.svg)
ماجرای عجیب لشکرکشی موش‌ها و فرار آدم‌ها!
شرق: ماجرا بیشتر به فیلم‌های هالیوودی شبیه است، لشکری بزرگ از موش‌هایی عجیب با دندان‌هایی عجیب‌تر به روستایی کوچک در شهرستان فیروزه استان خراسان‌رضوی هجوم آورده‌اند. نام این روستای کوچک نجف‌آباد است و 170 خانوار و 605نفر جمعیت دارد. نجف‌آباد با شهر فیروزه که مرکز شهرستانشان است تقریبا 20کیلومتر و با شهر مشهد مرکز استان حدود 150کیلومتر فاصله دارد. این شهرستان بیشتر از هرچیز به معادن غنی و بزرگ فیروزه‌اش مشهور است.
همان دلیلی که باعث انتخاب نام فیروزه برای آن هم شده است. اما حالا موش‌های همه‌چیزخواری که نام «جربیل» را بر خود دارند برای موضوعی دیگر نام آنجا را بر سر زبان‌ها انداخته است. جربیل نوعی موش است با دندان‌های نیش بسیار بلند که دایم در حال رشد است، این موش‌ها در اصل صحرایی‌اند اما حالا برای اولین‌بار و در اتفاقی نادر گذرشان به یک روستای محل سکونت انسان‌ها افتاده و خبرساز شده‌اند. حجم آسیبی که برای 107 خانوار ساکن این روستا ایجاد کرده‌اند چنان زیاد است که اگر هرچه سریع‌تر برای مقابله با آنها اقدامی نشود می‌توانند چون زلزله‌ای این روستا را به ویرانه و 605نفر را بی‌سرپناه کنند.
طبق گفته اهالی دو، سه ماهی می‌شود جربیل‌ها به نجف‌آباد هجوم آورده‌اند، هجومی سیل‌آسا و رعب‌انگیز. موش‌ها در و دیوار و کف زمین و خانه‌های مردم در این روستا را سوراخ کرده و هرچه پیش‌رویشان آمده را جویده‌اند. در این کار هم یک‌لحظه متوقف نمی‌شوند. به هر خانه‌ای در این روستا که سر بزنی رد دندان موش‌ها را می‌بینی. اهالی روستا می‌گویند موش‌ها شب و روزشان را گرفته‌اند. در این روستا، هرجایی که باشی کافی است گوش تیز کنی تا صدای خش‌خش دندان‌هایشان را که بی‌وقفه مشغول جویدن چیزی هستند بشنوی.
احمد حسینی یکی از ساکنان نجف‌آباد است که موش‌ها آنقدر در خانه‌اش تاخت‌وتاز کردند و در گوشه و کنار دیوارها و کف حیاط و تراس خانه سوراخ و تونل ایجاد کرده‌اند که ناچار به بازسازی خانه خود شده است. حسینی درحالی‌که مشغول کار است هر موزاییکی را از کف خانه که برمی‌دارد ردی از سوراخ محل عبور موش‌ها دیده می‌شود، هزارتویی بی‌پایان که به کمک دندان‌های نیش بلند جربیل‌ها حفر شده است.
در سوی دیگر محوطه اصلی روستا خانه ابراهیم طوسی قرار دارد، ابراهیم و زن و بچه‌اش ناله‌کنان در و دیوار خانه محل زندگی‌شان را نشان می‌دهند، در چشم‌های مادر پیر خانه التماس موج می‌زند، از اتاق پذیرایی تا اتاق‌های خواب و حمام و دستشویی، همه‌جا را موش‌ها کنده‌اند، دیوار گچی یا کف‌های بتونی فرقی ندارد آنها از پس همه چیز برآمده‌اند. خانه‌هایی که در این روستا سوراخ‌سوراخ شده‌اند یکی، دوتا نیست، تقریبا همه اهالی از این حمله موش‌های جربیل سهم برده‌اند.
سهم گروهی از آنها حیاط خانه یا انبار محل نگهداری علوفه و غذای دامشان شده است و سهم دیگری در و دیوار خانه محلی زندگی خودشان. یکی از ساکنان روستا می‌گوید موش‌ها نه‌فقط به در و دیوار خانه‌ها که جدیدا به گوسفندها و مرغ‌های ما هم حمله می‌کنند، بعد راه می‌افتد سمت آغل گوسفندانش، یکی از گوسفندها را با دو دستش می‌گیرد گردنش را بلند می‌کند و زیرش گلویش را نشان می‌دهد، رد نیش موش‌ها و خون لخته‌شده بر گلوی گوسفند زبان‌بسته مثل دوسوراخ قرمز تیره دیده می‌شوند، بعد می‌گوید اینجا را هم ببین موش‌ها پشم گوسفند را چیده‌اند، جایی را که نشان می‌دهد برخلاف دیگر قسمت‌های بدن گوسفند که پشم بلند و فرفری قهوه‌ای روشنی دارد تقریبا صاف است، انگار که ماشین شده باشد.
داستان مرغ و جوجه‌هایی که موش‌ها خورده‌اند را هم پیرزنی در سوی دیگر روستا روایت می‌کند، پیرزن در ایوان خانه‌اش ایستاده و لبه‌های چادرنمازش را زیر گلو محکم کرده، با دو دستش هم تسبیحی را بالا و پایین می‌کند، می‌گوید: چند روز پیش دیدم دو جوجه داخل حیاط جیغ و داد می‌کنند بعد صدایشان قطع شد آخرسر متوجه شدم موش‌ها پاهایشان را به دندان کشیده‌اند و آنها را کشته‌اند. همه‌جا هستند، شب و روز هم ندارند، همه‌چیز را می‌خورند. این را که می‌گوید انگار چیزی یادش آمد، راه افتاد سمت داخل خانه، در ورودی را باز کرد و به عروسش که گوشه هال خانه ایستاده بود گفت اتاقتان را نشان بده که موش‌ها با وسایلتان چه کرده‌اند، عروس جوان در اتاقی را باز می‌کند. پتو و تشک‌هایی کف اتاق ریخته شده، گوشه و کنارشان سوراخ است، یکی از تشک‌ها را بلند می‌کند و می‌گوید تا متوجه شدیم این را این‌طوری سوراخ کرده‌اند.
محمد رضایی دهیار روستای نجف‌آباد هم این روزها هربار که جاده باریک میان روستا تا فیروزآباد را طی می‌کند بی‌ارتباط با موضوع موش‌ها نیست، او در این‌باره می‌گوید: تا حالا چندین جلسه مختلف با مسوولان استان و شهرستان داشته‌ایم، فرماندار فیروزه خیلی فعالیت می‌کند و همه توجهش را برای حل این مشکل گذاشته است، اما فعلا کار خاصی نمی‌شود کرد باید اهالی روستا مسایل بهداشتی را رعایت کنند تا ببینیم نتیجه تحقیقات و کارگروه‌های رسیدگی به موضوع چه می‌شود.
موش‌ها حالا به اصلی‌ترین دغدغه و مشکل اهالی این روستای کوچک بدل شده‌اند، هر غریبه‌ای که به دهشان سر می‌زند فکر می‌کنند مسوولی است که برای حل مشکل آمده و سفره دلشان را بی‌مقدمه برایش باز می‌کنند تا از آنچه این موش‌های سمج به روزگارشان آورده بگویند.
لاشه موش‌های مرده که اینسو و آنسوی روستا افتاده است را نشان می‌دهند و از آسیب‌هایی که به خانه‌هایشان وارد شده می‌گویند.
اگرچه مسوولان شهرستان فیروزه و استان خراسان‌رضوی برای حل مشکل وعده‌هایی داده‌اند اما اهالی روستای نجف‌آباد فیروزه می‌گویند می‌ترسیم قبل از آنکه کاری اساسی بشود موش‌ها خودمان را هم بخورند.
همان دلیلی که باعث انتخاب نام فیروزه برای آن هم شده است. اما حالا موش‌های همه‌چیزخواری که نام «جربیل» را بر خود دارند برای موضوعی دیگر نام آنجا را بر سر زبان‌ها انداخته است. جربیل نوعی موش است با دندان‌های نیش بسیار بلند که دایم در حال رشد است، این موش‌ها در اصل صحرایی‌اند اما حالا برای اولین‌بار و در اتفاقی نادر گذرشان به یک روستای محل سکونت انسان‌ها افتاده و خبرساز شده‌اند. حجم آسیبی که برای 107 خانوار ساکن این روستا ایجاد کرده‌اند چنان زیاد است که اگر هرچه سریع‌تر برای مقابله با آنها اقدامی نشود می‌توانند چون زلزله‌ای این روستا را به ویرانه و 605نفر را بی‌سرپناه کنند.
طبق گفته اهالی دو، سه ماهی می‌شود جربیل‌ها به نجف‌آباد هجوم آورده‌اند، هجومی سیل‌آسا و رعب‌انگیز. موش‌ها در و دیوار و کف زمین و خانه‌های مردم در این روستا را سوراخ کرده و هرچه پیش‌رویشان آمده را جویده‌اند. در این کار هم یک‌لحظه متوقف نمی‌شوند. به هر خانه‌ای در این روستا که سر بزنی رد دندان موش‌ها را می‌بینی. اهالی روستا می‌گویند موش‌ها شب و روزشان را گرفته‌اند. در این روستا، هرجایی که باشی کافی است گوش تیز کنی تا صدای خش‌خش دندان‌هایشان را که بی‌وقفه مشغول جویدن چیزی هستند بشنوی.
احمد حسینی یکی از ساکنان نجف‌آباد است که موش‌ها آنقدر در خانه‌اش تاخت‌وتاز کردند و در گوشه و کنار دیوارها و کف حیاط و تراس خانه سوراخ و تونل ایجاد کرده‌اند که ناچار به بازسازی خانه خود شده است. حسینی درحالی‌که مشغول کار است هر موزاییکی را از کف خانه که برمی‌دارد ردی از سوراخ محل عبور موش‌ها دیده می‌شود، هزارتویی بی‌پایان که به کمک دندان‌های نیش بلند جربیل‌ها حفر شده است.
در سوی دیگر محوطه اصلی روستا خانه ابراهیم طوسی قرار دارد، ابراهیم و زن و بچه‌اش ناله‌کنان در و دیوار خانه محل زندگی‌شان را نشان می‌دهند، در چشم‌های مادر پیر خانه التماس موج می‌زند، از اتاق پذیرایی تا اتاق‌های خواب و حمام و دستشویی، همه‌جا را موش‌ها کنده‌اند، دیوار گچی یا کف‌های بتونی فرقی ندارد آنها از پس همه چیز برآمده‌اند. خانه‌هایی که در این روستا سوراخ‌سوراخ شده‌اند یکی، دوتا نیست، تقریبا همه اهالی از این حمله موش‌های جربیل سهم برده‌اند.
سهم گروهی از آنها حیاط خانه یا انبار محل نگهداری علوفه و غذای دامشان شده است و سهم دیگری در و دیوار خانه محلی زندگی خودشان. یکی از ساکنان روستا می‌گوید موش‌ها نه‌فقط به در و دیوار خانه‌ها که جدیدا به گوسفندها و مرغ‌های ما هم حمله می‌کنند، بعد راه می‌افتد سمت آغل گوسفندانش، یکی از گوسفندها را با دو دستش می‌گیرد گردنش را بلند می‌کند و زیرش گلویش را نشان می‌دهد، رد نیش موش‌ها و خون لخته‌شده بر گلوی گوسفند زبان‌بسته مثل دوسوراخ قرمز تیره دیده می‌شوند، بعد می‌گوید اینجا را هم ببین موش‌ها پشم گوسفند را چیده‌اند، جایی را که نشان می‌دهد برخلاف دیگر قسمت‌های بدن گوسفند که پشم بلند و فرفری قهوه‌ای روشنی دارد تقریبا صاف است، انگار که ماشین شده باشد.
داستان مرغ و جوجه‌هایی که موش‌ها خورده‌اند را هم پیرزنی در سوی دیگر روستا روایت می‌کند، پیرزن در ایوان خانه‌اش ایستاده و لبه‌های چادرنمازش را زیر گلو محکم کرده، با دو دستش هم تسبیحی را بالا و پایین می‌کند، می‌گوید: چند روز پیش دیدم دو جوجه داخل حیاط جیغ و داد می‌کنند بعد صدایشان قطع شد آخرسر متوجه شدم موش‌ها پاهایشان را به دندان کشیده‌اند و آنها را کشته‌اند. همه‌جا هستند، شب و روز هم ندارند، همه‌چیز را می‌خورند. این را که می‌گوید انگار چیزی یادش آمد، راه افتاد سمت داخل خانه، در ورودی را باز کرد و به عروسش که گوشه هال خانه ایستاده بود گفت اتاقتان را نشان بده که موش‌ها با وسایلتان چه کرده‌اند، عروس جوان در اتاقی را باز می‌کند. پتو و تشک‌هایی کف اتاق ریخته شده، گوشه و کنارشان سوراخ است، یکی از تشک‌ها را بلند می‌کند و می‌گوید تا متوجه شدیم این را این‌طوری سوراخ کرده‌اند.
محمد رضایی دهیار روستای نجف‌آباد هم این روزها هربار که جاده باریک میان روستا تا فیروزآباد را طی می‌کند بی‌ارتباط با موضوع موش‌ها نیست، او در این‌باره می‌گوید: تا حالا چندین جلسه مختلف با مسوولان استان و شهرستان داشته‌ایم، فرماندار فیروزه خیلی فعالیت می‌کند و همه توجهش را برای حل این مشکل گذاشته است، اما فعلا کار خاصی نمی‌شود کرد باید اهالی روستا مسایل بهداشتی را رعایت کنند تا ببینیم نتیجه تحقیقات و کارگروه‌های رسیدگی به موضوع چه می‌شود.
موش‌ها حالا به اصلی‌ترین دغدغه و مشکل اهالی این روستای کوچک بدل شده‌اند، هر غریبه‌ای که به دهشان سر می‌زند فکر می‌کنند مسوولی است که برای حل مشکل آمده و سفره دلشان را بی‌مقدمه برایش باز می‌کنند تا از آنچه این موش‌های سمج به روزگارشان آورده بگویند.
لاشه موش‌های مرده که اینسو و آنسوی روستا افتاده است را نشان می‌دهند و از آسیب‌هایی که به خانه‌هایشان وارد شده می‌گویند.
اگرچه مسوولان شهرستان فیروزه و استان خراسان‌رضوی برای حل مشکل وعده‌هایی داده‌اند اما اهالی روستای نجف‌آباد فیروزه می‌گویند می‌ترسیم قبل از آنکه کاری اساسی بشود موش‌ها خودمان را هم بخورند.
من با تفنگ ساچمه ای دوربیندار موشهارو میزنم اگه خواستن 800دلار برای کشتن هر موش دستمزد میگیرم