با فوت آیت الله کنی تنش ها تشدید می شود؟

این دیپلمات سابق کشورمان در ابتدای یادداشت نوشته است:

«رژیم شاه با سپردن جامعه و کشور به دست ساواک اشتباه بزرگی مرتکب شد. این سازمان در سالهای اولیه دهه پنجاه با کسب امکانات و آموزش مبارزه با مبارزین از کشورهای غربی و رژیم صهیونیستی، مغرور و مطلق العنان شده بود. بزرگترین اشتباه ساواک نیز عدم تحمل فعالیت سیاسی و انتقاد از رژیم شاه بود. در پرتو این سیاست، بستن حسینیه ارشاد شاه بیت اشتباه این سازمانِ بدون مسئولیت و پاسخگو بود... جو این دوران از مبارزه علیه رژیم شاه مملو از صداقت، یکرنگی و صمیمیت و ایثار بود و هدف واحد و مشخص و آنهائی در کنار یکدیگر قرار می گرفتند که با شفافیت هر چه تمامتر دارای اهداف واحد بودند. رهبران مذهبی فکری و فرهنگی و عناصر دخیل در مبارزات علیه شاه هیچ یک مخالف مبارزه مسلحانه نبودند. »

این عضو وبلاگ نخبگان در ادامه می نویسد:

«مرحوم مهدوی کنی در کنار سایر روحانیون مبارز در آن زمان هم این روش مبارزه را تائید و از آن دفاع و مبارزین را حمایت مالی و معنوی میکرد که به دستگیری و زندانی شدن وی نیز منجر شد. در زندگی سیاسی خود بدلیل سعه صدرش و اخلاق و خلق و خوی نرمَش، همیشه نقش شیخوخیت سیاسی را بر عهده داشت. اگر چه با تغییر روند سیاسی نه در ایران بلکه در جامعه بشری و تحول در نگرش انسانها به پدیده های سیاسی- اجتماعی، ناقوس مرگ شیخویت مدتهاست که در جهان به صدا درآمده و گروههای مرجع نوینی در تصمیم سازی و تصمیم گیری ایفای نقش می کنند ولی با فوت ایشان که خدایش بیامرزد باید منتظر تشدید تنشها در جناح محافظه کار نیز بود. حداقلِ لطمه عدم حضور فیزیکی مرحوم مهدوی کنی کم رنگ شدن انصاف سیاسی محافظه کاران نسبت به رقبای سیاسی خود است که کمترین نتیجه آن نیز دور شدن از تحقق مصالحه سیاسی از درون نهادهای مدنی در روند تحولات اجتماعی کنونی ایران است ولی امیدوارم غلط از آب درآید. انشاالله!»