آمار هولناک از تجاوز به زنان روهینگیا در میانمار
پارسینه: در میان زنان آواره روهینگیا موارد بسیاری دیده میشود که بدست نظامیان ارتش میانمار مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفتهاند.
نزدیک به یک سال پیش صدها هزار تن از آوارگان مسلمان روهینگیا پس از فرار از خشونت نظامیان میانمار به بنگلادش گریختند. در میان زنان آواره به موارد بیشماری برخورد میشود که بدست نظامیان ارتش میانمار مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند.
شفیقه بگوم و دختر نوجوانش از جمله قربانیان آزار و خشونت جنسی هستند که از میانمار گریخته و در کاکس بازار شهری نزدیکی مرز بنگلادش و میانمار سکنی گزیده اند.
نظامیان ارتش میانمار به او و دخترش تعرض کرده اند و مجبور شده است به بنگلادش بگریزد. هم اکنون هم به ناچار و به تنهایی باید از فرزندانش مراقبت و نگهداری کند، زیرا شوهرش از پذیرش نوزادی که به تازگی متولد شده خودداری میکند.
او گفت: "خجالت میکشم بچه را از خانه بیرون ببرم. مردم حرفهای کنایه آمیزی میزنند و آزارم میدهند. دو بار میخواستم بچه را به خانواده دیگری بدهم. "
این لکه ننگ اجتماعی را بسیاری از زنان دیگر نیز احساس میکنند. آمارهای صندوق جمعیت سازمان ملل نشان میدهد بیش از ۱۳ هزار زن مسلمان روهینگیا پس از فرار از خانههایشان و در جستجوی پناهگاه در معرض خشونت و آزار جنسی قرار گرفته اند. دستگاههای امدادرسان پیشبینی میکنند تولد نوزادن به جا مانده از این آزارهای جنسی در سال جاری با افزایش همراه شود.
دادههای صندوق بین المللی کودکان سازمان ملل (یونیسف) حاکیست روزانه نزدیک به ۶۰ نوزاد در اردوگاههای آوارگان و از مادرانی متولد میشوند که پس از آواره شدن هدف آزار جنسی و تجاوز قرار گرفته اند. برخی کودکان ناخواسته رها میشوند و دستگاههای امدادرسان سرپرستی برخی دیگر را که هم اکنون بی سرپرست به شمار میآیند به عهده میگیرند. یونیسف برآورد کرده است نیمی از افرادی که به تازگی آواره شده اند و از میانمار راهی بنگلادش میشوند کودکان هستند. نوزادان از همان ابتدای تولد با سختی و مشقت فراوان روبرو خواهند شد.
به آتریس آکوآ، مدیر حمایت انساندوستانه در سازمان بین المللی و غیردولتی "کودکان را نجات دهید" گفت: "بزرگترین نگرانی ما برای همهی نوزادانی که این وقت سال متولد میشوند بدون توجه به اینکه چگونه به دنیا آمده اند این است که برچسب و ننگی همراهی شان میکند. همه کودکان حق دارند زندگی شان را به بهترین شکل ممکن و در سایهی دسترسی به بهداشت، خانوادهای که از آنان مراقبت کند، آموزش و تغذیه خوب و سالم آغاز کنند. "
ارسال نظر