مهم‌ترین دلیل برکناری نخست وزیر لبنان

مصیب نعیمی کارشناس مسائل خاورمیانه با اشاره به استعفای سعد حریری نخست وزیر سابق لبنان، اظهار کرد: استعفای وی که در روزهای گذشته به طور غیرمنتظره اعلام شد، دارای شبهه‌های زیادی است و مطابق با سخنان اخیر سید حسن نصرالله، متن و نگارش آن به هیچ وجه مربوط به حریری نبوده است.

وی با اشاره به اینکه نحوه نگارش و نوع انشای متن کاملا سعودی است، افزود: سعد حریری با مواضع مختلفی در لبنان حضور و دیدارهای متعددی در این کشور داشته است که در این میان می‌توان به دیدار وی با هیئت ایرانی و اسقبالش از گسترش روابط تجاری دو کشور اشاره کرد؛ اما علی‌رغم همگرایی حزب‌الله لبنان با حکومت، بلافاصله پس از ۲۴ ساعت به عربستان احضار می‌شود، لذا این اقدام شک برانگیز است.

نعیمی گفت: پس از اعلام استعفای وی ارتباطات با حریری به شدت کمتر شد، بنابراین در خصوص کناره‌گیری وی چند احتمال وجود دارد؛ نخست آنکه نقشه این طرح کاملا عربستانی بوده و عدم کارآیی حریری در اجرای برنامه‌هایش مطابق با اهداف عربستان، منجر به عصبانیت آنان و ایجاد چنین نقشه ای (استعفای حریری) شد چرا که وی در روزهای پایانی از بیرون راندن گروه تکفیری داعش و پاکسازی مرزها حمایت می‌کرد.

کارشناس مسائل خاورمیانه با اشاره به یکی دیگر از دلایل احتمالی استعفای حریری، بیان کرد: وابستگی وی به یکی از مجموعه‌های قدرتمند عربستان اعم از یازده نفر از شاهزادگان سعودی و حدود ۲۸ نفر از مقامات عالی رتبه این کشور که طی سه روز گذشته بازداشت شده‌اند و همچنین به دلیل نزدیکی حریری با رئیس پیشین دربار که یکی از بازداشت شدگان بود، می‌تواند یکی دیگر از احتمالات برکناری وی باشد.

نعیمی با بیان اینکه گمانه زنی‌ها در خصوص برکناری نخست وزیر سابق لبنان بسیار زیاد است، افزود: استعفای حریری به هیچ یک از نزدیکان وی القا نشده و متن خوانده شده ریشه در سیاست تبلیغاتی عربستان مبنی بر حمله به حزب الله لبنان بوده است.

وی تصریح کرد: وضع لبنان با گذشته متفاوت نبوده، لذا به منظور دریافت واقعیت ها باید در انتظار سرنوشت حریری بود. اکنون دولت لبنان درخواست بازگشت وی به لبنان را داده است تا حریری به تنهایی و فارغ از فشار ناشی از جریان دستگیری‌های گسترده در عربستان، برای آینده سیاسی خود تصمیم‌گیری کند.

کارشناس مسائل خاورمیانه در پایان با اشاره به نقش رژیم صهیونیستی در این ماجرا، اظهار کرد: سران این کشور سیاستمداران عربی را تهدید می‌کنند اما دخالت جدی ندارند و بر خلاف سیاست اعراب، اختلافات خود را به جنگ تبدیل نمی‌کنند.