ظلمی که بر شورای نگهبان رفت!

بعد از انتخابات دوم اسفند، برخی از نمایندگان و کاندیداهای مجلس که به دلائل مختلف رد صلاحیت شده اند در یک اقدام فرافکنانه و غیر اخلاقی و با بهره مندی از متدها و مکانیسم های دفاعی و تهاجمی غلط و مغرضانه خود دلیل رد صلاحیتشان را به رقبای سیاسی ، به هم صندلی های همکار و به افراد و اشخاص غیر مسئول احاله کردند و گمان بردند که خیلی تیز فهمند! اما غافل از این که با رفتارها و کردارهای غیر متعارف و جاهلانه خود گناه و اشتباه بزرگی را مرتکب شدند و به جای تبری از اعمال ناصوابشان، اتهام زنی را پیشه راهشان کردند و خواسته یا ناخواسته با رفتار نفاق آلودشان بر سیاهه های پرونده اعمال و رفتار خود بیشتر افزودند!

برای این که هدف اصلی و غائی این دست عناصر فرصت طلب که با دروغ و ریا کرسی های مجلس را تصاحب کرده بودند تخریب جایگاه قانونی شورای نگهبان بود و البته که اتهام زنی به جریان ها و عناصر غیر مسئول کار متداول و همیشگی این جماعت هوچی گر و ماجراجو است!

دلیلش به استناد نکات ذیل پرواضح است! زیرا شورای نگهبان که متشکل از شش حقوقدان بر جسته و شش مجتهد عادل و فقیه است، بدیهی است که به گزارشات سلبی و ایجابی عناصر غیر مسئول و رقبای سیاسی کوچکترین توجهی نمی کند، چون که منابع تحقیق و عناصر تشخیص شورای نگهبان صرفاً توسط کارشناسان و اعضای نظارت قانونی شورا انجام می گیردولاغیر.

وانگهی وقتی شورای نگهبان با اعتراض کاندید رد صلاحیت شده توسط هئیت های نظارت مواجه می شود این بار نظر دوازده نفر عالم حقوقدان مجتهد عادل در مورد سر نوشت پرونده اعمال می شود و قاطبه اعضا به استناد مواد و مستندات قانونی رای‌ صادر می کنند بنا براین اتهام زنی به جریان ها و اشخاص و تشکل های سیاسی، مستقیم و یا غیر مستقیم حمله به شورای نگهبان محسوب می شود و این عده معدود عالماً و عامداً شورای نگهبان قانون اساسی را زیر سئوال می برند و این یعنی توهین آشکار و ظلم مسلم به حرمت، به مشروعیت، به حقانیت، به صداقت، به عدالت، به سلامت، به ظرافت، به صراحت، به امانت، به اصالت، به قضاوت، به مسئولیت، و تهمت و افترا به شخصیت تک تک اعضای عادل و عالم شورای نگهبان است و زیر سئوال بردن و تضعیف جایگاه حقوقی و قانونی شوراست، چرا که در نهایت تصمیم گیرنده، اعضای شورای نگهبان هستند و تصمیم عادلانه شورا می باید برای همه فصل الخطاب باشد، اما آنهایی که از شیوه های دفاعی نامشروع بهره می برند و با کوبیدن بی مهابا بر طبل هیاهو و مغالطه، بر ناکامی خود دلائل واهی و مسیر کج راهه می تراشند! مصداق این جمله اند " خود کرده را تدبیر نیست"!

... وسخن آخر این که:
یکی بر سر شاخ بن می برید
خداوند بستان نظر کرد و دید
بگفتا که این شخص بد می کند
نه با من که با نفس خود می کند!

* حسین حاجی، تحلیلگر سیاسی