ترسناک‌ترین بیماری‌هایی که حتی نمی‌خواهید در خواب ببینید

علائم بسیاری از بیماری‌ها می‌تواند تغییرات ظاهری ترسناکی در فرد ایجاد کند، اما برخی از بیماری‌ها با ایجاد علائم و تغییرات مضاعف در اندام‌ها، آن‌ها را در لیست وحشتناکترین بیماری‌ها قرار می‌دهد.

درد عصب سه قلو
این اختلال خاص روی اعصاب جمجمه تاثیر می‌گذارد. این اختلال که به "بیماری خودکشی" معروف است دونوع دارد. نوع اول حاد است. در این نوع درد در صورت پخش شده و دو دقیقه طول می‌کشد. نوع دوم نسبت به نوع اول درد کمتری دارد، اما همچنان یکی از سخت‌ترین اختلالاتی است که فرد می‌تواند داشته باشد. این درد ثابت بوده احساس سوزشی دردناک یا حسی شبیه به برق گرفتگی دارد. مسکن‌ها نیز روی بهبود این درد تاثیر ندارند.

بیماری تب خونریزی دهنده ماربورگ

این بیماری نادر بوسیله ویروس ابولا ایجاد می‌شود. کمتر از ۱۰۰۰ مورد و بیشتر در آفریقای مرکزی گزارش شده است. نشانه‌های اولیه این بیماری بسیار شبیه به بیماری مالاریاست. پس تشخیص درست این بیماری مشکل است.

اگر عفونت شدید باشد باعث خونریزی دهان، روده و مشکلات عصبی می‌شود. به علت عدم شناخت کافی درباره این بیماری هنوز درمان مناسبی برای آن وجود ندارد، اما پیوند پلاسما و پروتئین‌های خون می‌تواند موثر باشد.


نومایا
این بیماری بیشتردر کودکان زیر ۶ سال دیده شده و به بافت صورت آسیب می‌زند. این بیماری به سرعت رشد کرده؛ خوردن و حرف زدن را مختل می‌کند. انتی بیوتیک‌ها می‌توانند ان‌ها را در مراحل اولیه نگه دارند، اما این دارو‌ها عموما نایاب و گران هستند.

کپسولیت چسبنده شانه
در این بیمار شانه به شدت دردناک و سفت می‌شود و بیماران نمی‌توانند هیچ کاری با بازوهایشان انجام بدهند. به علاوه خواب آن‌ها به علت مشکلات بسیاری از جمله افسردگی و تشویش دچار مشکل می‌شود.

هنوز علت شناخته شده‌ای برای این بیماری وجود ندارد، اما دیابت، جراحی‌ها یا آسیب‌ها مختلف می‌توانند عاملی خطرناک برای این بیماری باشند. حتی با وجود دارودرمانی منظم و توانبخشی فیزیکی یک سال زمان می‌برد تا این بیماران بهبود یابند. اگرچه بیمارانی وجود دارند که این بیماری همیشه با آنهاست.

سندروم درد ناحیه‌ای پیچیده (CRPS)

این بیماری یک بیماری مادام العمر است. از علائم آن درد همراه باسوزش، تغییر استخوان و پوست و حساسیت بالا به لمس است. این یکی از دردناکترین بیماری‌های دنیاست. به علت اینکه حدس‌های زیادی درباره ریشه این بیماری وجود دارد هنوز درمان قطعی برای آن کشف نشده است.

آلرژی به آب
این بیماری به نام آکواژنیک آورتیکاریا شناخته می‌شود. اگرچه این بیماری واقعا آلرژی نیست؛ زیرا هیچ هیستامینی از بدن آزاد نمی‌شود. در این اختلال فرد هنگام تماس با آب دچار زخم یا درد می‌شود. اختلال آلرژی آب بسیار نادر است و تا کنون فقط ۱۰۰ مورد گزارش شده است.

اسهال برینرد
این مشکل ابتدا از برینرد مینه سوتا شروع شد. دلیل دقیق انقباض برای دانشمندان مشخص نیست، اما علت آن می‌تواند آب آلوده یا شیر خام باشد. مبتلایان هر روز ۲۰-۱۰ مرتبه اسهال شدید و آبکی را تجربه می‌کنند.

این بیماری می‌تواند ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد. چون منشا دقیق بیماری مشخص نیست هیچ راهی برای درمان وجود ندارد.

کم خونی سلولی (SCA)
این بیماری اختلال خونی ارثی است که در آن سلول‌های خونی شکل غیر عادی دارند. به علاوه سلول‌های خونی کافی برای حمل اکسیژن وجود ندارد. افراد مبتلا به SCA سلول‌های خونی معیوب را تا ۱۲ برابر سریعتر از افراد بدون اختلال از دست می‌دهند.

جهش در یکی از ژن‌های مسئول هموگلوبین عامل اصلی این اختلال است و به نظر می‌رسد بیشتر در بین کسانی که اجداد آن‌ها در مناطق مالاریا خیز زندگی می‌کردند، دیده می‌شود.

نشانه‌ها از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما فرسودگی و دردمزمن بسیار شایع بوده و هیچوقت از بین نمی‌روند. در حالی که پیوند سلول‌های بنیادی خون و مغز در مواردی پیشنهاد شده است، هنوز درمانی وجود ندارد.

آدیپوز دولوروزا
این بیماری خاص مربوط به چربی است. مبتلایان تومور‌هایی به نا لیپوم در بدن خود دارند. تقریبا تمام کسانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند زنان چاق بین ۵۰-۳۵ سال هستند. به نظر می‌رسد بیماری آدیپوز دولوروزا ارثی باشد. بعضی دانشمندان فرض می‌کنند که این بیماری خود ایمنی است. درمان‌های موجود روی کاهش وزن یا لیپوساکشن تمرکز می‌کنند.

سندروم کاهش حجم هوای تنفسی مرکزی
مبتلایان به این بیماری از نقص سیستم ایمنی خودکار، که باعث تنفس منظم است، رنج می‌برند. مبتلایان باید خودشان حواسشان به نفس کشیدن باشد. وقتی آن‌ها خوابند اکثرا به دستگاه اکسیژن وصل هستند.

اگر بتوانند تا سن بلوغ زنده بمانند، ماسک‌های خوابی که برای درمان آپنه استفاده می‌شوند، می‌توانند برای ادامه زندگی عادی به آن‌ها کمک کنند. به عقیده محققان عامل اصلی این بیماری ژنتیک است، اگرچه در بزرگسالان نیز پس از جراحی‌های سنگین، این سندروم می‌تواند ایجاد شود.