.svg)
اعتماد کردن ساختار مغز را تغییر می‌دهد
پارسینه: تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه جورجیا نشان داده ساختار مغز بسته به این موضوع که افراد چه قدر به دیگران اعتماد می‌کنند، متغیر است.
به گزارش پارسینه این تحقیق در آینده می‌تواند دارای مضامین مهمی برای درمان شرایطی مانند اوتیسم باشد زیرا تعدادی از افراد مبتلا به این وضعیت، در اعتمادکردن به دیگران دچار مشکل هستند.
دانشمندان دریافته‌اند وجود برخی از نواحی مغز برای اعتمادکردن حائز اهمیت هستند و چنانچه دانشمندان بتوانند ارتباط این نواحی را با فرآیندهای اجتماعی خاص درک کنند، قادر خواهند بود درمان‌های هدفمندتری را برای افراد مبتلا به نارسایی در شناخت اجتماعی ارائه دهند.
تیم تحقیقاتی از دو معیار برای تعیین سطوح اعتمادکردن 82 شرکت‌کننده استفاده کرد و شرکت‌کنندگان خوداظهارنامه‌ای را درباره تمایل‌شان برای اعتمادکردن به دیگران پر کردند.
محققان همچنین چهره‌هایی با حالات چهره خنثی را به سوژه‌ها نشان دادند و از آن‌ها خواستند میزان اعتمادپذیری هر شخص را در تصویر ارزیابی کنند. این موضوع به تیم تحقیقاتی معیاری برای میزان اعتمادکردن هر شرکت‌کننده به دیگران ارائه داد.
دانشمندان سپس برای تعیین ساختار مغزی مرتبط با تمایل به اعتمادکردن به دیگران، از مغز شرکت‌کنندگان ام.آر.آی گرفتند. آن‌ها در نهایت دریافتند حجم ماده خاکستری در افرادی که بیشتر به دیگران اعتماد می‌کنند، بالاتر بود؛ این ناحیه از مغز، پاداش‌های اجتماعی را ارزیابی می‌کند.
تیم تحقیقاتی همچنین ناحیه‌ای از مغز به نام آمیگدال را بررسی کرد و دریافت حجم این ناحیه در افرادی که بیشترین و کمترین اعتماد را به دیگران دارند، بالاتر بود. چنانچه موضوعی از لحاظ عاطفی برای فرد اهمیت داشته باشد، آمیگدال به کدگذاری و به یادآوردن آن کمک می‌کند.
تحقیقات آتی دانشمندان بر چگونگی ارتقای اعتمادکردن افراد به دیگران و همچنین این موضوع دلالت خواهند داشت که آیا مغز بسته به نوع ارتباط فرد با دیگران، قابل‌تغییر است یا خیر.
دانشمندان دریافته‌اند وجود برخی از نواحی مغز برای اعتمادکردن حائز اهمیت هستند و چنانچه دانشمندان بتوانند ارتباط این نواحی را با فرآیندهای اجتماعی خاص درک کنند، قادر خواهند بود درمان‌های هدفمندتری را برای افراد مبتلا به نارسایی در شناخت اجتماعی ارائه دهند.
تیم تحقیقاتی از دو معیار برای تعیین سطوح اعتمادکردن 82 شرکت‌کننده استفاده کرد و شرکت‌کنندگان خوداظهارنامه‌ای را درباره تمایل‌شان برای اعتمادکردن به دیگران پر کردند.
محققان همچنین چهره‌هایی با حالات چهره خنثی را به سوژه‌ها نشان دادند و از آن‌ها خواستند میزان اعتمادپذیری هر شخص را در تصویر ارزیابی کنند. این موضوع به تیم تحقیقاتی معیاری برای میزان اعتمادکردن هر شرکت‌کننده به دیگران ارائه داد.
دانشمندان سپس برای تعیین ساختار مغزی مرتبط با تمایل به اعتمادکردن به دیگران، از مغز شرکت‌کنندگان ام.آر.آی گرفتند. آن‌ها در نهایت دریافتند حجم ماده خاکستری در افرادی که بیشتر به دیگران اعتماد می‌کنند، بالاتر بود؛ این ناحیه از مغز، پاداش‌های اجتماعی را ارزیابی می‌کند.
تیم تحقیقاتی همچنین ناحیه‌ای از مغز به نام آمیگدال را بررسی کرد و دریافت حجم این ناحیه در افرادی که بیشترین و کمترین اعتماد را به دیگران دارند، بالاتر بود. چنانچه موضوعی از لحاظ عاطفی برای فرد اهمیت داشته باشد، آمیگدال به کدگذاری و به یادآوردن آن کمک می‌کند.
تحقیقات آتی دانشمندان بر چگونگی ارتقای اعتمادکردن افراد به دیگران و همچنین این موضوع دلالت خواهند داشت که آیا مغز بسته به نوع ارتباط فرد با دیگران، قابل‌تغییر است یا خیر.
به گزارش پارسینه این تحقیق در آینده می‌تواند دارای مضامین مهمی برای درمان شرایطی مانند اوتیسم باشد زیرا تعدادی از افراد مبتلا به این وضعیت، در اعتمادکردن به دیگران دچار مشکل هستند.
دانشمندان دریافته‌اند وجود برخی از نواحی مغز برای اعتمادکردن حائز اهمیت هستند و چنانچه دانشمندان بتوانند ارتباط این نواحی را با فرآیندهای اجتماعی خاص درک کنند، قادر خواهند بود درمان‌های هدفمندتری را برای افراد مبتلا به نارسایی در شناخت اجتماعی ارائه دهند.
تیم تحقیقاتی از دو معیار برای تعیین سطوح اعتمادکردن 82 شرکت‌کننده استفاده کرد و شرکت‌کنندگان خوداظهارنامه‌ای را درباره تمایل‌شان برای اعتمادکردن به دیگران پر کردند.
محققان همچنین چهره‌هایی با حالات چهره خنثی را به سوژه‌ها نشان دادند و از آن‌ها خواستند میزان اعتمادپذیری هر شخص را در تصویر ارزیابی کنند. این موضوع به تیم تحقیقاتی معیاری برای میزان اعتمادکردن هر شرکت‌کننده به دیگران ارائه داد.
دانشمندان سپس برای تعیین ساختار مغزی مرتبط با تمایل به اعتمادکردن به دیگران، از مغز شرکت‌کنندگان ام.آر.آی گرفتند. آن‌ها در نهایت دریافتند حجم ماده خاکستری در افرادی که بیشتر به دیگران اعتماد می‌کنند، بالاتر بود؛ این ناحیه از مغز، پاداش‌های اجتماعی را ارزیابی می‌کند.
تیم تحقیقاتی همچنین ناحیه‌ای از مغز به نام آمیگدال را بررسی کرد و دریافت حجم این ناحیه در افرادی که بیشترین و کمترین اعتماد را به دیگران دارند، بالاتر بود. چنانچه موضوعی از لحاظ عاطفی برای فرد اهمیت داشته باشد، آمیگدال به کدگذاری و به یادآوردن آن کمک می‌کند.
تحقیقات آتی دانشمندان بر چگونگی ارتقای اعتمادکردن افراد به دیگران و همچنین این موضوع دلالت خواهند داشت که آیا مغز بسته به نوع ارتباط فرد با دیگران، قابل‌تغییر است یا خیر.
دانشمندان دریافته‌اند وجود برخی از نواحی مغز برای اعتمادکردن حائز اهمیت هستند و چنانچه دانشمندان بتوانند ارتباط این نواحی را با فرآیندهای اجتماعی خاص درک کنند، قادر خواهند بود درمان‌های هدفمندتری را برای افراد مبتلا به نارسایی در شناخت اجتماعی ارائه دهند.
تیم تحقیقاتی از دو معیار برای تعیین سطوح اعتمادکردن 82 شرکت‌کننده استفاده کرد و شرکت‌کنندگان خوداظهارنامه‌ای را درباره تمایل‌شان برای اعتمادکردن به دیگران پر کردند.
محققان همچنین چهره‌هایی با حالات چهره خنثی را به سوژه‌ها نشان دادند و از آن‌ها خواستند میزان اعتمادپذیری هر شخص را در تصویر ارزیابی کنند. این موضوع به تیم تحقیقاتی معیاری برای میزان اعتمادکردن هر شرکت‌کننده به دیگران ارائه داد.
دانشمندان سپس برای تعیین ساختار مغزی مرتبط با تمایل به اعتمادکردن به دیگران، از مغز شرکت‌کنندگان ام.آر.آی گرفتند. آن‌ها در نهایت دریافتند حجم ماده خاکستری در افرادی که بیشتر به دیگران اعتماد می‌کنند، بالاتر بود؛ این ناحیه از مغز، پاداش‌های اجتماعی را ارزیابی می‌کند.
تیم تحقیقاتی همچنین ناحیه‌ای از مغز به نام آمیگدال را بررسی کرد و دریافت حجم این ناحیه در افرادی که بیشترین و کمترین اعتماد را به دیگران دارند، بالاتر بود. چنانچه موضوعی از لحاظ عاطفی برای فرد اهمیت داشته باشد، آمیگدال به کدگذاری و به یادآوردن آن کمک می‌کند.
تحقیقات آتی دانشمندان بر چگونگی ارتقای اعتمادکردن افراد به دیگران و همچنین این موضوع دلالت خواهند داشت که آیا مغز بسته به نوع ارتباط فرد با دیگران، قابل‌تغییر است یا خیر.
ارسال نظر