سیاست روسیه در مورد پرونده هسته ای ایران

1- روسیه مانند غرب با عدم اشاعه سلاح های هسته ای در غیر پنج کشور عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل به شدت مخالف است به همین دلیل به هر هفت قطعنامه ای که خواهان توقف غنی سازی اورانیوم در ایران است و مجازات هایی را هم برای ایران تحت عنوان تحریم وضع می کنند، رای مثبت می دهد درحالی که می توانست حداقل ممتنع بدهد اما چون با غرب در این مورد خاص کاملا همسو است رای مثبت می دهد .

2- در مورد راه حل صلح آمیز نیز از ابتدا تاکید داشت و دارد هر گونه بکار گیری زور را علیه ایران نفی می کند به همین دلیل مانع از آن شد که آمریکا و متحدانش قطعنامه مربوط به وارد کردن ایران به فصل هفتم منشور ملل متحد را به اصل 43 تعمیم دهند. و در همان ماده 41 متوقف ماند . به عبارت دقیق ترآمریکا و متحدانش ایران راناحق و ناجوانمردانه به عنوان تهدید کننده صلح و امنیت بین الملل تحت فصل هفتم قرار دادند اما روس ها تا بند 41 بیشتر جلو نیامدند واجازه ندادند که با فرستادن به بند 43 در عمل به آمریکا و متحدانش مجوز لازم برای حمله نظامی به اهداف مشخص در ایران داده شود.

3- آمدن آمریکا پای میز مذاکرات بدون توقف غنی سازی اورانیوم در ایران در واقع بازگشت به سیاست مذاکره با ایران بود که روس ها از اول بران تاکید داشتند . مذاکرات مستقیم بین ایران و آمریکا هم به هیچ وجه در تعارض با سیاست روسیه نیست بلکه برعکس روند مذاکرات را به سمت حل مساله سرعت می بخشد .

4- روسیه فعالیت هسته ای در ایران رادر سطح تحقیق و توسعه مخل امنیت ملی و منافع ملی خود نمی داند، اما غنی سازی اورانیوم در ایران در سطح صنعتی را هم در تعارض با امنیت خود می داند و هم در تعارضبا منافع اقتصادی اش زیرا صادر کننده اورانیوم غنی شده به ایران بوده و هست .

5- روسیه از کارت ایران در برابر آمریکا استفاده کرده و می کند اما این موضوع به مسائل هسته ای محدود نیست مطلوب روسیه حل پرونده هسته ای ایران از طریق مسالمت آمیز است محدود کردن توان هسته ای ایران و خارج شدن مانع تحریم ها برای توسعه مناسبات با ایران و چند مساله دیگر که فکر می کنم ذکر ان در اینجا موضوعیتی ندارد

حسن بهشتی پور