گوناگون

ایده پژمان را خود پژمان داد

پارسینه: گروه ادب وهنر-عطیه موذنی:سریال «پژمان» که این شب‌ها با هنرمندی پژمان جمشیدی و همچنین سایر بازیگران طنزپرداز سیما از شبکه سوم سیما پخش می‌شود، توانسته همچون «ساختمان پزشکان» توجه زیادی را به‌خود جلب کند.

این سریال به‌طور مشترک توسط مهراب و پیمان قاسم خانی نوشته شده و کارگردانی آن بر عهده سروش صحت بوده است. در این گفت‌وگو به سراغ سروش صحت رفتیم تا از او درباره یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های این شب‌ها بپرسیم.

  • آقای صحت! پژمان طرفداران زیادی دارد و البته در این میان بعضی هم انتقادهایی به سریال داشته‌اند. بازخوردهایی که خود شما دریافت کردید چطور بود؟

خوشبختانه از کار من چندان انتقاد نکردند و درواقع تا الان موجی به راه افتاده که بیشتر سریال را پسندیده‌اند. البته هر سریالی را باید گذاشت تمام شود و بعد درباره آن صحبت کرد؛ فکر می‌کنم اینطوری بینندگان بهتر می‌توانند درباره آن نظر دهند.

  • بله و بعضی از فوتبالیست‌هایی که دلخور شده بودند، چطور؟

ببینید ما عادت کرده‌ایم که درباره هر شغلی که در جامعه وجود دارد، می‌خواهیم کار کنیم و برنامه بسازیم، عده‌ای از افرادی که در آن شغل هستند ناراحت می‌شوند و انتقاد می‌کنند. از میان فوتبالیست‌ها هم عده‌ای استقبال کردند و عده‌ای برعکس دلخور شدند.

  • چرا نمی‌شود با هیچ شغلی شوخی کرد؟

بعضی‌ها از شوخی خوششان نمی‌آید، البته خود من هم در ساختمان پزشکان و هم در این کار خوشبختانه برخورد شدید یا انتقادی ندیدم و تا این حد مشکل‌ساز نبوده است.

  • فکر می‌کنم در جامعه ما با خود فوتبال راحت‌تر می‌شود برخورد کرد.

بله شاید اینطور باشد.

  • فکر می‌کنید تا چه حد استقبال از کارهایتان به فیلمنامه‌های برادران قاسم خانی مربوط می‌شود؟

قطعا خیلی زیاد. ما چندین سال است که با هم کار می‌کنیم و همکاری‌های بسیار خوبی داشته‌ایم و من فکر می‌کنم درصد زیادی از موفقیت این سریال‌ها به همین فیلمنامه‌ها و زبان مهراب و پیمان قاسم خانی بازمی‌گردد.

  • چه تغییراتی در فیلمنامه هنگام کار اعمال می‌کنید؟

من به‌شدت به فیلمنامه وفادار هستم و عین متن‌های قاسم‌خانی را درکارم اجرا می‌کنم، مگر زمانی‌که پیشنهادهایی که در راستای کار باشد، داده شود که از آنها استقبال می‌کنم. البته بیشتر با هم به این تغییرات می‌رسیم و یا در طول کار پیشنهادها یا تغییرات احتمالی را تمرین می‌کنیم و ممکن است جمله‌ای یا حرفی یا حرکتی در فیلمنامه عوض شود. با این حال اصل و اساس کار ما همان فیلمنامه است.

  • درباره ایده داستان پژمان بگویید. تا آنجا که می‌دانیم خود پژمان جمشیدی این ایده را مطرح کرده است.

بله، ایده داستان را حدود چند سال پیش خود پژمان جمشیدی به پیمان قاسم‌خانی داد و بیشتر هم در ابتدا به شکل خاطره بود. داستان فوتبالیستی که به بانک می‌رفته و کارمندان بانک از او به‌خاطر شهرتی که داشته کارت شناسایی نمی‌خواسته‌اند و بعد این ورزشکار مدتی از بازی و ورزش دور می‌شود و مردم دیگر او را نمی‌شناسند. همین نشناختن باعث می‌شود که وقتی وارد بانک هم می‌شود از او کارت شناسایی بخواهند. این طرح داستانی در طول این چند سال در ذهن پیمان قاسم‌خانی بود و بعد که تصویب شد فیلمنامه آن را نوشتند.

  • و نخستین بار هم برای کارگردانی به شما ارائه شد؟

بله. من هم استقبال کردم اولا چون هم ایده این کار خوب و جالب بود و هم اینکه با تیم نویسندگی یعنی محسن چگینی، مهراب و پیمان قاسم‌خانی مثل یک خانواده شده‌ایم و من در این خانه با این افراد احساس راحتی می‌کنم. این نخستین بار برای همکاری ما نبوده است ما بارها و بارها با یکدیگر کار کرده‌ایم.

  • استفاده از بازیگران ثابتی مثل شقایق دهقان و بیژن بنفشه‌خواه هم به همین تیم بازمی‌گردد؟

ما در این کار ابدا بازیگران ثابتی نداشتیم، بیژن بنفشه‌خواه یا بازیگرانی هم که در کارهای قبلی بودند و در این کار دوباره با ما همراه شدند به این دلیل بود که مناسب نقش بودند ولی باقی بازیگران متفاوت بودند و از افراد دیگری استفاده شد. ما سعی می‌کنیم براساس نقش، بازیگران خود را انتخاب کنیم. اگر کسی به نقش بخورد اگر صدبار هم نقشی را بازی کند بازهم من او را برای آن نقش انتخاب می‌کنم و اگر هم نخورد حتی یک‌بار هم من از آن کاراکتر استفاده نخواهم کرد. اتفاقا من بیشتر سعی کرده‌ام که از بازیگران تکراری و ثابت استفاده نکنم.

  • درمورد بازی پژمان جمشیدی واهمه‌ای نداشتید که او نتواند از پس این نقش برآید؟

خیر پژمان خیلی خوب بود. از همان ابتدا خوب بازی می‌کرد و کار خود را بلد بود.

  • بعضی قسمت‌های پژمان دچار فراز و فرود می‌شود و گاهی این تلقی پیش می‌آید که کار می‌افتد.

بالاخره هر کاری فراز و فرودهای خاص خود را دارد. بعضی قسمت‌ها بهتر نوشته شده است، بعضی قسمت‌ها ممکن است بهتر کارگردانی شده باشد و یا بازی‌ها بهتر درآمده باشد. به هر حال در یک سریال 25قسمتی همه قسمت‌ها نمی‌تواند مثل هم و یکنواخت پیش برود. حتی ممکن است مخاطب در بعضی قسمت‌ها بیشتر با سریال ارتباط برقرار کند و در قسمت‌هایی نه، اما همچنان فکر می‌کنم باید بگذارید سریال تمام شود و بعد به نتیجه نهایی برسید.

منبع:همشهری انلاین

ارسال نظر

نمای روز

داغ

صفحه خبر - وب گردی

آخرین اخبار