.svg)
نمی‌توانم ببخشم
پارسینه: یکی از مواردی که فرد را در ناراحتی، رنجش و خلق پایین نگه می‌دارد، نداشتن بخشش است.
یکی از مواردی که فرد را در ناراحتی، رنجش و خلق پایین نگه می‌دارد، نداشتن بخشش است. افرادی که دیگران را براحتی نمی‌بخشند یا در خشم باقی می‌مانند معمولا افکار ناراحت‌کننده‌ای را در ذهن خود مرور می‌کنند. این‌که ما واقعه ناراحت‌کننده را مرور می‌کنیم بخشی از مسأله است.
نکته مهمی که باید به آن اشاره شود علت ایجاد نگرش‌هایی است که باعث می‌شود فرد در رفتارهای خود سختگیرانه عمل کند یا دائم انتظارات و باورهای مختلف نامعقولی داشته باشد. به این نوع نگرش و باورهای غلط، خطاهای شناختی می‌گویند. خطاهای شناختی مانع بخشش افراد است. این افراد گاهی به دلیل برخورداری از نگرش صفر و صدها به این نتیجه می‌رسند که بخشش لازم نیست. نگرش صفر و صد به معنای این است که من توقع دارم یا همه چیز بر وفق مراد دلم باشد و ترجیح می‌دهم اگر چیزی مطابق میل من نیست بهتر است از آن صرف نظر کنم و لجبازانه می‌گویم همان بهتر که نباشد. همچنین افرادی که بخشش ندارند به نوعی این پیام را به ما می‌دهند که هیچ‌کس نباید اشتباه کند و انسان مجاز به خطا‌کردن نیست و همه چیز مطلق است. این نوع تفکر نیز خطای شناختی محسوب می‌شود و گاهی این‌گونه خطاها در بستر خانواده شکل می‌گیرد. آیا خود شما فرد کاملی هستید و هیچ‌گاه اشتباه نکرده‌اید؟
یادگیری بخشش دیگران از دوران کودکی لازم است آموزش داده شود. زمانی که شما به فرزند خود یاد می‌دهید اگر از دوستش خطایی سرزد تلافی کند یا با آن فرد دیگر حرف نزند به نوعی او را از بخشش دور کرده‌اید. البته یاددادن رفتار قاطعانه به فرزندان ضروری است، اما به همان اندازه لازم است بخشش را نیز بیاموزند. بخشش مانند اکسیژنی است که فعالیت مغز را بهبود می‌بخشد و چنانچه دیگران را نبخشید خودتان از آرامش و سلامت روان فاصله می‌گیرید. برای این‌که بتوانیم بخشیدن را تمرین کنیم می‌توانیم این راهکارها را به کار ببندیم. اول این‌که به نهایت بخشیدن فکر کنید. یعنی بررسی کنید چنانچه فرد مورد نظر یا واقعه اتفاق افتاده را نبخشید چه چیزی عایدتان خواهد شد. راهکار دیگر این است که فهرستی از نام افراد مهم زندگیتان که هنوز از آنها دلخورید، تهیه کنید و جلوی نامشان بنویسید از کدام رفتار و عملکرد آنها دلخورید.
به آرامش خود در این لحظه نمره دهید. جلوی نام آن افراد چند تا از عملکرد‌های خوبشان را نیز یادداشت کنید. سپس دقایقی به خوبی‌ها و روزهای خوشی که با آن فرد داشته‌اید تمرکز کنید و تصمیم بگیرید کدام مورد قابل بخشش است. تصور کنید بخشیده‌اید و سپس احساس ناشی از بخشش خود را جلوی آن بنویسید و سپس به آرامش خود امتیاز دهید.
منبع: جام جم/ دکتر مهرنوش دارینی / روان‌شناس و مشاور
ارسال نظر