.svg)
آغاز مونتاژ کاوشگر ناسا برای سیارکی به ارزش ۱۰ برابر کل اقتصاد جهانی
پارسینه: رسما ساخت نهایی کاوشگر سایکی خود را آغاز کرده است. کاوشگری که قرار است سیارکی ۱۰ کوینتیلیون (۱۰ به توان ۱۸) دلاری به همین نام، یعنی سایکی را کاوش کند.
به گزارش پارسینه به نقل از ایندیپندنت، سازمان فضایی ناسا، تصاویر و ویدئو‌هایی را از کنار هم گذاشتن قطعات در آزمایشگاه پیشرانه جت خود در کالیفرنیای جنوبی به اشتراک گذاشته است. این فرایند ممکن است تا زمانی که کاوشگر طبق برنامه زمان‌بندی برای ماه اوت ۲۰۲۲ به کیپ کارناوال در فلوریدا منتقل شود، یک سال طول بکشد.
این موضوع در پی انتشار اخباری مبنی بر انتقال شاسی بدنه پیشرانه برقی خورشیدی (SEP) به این آزمایشگاه منتشر شد؛ قطعه‌ای که بخشی کلیدی از این کاوشگر محسوب می‌شود. ساختار بزرگ آن -تقریبا به اندازه یک خودروی ون- به یک آنتن‌های-گین (برای افزایش برد فرستنده و گیرنده‌های تصویر استفاده می‌شود) به عرض دو متر مجهز است. بدنه‌ای سنگین که تجهیزات و ابزار‌های آزمایش علمی را نگاه خواهد داشت و پوشش قرمز رنگ محافظی که از اجزا و قطعات ظریف محافظت خواهد کرد.
مونتاژ این کاوشگر در ۱۶ مارس آغاز شد؛ یعنی زمانی که مهندسان، سیستم‌های داخلی، رایانه‌های پرواز، سامانه ارتباطی و سامانه توزیع با توان پایین را مورد آزمون قرار دادند تا مطمئن شوند همه این اجزا به صورت هماهنگ کار می‌کنند. با رسیدن شاسی بدنه، بخش سخت‌افزاری باقیمانده هم می‌تواند آزمایش و نصب شود.
لیندی الکنیز-تانتون، مدیر ماموریت سایکی از دانشگاه ایالتی آریزونا، می‌گوید: «دیدن این که شاسی بزرگ فضاپیما از کمپانی مکسار (Maxar) به آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا می‌آید، یکی از نقاط عطف تجربه کاری ما در این ۱۰ سال محسوب می‌شود. ساختن این سازه پیچیده و دقیق مهندسی، در سال شیوع کرونا، یک دستاورد بزرگ برای عزم و اراده و هوش انسان محسوب به شمار می‌آید.»
مونتاژ این کاوشگر برای دانشمندانی که تلاش می‌کنند آن را تا زمان تعیین شده برای پرتاب آماده کنند ساده نخواهد بود. هنری استون، مدیر پروژه سایکی در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، می‌گوید: «تماشای این که همه قطعات در کنار هم سرهم می‌شوند هیجان‌انگیز است. این بخشی از فرایند پروژه‌ها است که من بیشتر از همه بخش‌ها دوست دارم. اما این یک مرحله بسیار فشرده نیز محسوب می‌شود. این مرحله، مانند یک رقص و هماهنگی موزون بسیار پیچیده است. اگر فعالیت یک قسمت با مشکل مواجه شود، می‌تواند به کل فرایند آسیب بزند. پایبندی به زمان‌بندی برنامه در این مرحله از ماموریت، بسیار مهم و حیاتی است.»
این موضوع در پی انتشار اخباری مبنی بر انتقال شاسی بدنه پیشرانه برقی خورشیدی (SEP) به این آزمایشگاه منتشر شد؛ قطعه‌ای که بخشی کلیدی از این کاوشگر محسوب می‌شود. ساختار بزرگ آن -تقریبا به اندازه یک خودروی ون- به یک آنتن‌های-گین (برای افزایش برد فرستنده و گیرنده‌های تصویر استفاده می‌شود) به عرض دو متر مجهز است. بدنه‌ای سنگین که تجهیزات و ابزار‌های آزمایش علمی را نگاه خواهد داشت و پوشش قرمز رنگ محافظی که از اجزا و قطعات ظریف محافظت خواهد کرد.
مونتاژ این کاوشگر در ۱۶ مارس آغاز شد؛ یعنی زمانی که مهندسان، سیستم‌های داخلی، رایانه‌های پرواز، سامانه ارتباطی و سامانه توزیع با توان پایین را مورد آزمون قرار دادند تا مطمئن شوند همه این اجزا به صورت هماهنگ کار می‌کنند. با رسیدن شاسی بدنه، بخش سخت‌افزاری باقیمانده هم می‌تواند آزمایش و نصب شود.
لیندی الکنیز-تانتون، مدیر ماموریت سایکی از دانشگاه ایالتی آریزونا، می‌گوید: «دیدن این که شاسی بزرگ فضاپیما از کمپانی مکسار (Maxar) به آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا می‌آید، یکی از نقاط عطف تجربه کاری ما در این ۱۰ سال محسوب می‌شود. ساختن این سازه پیچیده و دقیق مهندسی، در سال شیوع کرونا، یک دستاورد بزرگ برای عزم و اراده و هوش انسان محسوب به شمار می‌آید.»
مونتاژ این کاوشگر برای دانشمندانی که تلاش می‌کنند آن را تا زمان تعیین شده برای پرتاب آماده کنند ساده نخواهد بود. هنری استون، مدیر پروژه سایکی در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، می‌گوید: «تماشای این که همه قطعات در کنار هم سرهم می‌شوند هیجان‌انگیز است. این بخشی از فرایند پروژه‌ها است که من بیشتر از همه بخش‌ها دوست دارم. اما این یک مرحله بسیار فشرده نیز محسوب می‌شود. این مرحله، مانند یک رقص و هماهنگی موزون بسیار پیچیده است. اگر فعالیت یک قسمت با مشکل مواجه شود، می‌تواند به کل فرایند آسیب بزند. پایبندی به زمان‌بندی برنامه در این مرحله از ماموریت، بسیار مهم و حیاتی است.»
برخی از جنبه‌ها و بخش‌های ماموریت ساده‌تر پیش رفت. هرچند که شاسی بدنه پیشرانه برقی خورشیدی (SEP) دارای اغلب قسمت‌های سخت‌افزاری است که پیش‌تر سرهم شده بودند؛ اجزایی از قبیل سامانه‌های مسیریابی و هدایت، سامانه‌های حرارتی و پیشرانشی و برقی. این بخش را کمپانی مکسار (Maxar Technologies) انجام داده که در عین حال، این کاوشگر را به یک سامانه پیشرانش با بازدهی بسیاربالا نیز مجهز کرده است تا آن را در فضا پیش ببرد؛ همچنین دو پنل عظیم، پنج پنل خورشیدی برای حفظ حرکت آن.
استیون اسکات، مدیر پروژه سایکی در مکسار، می‌گوید: «تحویل شاسی بدنه پیشرانه برقی خورشیدی به آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، یک دستاورد فوق العاده برای ما در مکسار محسوب می‌شود. من به تیممان بسیار افتخارمی‌کنم. ما طراحی و ساخت پیشرانه برقی خورشیدی را در شرایطی با توان کمتر برای یک سفر چند میلیارد کیلومتری مدیریت کردیم. همه این‌ها برای اولویت دادن به مسئله سلامتی و ایمنی اعضای تیم ما در کشاکش همه‌گیری کرونا اتفاق افتاد. همکاری بین مکسار، دانشگاه ایالتی آریزونا و آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، الگویی از موفقیت است و ما این افتخار را داریم که بخشی از ماموریت سایکی باشیم.»
پس از سرهم بندی و مونتاژ کامل، این فضاپیما باید به محفظه حرارتی خلاء در آزمایشگاه پیشرانه جت منتقل شود تا در آنجا در شرایطی مشابه فضا، آزمایش شود. در این صورت می‌توان اطمینان یافت که کاوشگر می‌تواند در چنان محیطی دوام بیاورد. ما نیروی محرکه الکتریکی را آزمایش می‌کنیم و اندازه‌گیری‌های علمی را انجام می‌دهیم و به شکل موثری با یکدیگر ارتباط می‌گیریم. این کاوشگر چیزی حدود ۱۷۹.۵ میلیون کیلومتر را طی خواهد کرد تا به آن سیارک برسد و میدان مغناطیسی آن، نوترون‌ها و پرتو‌های گاما از سطح آن را بررسی کند.
اگر همه چیز خوب پیش برود، این کاوشگر در ماه مه ۲۰۲۳ برای کمک گرفتن از نیروی گرانش مریخ از کنار آن عبور خواهد کرد و در اوایل سال ۲۰۲۶ به مدار خواهد رسید. این کاوشگر به مدت ۲۱ ماه آنجا به سر خواهد برد و به جمع‌آوری اطلاعات از این سنگ ارزشمند فضایی که در اکتبر ۲۰۲۰ رصد شده، خواهد پرداخت. این سیارک با قطر تقریبی ۲۲۵ کیلومتر -تقریبا برابر با یک چهارم طول کل انگلستان- یکی از بزرگترین اجرام موجود در آن کمربند سیارکی محسوب می‌شود.
این سیارک بر خلاف اغلب سیارک‌ها که از یخ و سنگ تشکیل شده‌اند، احتمالا کلا از آهن و نیکل تشکیل شده است. این مسئله می‌تواند با توجه به شباهت آن به هسته زمین، تاریخچه سایر سیارات را نیز روشن کند. به خصوص که این سیارک به اندازه ۱۰ هزار برابر اقتصاد جهانی در سال ۲۰۱۹، ارزش دارد.
منبع:
پارسینه
ارسال نظر