با اجتماع«در تحت قبه حضرت امیر[ع‏]در نجف تجمع نموده،در باب صدور حکم جهاد مذاکراتی نموده و حکم مزبور به امضای همه آقایان علما صادر خواهد شد و ریاست جلسه مزبور هم با آقای کاشف الغطاء خواهد بود.»روحانیون شیعه برای بررسی این موضوع از علمای سوریه،لبنان،اردن،مصر،یمن، امارت نشینهای خلیج فارس،ترکیه،افغانستان و ایران دعوت کرده‏اند که دراین‏ اجلاس حضور یابند.علامه کاشف الغطاء سپس خود راساً حکم جهاد را صادر کرد:

«ای اسلام و ای عرب،بلکه ای برادر و یا اینکه ای بشر،وضعیتی که فلسطین سر بریده به آن رسیده است به نظر همه مشهود و عیان شده و چنان که گفته‏ایم باز هم‏ می‏گوییم که موضوع فلسطین قضیه بالاختصاص خود فلسطین نبوده...ای عرب ای‏ مسلمین ای بشر ،جهاد در فلسطین بر هر انسان واجب شده، نه بر عرب و مسلمین تنها...این است دعوت و ندای عمومی این جانب که به امّت عرب و اسلام‏ می‏فرستم.خدا گواه است که اینجانب از دهه ششم عمر تجاوز کردم و اگر ازدحام و ازدیاد انواع علل رنجوری بر این استخوانهای پوسیده‏ام حمله نمی‏آوردند،اول‏ شخصی بودم که به این دعوت لبیک می‏گفتم..." محمدالحسین آل کاشف الغطاء "

او سپس در فتوایی دیگر به تقسیم‏بندی کشورهای جهان اسلام می‏پردازد که باید در این جهاد نقش ایفا نمایند.به زعم ایشان،نخستین کشوری که باید رایت جهاد بر می داشت اردن هاشمی بود که زعمای آن ادعای سیادت می‏نمایند و پس از آن، حجاز است که به دلیل پرتوافکنی خورشید اسلام باید قدم در این راه بگذارد.آنگاه مصر و سوریه را مورد خطاب قرار داده،آنها را به دلیل همجواری ذی حق می‏شمارد و سپس‏ می‏گوید:

« می‏گویند چهارصد میلیون مسلمان در کره زمین موجود است.چطور می‏شد اگر ده‏ یک این عده از راه غیرت اقدام نموده،برای ادای وظیفه خویش نسبت به فلسطین،و به یاری مجاهدین آن ملحق می‏شدند؟البته گره فلسطین گشوده می‏شد،اشغال آن‏ خاتمه می‏پذیرفت...به خدا قسم که از مرحله خیلی دور افتادیم و پرت گشتیم و هنوز آنچه را که باید بیان نکردیم...کنگره‏ها منعقد و مقررات آن تقدیم می‏شود و هیئتها برای لندن مسافرت می‏کند با همه اینها قشون انگلیس شکم زنهای آبستن را در فلسطین سفره می‏کند،بی گناهان را بی‏جان و خونهای پاک را روان می‏سازد و با تمام‏ شدت به تبهکاریهای بزرگ خود ادامه می‏دهد و حجاز و اردن هم با چشم و گوش‏ همه چیز را می‏بینند و می‏شنوند،

با وجود این با کمال تفریح رفت و آمد دارند.حتی‏ دو بز آنها از جای خود نجنبیدند.ای کاش به این هم اکتفا و شرّ خود را از سر فلسطین‏ کوتاه می‏کردند و با ستمکاران مساعدت و همراهی نمی‏نمودند.ولی عموم مسلمانان‏ در اقطار زمین چیزی که دارند اعتراض هست، هیاهو، نطق، مقاله نویسی،شعرگویی‏ و بعضی مساعدتهای مادی بسیار کم که حال یک قطره آب بر سنگ را دارد و حال‏ آنکه خیلی از مسلمانان دارای هزاران بلکه میلیونها لیره هستند.آیا هیچ شنیده شد یکی از آنها با هزار لیره استرلینگ کمکی کرده باشد،چنان که یهودیان که عده‏شان‏ کمتر و طبعشان پست‏تر است می‏کنند؟

این جملات که اینک قریب به شصت سال از تحریرش گذشته و نمایانگر روح‏ حاکم بر روحانیت شیعه است.اگر منصفانه مورد قضاوت قرار گیرد،بیانگر درد اصلی‏ جهان اسلام بوده و هست.دردی که اگر چه بیمار مبتلا به آن تاکنون تاوان سنگینی را برای تسکینش پرداخته،اما حاضر نشده به درمان اساسی خود برخیزد. علامه کاشف‏ الغطاء در پایان اعلامیه خود با رشادت جملاتی را می‏نویسد که به واقع زیبنده اوست. او که درد اصلی جهان اسلام را یافته،این صراحت را دارد که حقایق را هر چند تلخ و ناگوار،بیان کند تا شاید مسلمانان به خود آیند و سر از خواب غفلت بردارند.کلام او در این باب چنین است:

« با وجود همه اینها،کاش مسلمانان به حق اعتراف کنند و حقیقت را پاک و پوست کنده اظهار نمایند.آن حقیقت این است که بلیه مسلمانان از خود مسلمانان‏ است و از بلیه صهیونی و انگلیس خیلی بزرگتر می‏باشد.این حقایق آشکار را هر کس‏ می‏داند و جز شاگرد کوچک دبستان کسی آن را ابراز نمی‏نماید.نجف اشرف،مدرسه کاشف الغطاء،محمدحسین آل کاشف الغطاء، شماره 8 ،مورخه 24 شوال‏ 1357 برابر 18/12/1938 ».