.svg)
چرا همچنان از رای به روحانی راضی‌ام؟/ محمدرضا جلایی پور
پارسینه: رضایتم از روحانی در خرداد ۹۳ بیشتر از انتظارم از او در خرداد ۹۲ است.
محمدرضا جلایی پور از فعالان اصلاح طلب در یادداشتی نوشت:
تعدادی از دوستان شاکیانه پرسیده‌اند که آیا بعد از یک‌سال همچنان از منظری اصلاح‌طلبانه از رایی که به روحانی دادم و تشویق دیگران به حمایت از او راضی‌ام؟ پاسخم سرراست است: بله.
رضایتم از روحانی در خرداد ۹۳ بیشتر از انتظارم از او در خرداد ۹۲ است. دولت با «حد مطلوب»م فاصله‌ی زیادی دارد و نقدهایم به آن پرشمار است، اما باز از «حد انتظارِ» واقع‌نگرانه‌ام بهتر عمل کرده است. انتظارم البته زیاد نبود: همین‌که تحریم‌ها و تهدیدها تشدید نشود، از مسیر رو به دره‌ی پیشین در اقتصاد و سیاست خارجی فاصله بگیریم و در سیاست و فرهنگ گشایشی حداقلی ایجاد شود. اما در عمل فراتر از این انتظار محقق شد. در اجابت امر دوستان، عملکرد کابینه‌ی روحانی را به نسبت انتظاری که از خود او در خرداد ۹۲ داشتم (و نه در مقایسه با دیگر نامزدها)، چنین ارزیابی می‌کنم (به تفکیک وزارت‌خانه و در نهایتِ اجمال):
۱- عملکرد خودِ روحانی، ظریف (وزیر خارجه)، زنگنه (وزیر نفت)، فرجی دانا (وزیر علوم) و قاضی‌زاده هاشمی (وزیر بهداشت و درمان): درخشان و بسیار فراتر از انتظارم در خرداد ۹۲ (حتی در مقایسه با کابینه‌ی احتمالیِ موسوی در ۸۸ و کابینه‌های خاتمی در ۷۶ و ۸۰)
۲- عملکرد ابتکار (رییس سازمان محیط زیست)، جهانگیری (معاون اول رییس جمهور)، جنتی (وزیر فرهنگ)، یونسی (معاون اقوام)، مولاوردی (معاون زنان)، نجفی (دبیر ستاد هماهنگی اقتصادی) و وزرای اقتصادی: بهتر از حد انتظارم در خرداد ۹۲
۳- عملکرد رحمانی فضلی (وزیر کشور)، ربیعی (وزیر کار و تامین اجتماعی)، گودرزی (وزیر ورزش و جوانان)، فانی (وزیر آموزش و پرورش)، اسماعیلی (معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دفتر رییس جمهور) و مدیرانِ مادونِ وزیر در اکثر وزارت‌خانه‌ها: بدتر از انتظارم در خرداد ۹۲
۴- عمکرد سایر وزرا: تقریبا در همان حد انتظارم در خرداد ۹۲.
علی‌رغم همه‌ی انتقادات وارد به دولت، همین هشت دستاورد بزرگ زیر در ده ماه گذشته برای رضایتم از رای به روحانی کافی است:
۱- بهبود هوای تهران بعد از توقف توزیع بنزین آلاینده و کُشنده (که با پیگیری مجدانه‌ی شخصی روحانی، زنگنه و ابتکار میسر شد)
۲- کاهش تورم نقطه‌به‌نقطه از ۴۲ درصد به ۱۶ درصد، کاهش بیکاری از ۱۲ درصد به ۱۰ درصد و افزایش رشد اقتصادی از منفی پنج درصد به صفر درصد
۳- تماس تلفنی نمادین روحانی و اوباما و تغییر ریل مناسبات ایران و جهان
۴- پیشرفت چشمگیر مذاکرات هسته‌ای و کاهش تحریم‌های اقتصادی
۵- رشد ۴۰۰ درصدی سفر توریست‌های آمریکایی (به عنوان نمونه‌ای از ملت‌هایی که رفت و آمد کمتری به ایران داشتند) به ایران و رونق بی‌سابقه‌ی گردشگری در ایران
۶- اجرای طرح بیمه‌ی همگانی سلامت رایگان
۷- توفیق دولت در حفظ و گسترشِ ائتلاف نیروهای میانی طیف سیاسی (از راست میانه تا اصلاح‌طلبان) و همراه کردن بخشی از میانه‌روهای ۵ +۱ داخلی (...صداوسیما، شورای نگهبان، خبرگان و قوه‌ی قضاییه)
۸- گشایش نسبی در عرصه‌های مطبوعات، کتاب، سینما، موسیقی و دانشگاه.
وقتی چند ماه پیش از انتخابات ۹۲ فعالان سیاسی و مردم را به استفاده از فرصت انتخابات تشویق می‌کردیم و زمانی که بعد از رد صلاحیت هاشمی می‌کوشیدیم با لابی‌های انفرادی، فضاسازی و بسیج عمومی در فضاهای آن‌لاین و آف‌لاین، خاتمی، هاشمی و سیاستگذاران اصلاح‌طلبان را برای ائتلاف و حمایت تمام‌قد از روحانی مجاب کنیم، فکر نمی‌کردیم هشت دستاورد مهم بالا به این میزان و سرعت حاصل شود.
روحانی خود را اصلاح‌طلب نمی‌نامید و ما هم او را اصلاح‌طلب نمی‌دانستیم، اما عملا در عرصه‌ی سیاست خارجی، اقتصاد و فرهنگ اصلاح‌طلبانه عمل کرده است. اعتدال در عمل همان اصلاحات بوده است، اما در قالب و به میزان و زبانی که در شرایط نامطلوب امروز ممکن است و توسط هیئت حاکمه تحمل می‌شود.
قدرت مستقل از دولتِ جامعه‌ی ایران با این سبک دولت‌داری روبه‌افزایش است و رضایت نسبیِ طیف وسیعی از اصلاح‌جویان (از علی مطهری و ناطق نوری و هاشمی گرفته تا بهزاد نبوی، سیدمحمد خاتمی، سعید حجاریان، محسن میردامادی، غلامحسین کرباسچی، ابراهیم یزدی و احمد سلامتیان) از عمکرد روحانی تصادفی و بی‌دلیل نیست. در همه‌ی زمینه‌ها (به خصوص سیاست داخلی و فرهنگ) از دولت مطالبات تحقق‌نیاقته‌ی فراوانی داریم، اما همچنان از رایی که دادم راضی‌ام و هنوز برای بسط رفاه، آزادی، عدالت و دموکراسی در ایران بدون به خطر انداختن نظم و امنیت، راهِ ممکنِ کم‌هزینه‌تری نمی‌شناسم. ۲۴ خرداد ۹۲ تحقق بخشی از خواست عمومی در ۲۵ خرداد ۸۸ بود. تلاش‌ها و هزینه‌های ۸۸ در ۹۲ میوه داد. و رایی که در ۹۲ دادیم در ۹۳. با تداوم لابی‌ها، بسیج اجتماعی و ترکیب مناسبی از حمایت و نقد عمومی و نیز میانه‌روتر شدن مجلس و خبرگان در ۹۴، سایر مطالباتِ واقع‌نگرانه‌ای که داشتیم هم دست‌یافتنی است. شر دولت کمتر و خیرش بیشتر شده است. نوبت ما است که آستین بالا بزنیم، تکانی به خود بدهیم و در جامعه «کار» کنیم.
من هم صددرصد راضی هستم
احسنت. من هم راضی هستم.
به چشم "آقازاده" به دولت نگاه کردی و تعریف کردی. ولی انصافا این ها که فهرست کردی خیلی بی اهمیت هستند.
عجب مزخرفاتی گفته.هر بچه ی دوساله ای هم تحریم ها و بیکاری و بی پولی رو حس میکنه .خب البته باید اینا طرفداری کنن چون خیلی به جیبشون صرف کرده.خودشون تو پر قو خوابیدن از بقیه خبر ندارن زرت و پرت میکنن.دلار که یهو رفته 30%شده باعث افتخارمون باید باشه؟؟؟؟
آقای جلایی پور درسته دولت جدید نسبت به قبل بهتر بوده و هست.. ولی یک جامعه شناس باید همیشه منتقد بدیهای جامعه اش باشد.. این دولت. هم انتقاداتی دارد که باید توسط قلم شما نخبگان شناسایی و راهکار های مقابله با آن به کار گرفته شود...