.svg)
تقویت مواضع نظامی چین و هند در منطقه مرزی مورد مناقشه
پارسینه: با ادامه یافتن تنش‌ها میان چین و هند و ناکامی مقامات نظامی دو کشور در پایان به اختلافات، دو طرف به تقویت مواضع نظامی خود در منطقه مرزی مورد مناقشه پرداختند.
به گزارش «پارسینه»، خبرگزاری بلومبرگ گزارش داد که هند به دنبال ناکامی چندین دور مذاکره با چین برای کاهش تنش در منطقه مرزی، نیرو‌های بیشتری را به شمال کشور اعزام کرده تا برای گسترش درگیری‌ها آماده باشند.
یک مقام آگاه دولت هند گفته است که چین در حال حاضر نزدیک به ۵ هزار سرباز و خودروی زرهی را در نزدیکی مرز مورد مناقشه دو کشور در منطقه «لداخ» مستقر کرده و هند هم به همین اندازه به نیرو‌های خود افزوده است تا از ادامه تعدی چین جلوگیری کند.
این مقام هندی گفت که پس از ناکامی مذاکرات میان مقامات نظامی دو کشور، گفتگو‌های دیپلماتیک آغاز شده است.
او گفت که تنش‌ها احتمالا از ساخت یک جاده و پل در بخش «گلوان» منطقه لداخ نشات می‌گیرد. در دولت «نارندرا مودی» هند به ساخت زیرساخت‌های مرزی روی آورده است، اما اعلام کرده که هدف آن هیچ کشور خاصی نیست، بلکه تلاش برای توسعه مناطق دورافتاده کشور است.
سال گذشته هم که هند وضعیت استان لداخ را تغییر داد تا این منطقه را تحت کنترل دولت فدرال در آورد، تعرضات ارضی چین افزایش پیدا کرده بود. این نگرانی وجود دارد که اختلاف کنونی دو کشور از درگیری‌های سال ۲۰۱۷ در «دوکلم» شدیدتر شود.
دور تازه اختلافات از روز ۵ مه و با درگیری سربازان دو کشور در ساحل دریاچه یخ زده «پانونگ تسو» در فلات تبت آغاز شد.
مقامات دو کشور تا اندازه زیادی درباره درگیری‌های اخیر سکوت اختیار کرده اند و رسانه‌ها هدایت افکار عمومی را به دست گرفته اند. ژنرال «مانوج موکوند ناراوانه»، فرمانده ارتش هند، در بیانیه‌ای دست کم دو دور درگیری غیرمسلحانه در اوایل ماه جاری میلادی را تایید کرد که به گفته رسانه‌های هندی به زخمی شدن سربازان هر دو کشور منجر شده است. برخی رسانه‌های هندی در هفته‌های اخیر درباره رویارویی‌های بیشتر در منطقه مرزی گزارش داده اند.
«ژائو لیجیان»، سخنگوی وزارت خارجه چین، چهارشنبه گذشته گفت که نیرو‌های مرزی این کشور به حمایت از امنیت سرزمین و حاکمیت چین متعهد هستند و به فعالیت‌های متجاوزانه هند پاسخی راسخ داده اند.
وزارت خارجه هند بلافاصله واکنش نشان داد و با «غیر دقیق» خواندن اظهارات چین تاکید کرد که اقدامات کشورش در داخل سرزمین تحت حاکمیت دهلی نو صورت گرفته است و طرف چینی برای ممانعت از برنامه گشت زنی هند دست به اقداماتی زده است.
دو کشور از زمان جنگ ۱۹۶۷ تا کنون هیچ زد و خورد مسلحانه‌ای نداشته اند و اختلافاتشان به درگیری فیزیکی سربازان محدود بوده است، اما در سالیان اخیر سیاست‌های ملی گرایانه هر دو طرف (هندی‌ها در کشمیر و چینی‌ها در هنگ کنگ و دریای جنوبی چین) موجب افزایش تنشهای آن‌ها با همسایگانشان شده است.
یک مقام آگاه دولت هند گفته است که چین در حال حاضر نزدیک به ۵ هزار سرباز و خودروی زرهی را در نزدیکی مرز مورد مناقشه دو کشور در منطقه «لداخ» مستقر کرده و هند هم به همین اندازه به نیرو‌های خود افزوده است تا از ادامه تعدی چین جلوگیری کند.
این مقام هندی گفت که پس از ناکامی مذاکرات میان مقامات نظامی دو کشور، گفتگو‌های دیپلماتیک آغاز شده است.
او گفت که تنش‌ها احتمالا از ساخت یک جاده و پل در بخش «گلوان» منطقه لداخ نشات می‌گیرد. در دولت «نارندرا مودی» هند به ساخت زیرساخت‌های مرزی روی آورده است، اما اعلام کرده که هدف آن هیچ کشور خاصی نیست، بلکه تلاش برای توسعه مناطق دورافتاده کشور است.
سال گذشته هم که هند وضعیت استان لداخ را تغییر داد تا این منطقه را تحت کنترل دولت فدرال در آورد، تعرضات ارضی چین افزایش پیدا کرده بود. این نگرانی وجود دارد که اختلاف کنونی دو کشور از درگیری‌های سال ۲۰۱۷ در «دوکلم» شدیدتر شود.
دور تازه اختلافات از روز ۵ مه و با درگیری سربازان دو کشور در ساحل دریاچه یخ زده «پانونگ تسو» در فلات تبت آغاز شد.
مقامات دو کشور تا اندازه زیادی درباره درگیری‌های اخیر سکوت اختیار کرده اند و رسانه‌ها هدایت افکار عمومی را به دست گرفته اند. ژنرال «مانوج موکوند ناراوانه»، فرمانده ارتش هند، در بیانیه‌ای دست کم دو دور درگیری غیرمسلحانه در اوایل ماه جاری میلادی را تایید کرد که به گفته رسانه‌های هندی به زخمی شدن سربازان هر دو کشور منجر شده است. برخی رسانه‌های هندی در هفته‌های اخیر درباره رویارویی‌های بیشتر در منطقه مرزی گزارش داده اند.
«ژائو لیجیان»، سخنگوی وزارت خارجه چین، چهارشنبه گذشته گفت که نیرو‌های مرزی این کشور به حمایت از امنیت سرزمین و حاکمیت چین متعهد هستند و به فعالیت‌های متجاوزانه هند پاسخی راسخ داده اند.
وزارت خارجه هند بلافاصله واکنش نشان داد و با «غیر دقیق» خواندن اظهارات چین تاکید کرد که اقدامات کشورش در داخل سرزمین تحت حاکمیت دهلی نو صورت گرفته است و طرف چینی برای ممانعت از برنامه گشت زنی هند دست به اقداماتی زده است.
دو کشور از زمان جنگ ۱۹۶۷ تا کنون هیچ زد و خورد مسلحانه‌ای نداشته اند و اختلافاتشان به درگیری فیزیکی سربازان محدود بوده است، اما در سالیان اخیر سیاست‌های ملی گرایانه هر دو طرف (هندی‌ها در کشمیر و چینی‌ها در هنگ کنگ و دریای جنوبی چین) موجب افزایش تنشهای آن‌ها با همسایگانشان شده است.
منبع:
پارسینه
اگر هندوستان پای آمریکا را در این مناقشه مرزی وسط نکشد
این اختلاف سریع حل خواهد گشت
سبحان شاهمرادی اصولگرا این پیشنهاد را به زبان چینی وهندی به طرفین مناقشه بگو !!! به گمانم پارسینه فقط همین یکی مخاطب را بیشتر ندارد که تو همه موارد نظر میدهد !!!! استاد فن همه کاره در امور سبحان شاهمرادی اصولگرا
سبحانف! اگر یه ذره از ور رفتن با رمل و اسطرلاب و فال بینی و آیینه بینی و دعا نویسی کم کنی و دو ورق روزنامه هم بخونی میفهمی که هند به رفقای روسی تو نزدیکتره تا آمریکا. تمام تسلیحاتش روسی، زیر ساختهاش روسی، .... حالا دق آمریکا کی تو رو از پا در بیاره خدا داند
چین سیاست توسعه طلبانه خودش رو تا جنوبی ترین کشورهای آفریقایی هم کشیده. عدم پایبندی چین به مرزهای خاکی آبی باعث تنشهای مداوم و ایذایی با تقریبا تمامی همسایگان جنوبیش از تایوان و فیلیپین گرفته تا بقیه شده. همسایه غربی خودش هم از این مرزگشایی و طرح ادعاهای بی مورد بی نصیب نمونده. در متون درسیشون نوعی فاشیسم ملی وطنی تدریس میشه.
به کمونیستهای وطنی و سر سپرده های چینی بر نخوره!
درگیری غیر مسلحانه؟! یعنی با مشت و لگد همدیگر را کتک زده اند؟!