ناترازی و نجابت پزشکیان

علی متقیان- مدیر عامل مؤسسه فرهنگی  مطبوعاتی ایران

این روزها بحث ناترازی بیش از گذشته در سخنان رئیس جمهوری محترم و مسئولان دستگاه‌ها شنیده و درخبرها مشاهده می‌شود. پشت این اظهارات چه واقعیتی نهفته و در عین حال چه اتفاقی افتاده است که رئیس جمهوری دائماً بر این موضوع تأکید می‌کنند؟ همزمان با این سخنان نیز شاهد آلودگی هوا، کمبود گاز و انرژی و از همه مهم‌تر تعطیلی اداره‌های دولتی و مراکز آموزشی و غیر حضوری شدن آموزش و پرورش و قطع برق خانگی در زمستان بودیم. دلیل اینکه دولت چهاردهم با چنین ناترازی و کمبود انرژی وهمچنین آلودگی هوا در سطح وسیع مواجه شده است، چیست؟ آیا این کمبود‌هایی که امروز موجب قطع برق و اعلام صرفه‌جویی و تعطیلی ادارات و مراکز آموزشی شده است از کوتاهی‌ها و ناتوانی دولت چهاردهم به حساب می‌آید یا به دولت‌های قبل برمی گردد؟

شاید اگر نجابت دکتر پزشکیان نبود و به جای عذرخواهی، به صورت شفاف برای مردم بیان می‌کرد که آنچه امروز تحت عنوان ناترازی‌های موجود مواجه هستیم، نتیجه کم‌کاری‌ها در دولت‌های گذشته است، امروز مردم می‌توانستند با شنیدن واقعیت‌هایی از کم کاری‌ها و روز مرگی‌های گذشته، خود به قضاوت بنشینند و تصمیم بگیرند.

در دوره دولت دهم - زمانی که کشور از نظر ارز و امکانات وضع خوبی داشت - با یکی از متخصصان برق و احداث نیروگاه گفت‌و‌گو می‌کردم. او به نکته‌ای اشاره کرد که آن روز ساده و به‌عنوان نقل قول عادی از کنارش گذشتیم. او آن روز نقل می‌کرد اگر اداره برق کشور و نیروگاه سازی، بدین صورت پیش برود، مطمئن باشید ۱۰سال آینده کشور با مشکلات جدی و جبران ناپذیر کمبود برق و خاموشی مواجه خواهد شد و آن زمانی است که دیگر کاری از دست مسئولان بر نخواهد آمد. ذکر این خاطره پرسش‌های مهمی را به ذهن می‌آورد. از جمله اینکه چرا در زمان توانایی، به‌فکر دوران ناتوانی نبودیم و کمبودها و ناترازی‌‌ها را پیش‌بینی نکردیم. هرچند تحریم و مشکلاتی که دشمن برای ما ایجاد کرده در این نقیصه نقش داشته و دارد. با در نظرگرفتن همه سختی‌ها و مشکلاتی که تحریم‌های دشمنان قسم خورده بر مردم ما تحمیل کرده‌اند، دست اندرکاران امر هم به این فکر نیفتادند که باید برای فردای کشور برنامه‌ریزی کرد.

نکته دیگری که بدان توجه نمی‌شود آسیب شناسی این ناترازی‌هاست. تاکنون به صورت رسمی اعلام نشده است که دلیل مشکلی که امروز با آن مواجه هستیم چیست؟ دلیل واقعی تحریم‌های تحمیل شده از سوی دشمنان است یا کم کاری، ناتوانی، سنگ اندازی، ایجاد مزاحمت، جلوگیری یا خطای یک شخص حقیقی و حقوقی  یا یک مصوبه خاص مجلس و دیگر نهادهای سیاسی؟

آن چه مسلم است در گذشته همیشه بر این مسأله تأکید می‌شد که کشور بخوبی اداره می‌شود. در عین حال همه خبرها در جهت خودکفایی و بی‌نیازی کشور و پیشرفت و توسعه بود. در مقابل، همه ناترازی‌ها و مشکلات ساختاری در حوزه اقتصادی با تزریق مسکن‌هایی، پنهان نگه داشته می‌شد. اما زمانی که فردی می‌خواهد صادقانه و بدون پرده پوشی خطاها و بدون تجویز مسکن، درد جامعه و ناترازی داشته‌های دولت را بیان کند و واقعیت را به مردم بگوید که در انرژی، مثل گاز و برق و سوخت با چه کمبود‌هایی مواجه‌ هستیم، او را متهم به ناتوانی کرده و می‌گویند توان اداره کشور را ندارد. کاش رئیس جمهوری محترم همان‌طور که قول داده صادقانه با مردم صحبت کند، کارنامه دولت‌های قبل را برای به‌وجود آمدن این ناترازی‌ها جمع‌آوری و پس از انجام کار کارشناسی، برای مردم بازگو کند تا مشخص شود آخرین نیروگاه مؤثر در تولید برق، در چه دوره‌ای و با چه ظرفیتی احداث شده و امروز با چه ظرفیتی به کار خودش ادامه می‌دهد. همچنین به مردم گفته شود که در چند سال گذشته چه قدم‌هایی برای رفع مشکل برق برداشته شده و در مقابل مصرف ما به چه میزان افزایش یافته است. آیا در دوره‌های قبل در مقطع برنامه‌ریزی به مسأله آینده پژوهی توجه داشته اند؟ آیا پیش‌بینی می‌کردند که در آینده با توجه به تغییر سبک زندگی، مصرف انرژی به چه میزان خواهد بود؟

چاره کار چیست؟

روشن است که کشور با مشکلات عدیده و ناترازی‌های متعدد مواجه است. چاره کار همان شعار رئیس جمهوری است که در دوره انتخابات بارها از آن نام برده است. پس از انتخابات هم با پذیرش مسئولیت، در عمل بدان معتقد و پابرجا است و آن استفاده از نیروهای علمی، دانشگاهیان عالِم، کارشناسان راهبردی متخصص و متعهد و علاقه‌مند به ایران است.

امروز کشور برای نجات خود از ناترازی‌ها به بسیج علمی و تخصصی نیاز دارد. باید متخصصان، ناترازی‌ها را آسیب شناسی کرده با استفاده از توان علمی دانشگاهیان و متخصصان باتجربه و باتشکیل اتاق‌های فکر، در جهت رفع موانع و ایجاد راهکار برای حل مشکل ناترازی‌ها تلاش شود و در عین حال راه‌حل عملی بدون شعار زدگی و وعده و وعید ارائه شود تا کشور دوباره به سوی توسعه و پیشرفت حرکت کند.

باید این موقعیت استثنایی را که خوشبختانه در دولت چهاردهم و با شعار وفاق ملی و استفاده از متخصصان پدید آمده، قدر دانست و از آن بهره برد.

با این میزان همدلی و بدون هیاهو و تبلیغات می‌توان اتفاقات مهم و بزرگ را رقم زد. اما لازم است بدون دادن وعده‌های پوچ و فریبنده، همچون مادری دلسوز به فکر حل ناترازی‌ها بود و تمام مشکلات از سوی نخبگان و متخصصان با هدف ارائه راهکار و راه‌حل علمی و تخصصی بررسی شود. در نهایت همه این راهکارها به دست رئیس جمهوری برسد تا او عالمانه و بدون تعصبات جناحی، نظرات علمی و تخصصی را اجرا کند.

در این راه ضروری است با استفاده از تفکر وفاق، همه قوا ونهادهای سیاسی و اجتماعی و دستگاه‌های تأثیر‌گذار کشوری با یکدیگر متحد شوند و برای منافع ملی کشور مسائل جناحی، خط و خط بازی، طرفداری و... را کنار بگذارند. برای نجات ایران یک‌بار هم که شده در اجرای این طرح تخصصی هم‌قسم شوند و هیچ دستگاهی به بهانه‌های مختلف، فرش زیر پای طرف مقابل را نکشد.همه یک صدا و با یک هدف و تحت حمایت‌ها و هدایت‌های رهبر انقلاب، کشور را از این مشکلات بعضاً خود ساخته یا با تحریکات دشمنان قسم خورده نجات دهند.

اینجاست که مردم با دیدن نگاه یکپارچه مسئولانشان حمایت خود را از دولت وحکومت اعلام می‌کنند و اتحاد ملت و دولت را به نمایش می‌گذارند.آن روز دیر نیست و این همدلی نزدیک است و صداقت و صفا وصمیمیت رئیس جمهوری دلسوز و مردمی می‌تواند دستاورد بزرگی برای مردم ایران به ارمغان بیاورد.