گوناگون

جزییات عبور یک سیارک از نزدیکی زمین در اولین روز سال ۱۴۰۰

پارسینه: مدیر انجمن نجوم آماتوری گفت: بزرگترین و سریع‌ترین سیارک از کنار زمین در ابتدای سال ۱۴۰۰ خورشیدی عبور می‌کند.

مسعود عتیقی، مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران از عبور یک سیاره از کنار زمین در روز اول نوروز ۱۴۰۰ خبر داد و گفت: ساعت ۱۹:۳۳ یکشنبه اول نوروز سال ۱۴۰۰، سیارک ۲۰۰۱ FO ۳۲ از ۵ برابر فاصله ماه تا زمین (۲،۰۱۶،۳۵۱کیلومتری) عبور می‌کند. حرکت این سیاره چنان سریع است که رصدگران فقط با تلسکوپ قادر به تشخیص جابجایی آن از مقابل ستاره‌ها هستند و بزرگترین سیارک شناخته شده عبوری از کنار زمین در سال جدید است.

عبور این سیارک خطری برای زمین دارد؟

مدیر انجمن نجوم آماتوری ادامه داد: قطر این سیارک حدود یک کیلومتر تخمین زده شده است. این سنگ فضایی هیچگونه خطر برخوردی با زمین ندارد اما یکی از سریعترین سیارک‌های شناخته شده برای پرواز بر فراز کره زمین است.

به گفته این مقام مسئول، سرعت این جرم ۳۴،۴ کیلومتر بر ثانیه (حدود ۱۲۳،۸۸۷کیلومتر در ساعت)، نسبت به زمین که با سرعت ۳۰کیلومتر بر ثانیه بدور خورشید می‌چرخد. مدار ۲۰۰۱ FO۳۲ شناخته شده و گاهی از نزدیکی زمین عبور و به عنوان یک سیارک خطرناک طبقه بندی می شود.

او درباره میزان خطرناک بودن برخورد این سیارک به زمین توضیح داد: چون این سیارک در گروه NEA و یا NEO اجرام نزدیک به زمین قرار می‌گیرد، در گروه سیارک های " بالقوه " خطرناک طبقه بندی می شوند.

سیارک ها چه اجرامی هستند؟

عتیقی ادامه داد: سیارک‌ها (planetoids) که به آن‌ها Asteroids هم گفته می‌شود، اجرام کوچکی هستند که به دور خورشید می‌چرخند. این قاعده سال ۱۷۶۶ توسط ستاره شناس آلمانی Titius اعلام شد اما از سال ۱۷۷۲ توسط هموطنش Bode رایج شد. براین اساس سیارک‌ها ابتدا طبق قانون Titius-Bode پیش بینی می‌شوند. طبق این قانون در فاصله ۲.۸ AU از خورشید (بین سیارات بهرام و برجیس) سیارک‌ها قرار دارند.

مدیر انجمن نجوم آماتوری اضافه کرد: سال ۲۰۰۶ اتحادیه بین المللی اخترشناسی (IAU) آن‌ها را به عنوان بدنه‌های کوچک سامانه خورشیدی"Small Solar System Body تعریف کرد. دیکشنری Webster، سیارک را اینگونه تعریف می‌کند «هر یک از هزاران سیاره کوچک با قطر کمتر از یک کیلومتر تا هزار کیلومتر، با مدار‌هایی که عموماً بین سیارات بهرام و برجیس قرار دارند».

به گفته این مقام مسئول، پس از پیش بینی‌های محاسباتی، اولین سیارک، سال ۱۸۰۱ توسط پیاتزی ایتالیایی کشف و بسیاری از آن‌ها تاکنون کشف شده اند. از ۱۹۷۷ اخترشناسان شروع به کشف سیارک‌های دورتر کرده و آن‌ها را به عنوان اجرام ورانپتونی (TNO) نامگذاری کردند. هنگامی که در منطقه بیرونی سیستم خورشیدی اجرام آسمانی جدید کشف شدند، به آن‌ها KBOs و یا اجرام کمربند کوئیپر Kuiper belt گفتند.