ترک های بزرگ روی ظرف جمهوری خواهان!

همین هفته گذشته در آغاز سال نو میلادی 2013 بیش از نصف نمایندگان جمهوریخواه در مجلس شورای ملی ایالات متحده آمریکا به لایحه منع سقوط کشور به پرتگاه ملی رای مخالف دارند. این عمل خلاف میل و قضاوت رهبران درجه اول حزب خودشان و اکثریت مردمی صورت گرفت که "باراک اوباما " را برای دومین بار با 52 درصد رای به ریاست جمهوری انتخاب کرده بودند.

برای این شورشیان مهم این بود که به قول و قرار خود پیرامون عدم شرکت در افزایش مالیات ها به ویژه برای اقشار بسیار ثروتمند و شرکت های غول آسای انحصاری وفادار باقی بمانند. این یاغیان توجهی به عقاید و ملاحظات "جان بوینر" سخنگوی جمهوریخواه مجلس شورا، سرنوشت حزب، نیازهای اقتصادی و بازار بورس و حتی توده های رای دهنده نداشتند. از دیدگاه این نئولیبرال ها و نئوکان ها رهبران حزبیشان به آرمان های ثروتمندان خیانت کرده اند.

نقطه عطف مشابهی در دوره ی ریاست جمهوری جرج هربت بوش (پدر) رخ داد که خلاف قول و قرارهای تبلیغات انتخابتیش، مبنی بر اینکه نرخ مالیاتها را افزایش نخواهد داد، عمل نمود و یک تنه بر میزان مالیاتها افزود. از دیدگاه محافظه کاران جدید قرار دادن منافع اکثریت ملت پیش از منافع حزبی ارتکاب به یک گناه نابخشودنی محسوب گردید.

برنامه انتخاباتی حزب جمهوریخواه

در وقایع اخیر جدال مالیات ها و پرتگاه هزینه های مالی کشور، حزب جمهوریخواه انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر 2012 را بر پایه ی برنامه تداوم حداقل سطح مالیات ها برای میلیاردرها، بانکداران، تاسیسات مالی و اسلحه سازی، تحقیر مهاجرین و ستیز با تامین خدمات درمانی و دارویی از سوی دولت برای طبقه ی متوسط، قاطبه کارگران و مستمندان در صحنه کارزار انتخاباتی پیش برد.

این حزب دریافت کنندگان کمک های مالی دولت را انگل های جامعه خطاب کرد که فریب دموکرات ها را خورده و به آنان نمی توان اعتماد کرد. با این برنامه انتخاباتی حزب جمهوریخواه اکثر جمعیت زنان، اقلیت بزرگ سیاه پوشان و مهاجرین اسپانیایی رابرای یک دوره طولانی از خود راند.

اما این حزب از درس آموزی از تجربیات خود عاجز است. برای حل مسئله به جای احترام به عقاید و رای اکثریت مردم، تضادها و معضلات اجتماعی را به درون حزب منتقل ساخته و شکاف بین گروه های ذینفع حزبی را عمیق تر ساخته است.

با نگاهی سریع به این صحنه ها چنین استنباط می شود که حزب جمهوریخواهان، محافظه کاران و کلان سرمایه داران آمریکا از جامعه ای که می خواهند بر آن حکومت کنند، بسیار متنفرند. این امر نباید مورد تعجبشان واقع شود که مردم هم با توجه به مواضع طبقاطیشان به آنان رای نمی دهند.

معیارهای انتخاباتی کاندیدها

در آمریکا همچون کشورهای اروپایی مکانیسم نامزد کردن کاندیداها در مالکیت مطلق فعالین سیاسی خاص و ثروتمندانی است که در جایگاه های بسیار حساس و افراطی قرار گرفته اند. اکثر نامزدهای حزب جمهوریخواه و احتمالا حزب دموکرات، به جای کوشش برای جلب رضایت گرایشهای گوناگون درون حزب و جامعه در سطح وسیع باید حتما رضایت حزب چای و یا کمیته امور عمومی اسرائیلی آمریکایی (آیپاک) را جلب کنند.

برای کاندیداهای حزب جمهوریخواه صحبت از همکاری با حزب دموکرات یا سایر سازمان های سیاسی-اجتماعی جهت رسیدن به راه حل های مشترک یا به خصوص افزایش نرخ مالیات ها برای ثروتمندان و یا ایجاد مشاغل با استفاده از منابع دولتی به معنای کوبیدن آخرین میخ به تابوت کاندیداهای مربوطه خواهد بود.

لکن دست اندرکاران و نمایندگان حزب جمهوریخواه همیشه مخالف هزینه های دولتی نیستند؛ اگر آن هزینه ها برای شهرها و ایالاتی منظور شده و به اجرا در آیند که محل حکومت آنان است، از آن هزینه ها استقبال می کنند. آنان مخالفت جدی خود را تنها زمانی ابراز می کنند که پروژه های اقتصادی در مناطق تحت حاکمیت رقبایشان و یا اعضای حزب دموکرات باشند.

شکاف در حزب جمهوریخواه

در جریان رای گیری مجلس شورای ملی در مورد لایحه هم اکنون تصویب شده مجلس سنا پیرامون پرتگاه مالی بین رهبران حزب جمهوریخواه شکاف عمیقی پدیدار شد. نمونه بارز آن هنگامی رخ نمود که جان بوینر، سخنگوی جمهوریخواه مجلس و پال راین، رئیس کمیته بودجه و نامزد انتخاباتی میت رامنی فرماندار سابق ایالات ماسا چوست همراه با 84 نماینده جمهوریخواه و تقریبا تمام نمایندگان دموکرات در مجلس شورا به لایحه رای موافقت دادند اما رهبر اکثریت نمایندگان جمهوریخواه در مجلس اریک کونتر و 150 نماینده جمهوریخواه با دادن رای مخالف جدایی خود را از رهبری حزب علنا اعلان کردند.

نمونه دیگر بی خردی دگماتیست های حزب چای زدن تیشه به ریشه و منافع حتی گروه های حزب خودشان بود. برای مقابله با طرح مجلس سنا که نرخ 6/39 درصدی مالیات را به درآمدهای بیش از 450 هزار دلار در سال می بست، جان بوینر پیشنهادی را به نام طرح "بی به مجلش" معرفی کرد که صورت جدید مالیاتی را فقط مشمول درآمد های بالاتر از یک میلیون می خرد اما از آنجا که بنیادگرایان بازار و محافظه کاران جدید نمی خواستند که نرخ 6/39 درصد جدید به هیچ درآمدی هرچند کلان، بسته شود، یک تنه علیه طرح نسبتا معقول رهبران نسبی خودشان قد علم کردند و طرح رایزنان جمهوریخواهان با شکست مواجه شد.

چرخش به سمت راست

توضیح ساده این حرکات تندروانه و بچگانه این است که مجلس شورای ملی ایالات متحده مدت 20 سال در تسلط گروه های افراطی افتاده است که فاقد ظرفیت، صراحت و صداقت لازم برای اداره ی عادلانه یک کشور 320 میلیونی هستند. از دیدگاه راست افراطی رهبر اکثریت جمهوریخواهان مجلس شورای ملی آمریکا، اریک کانتور، نه فقط رهبران اروپا سوسیالیست خطاب می شوند، بلکه از زاویه ی نگرش رئیس جمهور آمریکا، باراک اوباما و کابینه اش قصد سوسیالیستی کردن آمریکا و اضمحلال قدرت آن را دارند. به باور گروه های شدیدا محافظه کار در آمریکا، دادن حقوق بازنشستگی به کارکنان بخش خصوصی، وجود دانشگاه های دولتی، مرخصی زنان باردار و حق تشکیل اتحادیه های کارگری برای تضعیف آمریکاست.

در حزب جمهویخواهان و در مجلس شورای ملی گروهی از نمایندگان جدید که ریشه در حزب چای دارند، خود را تفنگداران جوان خطاب می کنند. یکی از این تفنگداران پیشقراول همان اریک کانتور معروف است که نه فقط کنگره آمریکا بلکه حزب جمهوریخواه خودش را نیز از سمت راست به چالش می کشد.

آقای کانتور ریچموند در ایالت ویرجینیاست و سابقه کار در بازار مستغلات دارد. وی تنها نماینده جمهوریخواه یهودی است و سرسختانه از حملات اسرائیل به مردم فلسطین دفاع می کند. رهبران حزب جمهوریخواه و اکثر اعضای حزب از طرفداران سرسخت جنگ علیه کشورهای خاورمیانه به ویژه جمهوری اسلامی هستند. هر فرد یا بدتر از آن هر نماینده ای که از مذاکره با ایران حمایت کند و اسرائیل را علت اصلی اختلافات و تشنجات در خاورمیانه قلمداد کند و حزب الله لبنان را یک جنبش تروریستی نداند، آن نماینده حتی اگر عضو پروپاقرص حزب جمهوریخواهان باشد، به شدیدترین وجه مورد حمله قرار می گیرد.

انتخاب هگل؛ دهن کجی به حامیان اسراییل

هفته گذشته رئیس جمهورآمریکا باراک اوباما تصمیم گرفت جانشینان برخی از اعضای کابینه خود را به کنگره آمریکا معرفی کند، از جمله جانشین خانم هیلاری کلینتون در وزارت امور خارجه و جانشین لیون پانه تا در وزارت دفاع آمریکا بود.

با قصد ایجاد شرایط همکاری با جمهوریخواهان در اداره مشترک کشور، اوباما یکی از رهبران ارشد حزب جمهوریخواهان یعنی چاک هگل، سناتور سابق را معرفی کرد. روزی نگذشته بود که عده ای از سرکردگان حزب جمهوریخواه برای ایجاد مواضع در برابر روند نامزدی سناتور سابق ایالت بنراسکا در ایستگاه های تلویزیونی صف کشیدند تا قبل از معرفی به اندازه کافی آب را گل آلود و فضای سیاسی را علیه چاک هگل غبارآلود کنند.

روز یکشنبه 5 ژانویه، صبح ساعت 9 ، لینزی گرام در برنامه شرایط کشور در کانال تلویزیونی سی ان ان حضور یافت. وی گفت که انتخاب چاک هگل که در برابر ایران نرمش نشان داده است و نسبت به اسرائیل نظر خوبی دارد، مانند دهان کجی به تمام نمایندگانی است که از اسرائیل دفاع می کنند. این مواضع از وی سلب مشروعیت می کند. پس ار آن سناتور لینزی گرام، رهبر اقلیت در سنای آمریکا و میچ مک کانل، نماینده ایالت کنتاکی چنین گفت که به طور یقین چاک هگل پیرامون سیاست گذاری های خارجی و دفاعی آمریکا در سال های گذشته نظرات گوناگونی ارائه داده است.

این یک نمونه بارز از اختلافات نظری و عملی و شکاف های درون رهبری حزب جمهوریخواه آمریکاست که نه فقط در اداره کشور زیان آور است بلکه به مدیریت حزب جمهوری خواهان نیز ضربه می زند. پر واضح است که در 60 سال گذشته ایالات متحده آمریکا در مجموع بیشتر احزاب کشور به راست گرایش یافته است و نئولیبرالها و نئوکانها فرمان این کشتی را بدست داشته اند.