پیمان قاسم خانی ستاره فیلمنامه‌نویسی

ژمان جمشیدی، بازیکن پیشین فوتبال و بازیگر فعلی تلویزیون معتقد است که پیمان قاسم‌خانی در عرصه فیلمنامه‌نویسی در سینما و تلویزیون به یک برند تبدیل شده است. هر چند در نگاه اول این تعریف و تمجید تا حدودی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد، اما مروری بر کارنامه پیمان قاسم‌خانی و میزان استقبالی که از کارهایش شده، تائیدی بر این ادعاست. در سال‌های اخیر بیشتر آثاری که به قلم این نویسنده خوش‌ذوق روانه پرده سینما یا قاب تلویزیون شده، با اقبال عمومی هم روبه‌رو بوده است.

این نشان می‌دهد که قاسم‌خانی به عنوان یکی از اندک فیلمنامه‌نویسان مستقل سینمای ایران بیش از دیگر همتایان خود نزد مخاطبان ایرانی شناخته شده بوده و از سوی دیگر در میان تولیدکنندگان و کارگردانان فیلم‌های سینمایی یا مجموعه‌های تلویزیونی هم چهره‌ای محبوب و قابل اعتماد محسوب می‌شود. وقتی پای کمدی به میان می‌آید این محبوبیت چند برابر هم می‌شود؛ چرا که قاسم‌خانی رگ خواب مخاطبش را خوب می‌شناسد، چه از نوع سینمایی باشد و چه از نوع تلویزیونی.

این‌گونه است که هم فیلم‌هایی چون «مارمولک»، «سن‌پترزبورگ» و «ورود آقایان ممنوع» فروش‌های میلیاردی را در سینما تجربه می‌کنند و هم سریال‌هایی مانند «پاورچین»، «شب‌های برره»، «مرد هزار چهره» و «ساختمان پزشکان» بسیاری را پای گیرنده‌های تلویزیون می‌نشاند. این روزها هم که سریال جذاب «پژمان» از این نویسنده، نقل محافل مختلف است و تب آن حتی اهالی فوتبال را نیز فراگرفته است.

در این شرایط اگر قاسم‌خانی را یک برند یا یک ستاره در عرصه فیلمنامه‌نویسی بدانیم اغراق نکرده‌ایم، چه آن‌که به عقیده بسیاری، او ‌اکنون بهترین فیلمنامه‌نویس ایران(دست‌کم در گونه کمدی) است. همان‌طور که حضور ستاره‌‌ها و چهره‌های مطرح دنیای بازیگری در یک فیلم یا سریال فروش آن را تضمین می‌کند، به نظر می‌رسد که امضای قاسم‌خانی به عنوان نویسنده فیلمنامه پای یک اثر کافی است تا بسیاری را به تماشای آن ترغیب ‌کند. به همین دلیل اکنون خیلی از مخاطبان آثار سینمایی و تلویزیونی دوست دارند تا برای کارهایی که از روی فیلمنامه‌های او ساخته می‌شود، به سالن‌های سینما رفته یا پای تلویزیون بنشینند. این استقبال از آن‌روست که قاسم‌خانی پس از سال‌ها تجربه در این حوزه، صاحب سبک و شیوه‌ای منحصربه‌فرد بویژه در حوزه کمدی شده و در تمام آثارش می‌توان رگه‌های مشترکی از این سبک را بروشنی دنبال کرد. این در حالی است که به گواه بسیاری از کارشناسان و حتی اهالی فرهنگ وهنر، فیلمنامه همچنان پاشنه آشیل آثار تصویری است و سینما و تلویزیون ایران در این سال‌ها نتوانسته فیلمنامه‌نویسان متبحر و درجه یکی را پرورش دهد. دقیقا به همین دلیل است که در برخورد با پدیده‌ای به نام پیمان قاسم‌خانی، باید با احترام کامل حرف بزنیم؛ فیلمنامه‌نویسی که با رعایت کمترین استانداردهای ژانر کمدی، محبوب‌ترین کمدی‌های این سال‌ها را خلق و خنده را بر لب بسیاری از مردم نشانده است. فیلمنامه‌نویسی که همواره از کلیشه‌های رایج و تکراری پرهیز کرده و آثاری را به‌نگارش درآورده که در حافظه مردم ماندگار شده است.

عرفان جلالی ‌/ ‌گروه رادیو و تلویزیون