مصباح: برتری‌جویی نسبت به دیگران، زیبنده یک شیعه نیست

به گزارش ایسنا، آیت‎الله مصباح‌یزدی در درس اخلاق خود در بیت رهبری در قم با اشاره به آیات مرتبط با منت گذاشتن خداوند بر بندگان گفت: تفاوتی که بین منت گذاشتن خداوند و بندگان وجود دارد به دامنه وجود و حضور این دو ساحت است.

وی افزود: انسان‎ها وقتی کاری برای کسی انجام می‏‌دهند انتظارات خاصی را در مقابل او دارند که در حقیقت این انتظارات به این معنی است که می‎خواهد حقارت خود را بپوشاند زیرا کار خیر نیازی به این عمل ندارد.

این عضو مجلس خبرگان اظهار کرد: انسان وقتی کاری برای کسی انجام می‎دهد این حس را دارد که او باید مقامش را در مقابل ما پایین‌تر بداند و ما را از خود بالاتر بداند؛ در حقیقت انسان با این کار حس حقارت خود را به رخ می‎کشد.

وی گفت: انسان در تفاوت با خداوند این منت را می‌گذارد که طرف مقابل یا کاری بالاتر یا همسان با آن کار برای او انجام دهد و یا حداقل به شکلی رفتار کند که به ما و دیگران متوجه سازد که او از ما پایین‌تر است.

مصباح‌یزدی بیان کرد: این حس از خوی برتری‌طلبی انسان نشان می‎گیرد؛ یعنی همیشه سعی می‎کند که با انجام کار خیر خود دیگران را مجبور به تعظیم در مقابل خود کند.

وی گفت: این درحالی است که ائمه اطهار به ما سفارش کردند که از چنین حس و کاری دوری کنیم؛ برتری جویی نسبت به دیگران اصلا زیبنده یک شیعه نیست حتی ما از آن هم نهی شدیم که در بند کفش نیز نسبت به دیگران برتری‌جو باشیم.

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با اشاره به آیاتی که خداوند در آن به بندگان منت می‌نهد؟ بیان کرد: در قرآن شیوه‎ای در خصوص شرح نعمات الهی بیان شده است که در آن بندگان در مقابل نعمات الهی قرار می‏‌گیرند و به آنها امر به شکر می‎شود.

وی گفت: این شیوه و روش قرآنی با آن چیزی که انسان‌ها به عنوان منت دارند تفاوت ماهوی دارد زیرا خداوند نعمات را می‎شمارد و ما را در امر به شکرگزاری ارتقای شخصیت می‎دهد نه اینکه ما را تحقیر کند.

این استاد حوزه بیان کرد: خداوند متعال این همه بنده ناشکر را در طول تاریخ داشته است ولی در بیان این بحث در حقیقت چون نیازی به منت گذاشتن به خلق ندارد چنین کاری نیز نمی‎کند ولی بشر باید این شکرگزاری را انجام دهد تا خودش ارتقا یابد.

وی خاطرنشان کرد: در حقیقت این شکرگزاری است که باعث می‎شود انسان به نعمات بزرگتری در این دنیا و دنیای ابدی لایق‌تر باشد؛ انسان‌ها هنوز فرق حمد و شکر را نیز نمی‎دانند و بسیاری از مردم را نیز حمد و شکر می‎کنند که در مقابل کاری که خدا برای آنها کرده است هیچ هیچ است.

وی گفت: حمد در واقع در مقابل کس یا چیزی است که در آن لحظه مستقیما کاری برای ما انجام نداده است ولی شکر برای کسی است که برای ما کاری انجام داده است؛ مثل مدح یک گل یا یک شعر زیبا با شکرگزاری از کسی که به ما کمک می‎کند متفاوت است.

وی اظهار کرد: انسان برای اینکه به مقام شکر برسد باید البته خود، خالق و نعمتی که خالق به او داده است را به خوبی بشناسد؛ این مسیر شامل چندین مرحله و مرتبه دشوار است که انسان باید آن را طی کند؛ در حقیقت بخشی از این شکرگزاری فطری است و ربطی به دین و آیین ندارد.