مؤذن‌زاده مؤذن روح‌الامین

پارسینه-گروه فرهنگی: بلال ایران حاج عبدالرحیم مؤذن‌زاده با صدای خاطره‌انگیز و بی‌نظیر خود در هر بامداد، ظهر و شامگاه طراوت خاصی به روح مؤمنان و نشاط به شهر و دیارمان می‌بخشد و با صدای سحرانگیز و معجزه‌آسای خود دل‌های تشنه را به سوی عبودیت حق تعالی سوق داده و بشر را آسمانی‌تر می‌کند.

این مؤذن با اخلاص ایران زمین 86 سال پیش در محله تازه شهر اردبیل به دنیا آمد و به دلیل آن که پدرش نیز مؤذن بود، روح و جسم خود را از اذان طراوتی ماندگار بخشید.

حاج رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی از سال 1329 وارد رادیو تهران شد و با دعا، مناجات و اذان توانست نایب بر حقی برای پدرش باشد که در رادیو تهران اذان و مناجات می‌خواند.

مرحوم مؤذن‌زاده با خاطره مردم ایران به ویژه غروب و طلوع آفتاب خاطره‌ای ماندگار همراه است به طوریکه مردم ایران از دیرباز با صدای دلنشین مؤذن‌زاده روزه خود را افطار کرده و به عشق مولا و مقتدای خود نبی مکرم اسلام و علی‌ابن ابیطالب قامت نیایش و عبودیت می‌بندند و در فراخنای دل‌های هراسناک جان و تن خود را آرامشی عجیب می‌دهند.

به گفته سلیم مؤذن‌زاده برادر مرحوم حاج رحیم مؤذن‌زاده همه خانواده صدا و ذوق اذان گفتن و مرثیه‌سرایی را از ابوی و برادرش رحیم یاد گرفتند که گویی خودشان قطره‌ای از دریای بی‌نهایت هنر و فن پدر و برادرشان بودند.

دستگاهی را که حاج رحیم مؤذن‌زاده برای اذان انتخاب کرده است یک دستگاه تمام عیار ایرانی با عنوان بیات ترک است که از آن به عنوان یک دستگاه ویژه و قابل اعتماد به نام روح‌الانوار یاد می‌کنند.

حاج رحیم مؤذن‌زاده اذان تاریخی خود را در سال 1343 در حالی که روزه بوده با زبان صوم گفته است و هیچ وقت نیز این اثر ماندگار را تکرار نکرده بلکه برای اولین بار به خلق این اذان ماندگار همت کرده است که بی‌دلیل نیست ادعا می‌شود یک اثر زمانی ماندگار می‌شود که صاحب اثر دارای نیت پاک، خالص و صادقانه داشته باشد.

حاج رحیم مؤذن‌زاده هر چند چهار سالی است که دنیای فانی را وداع گفته و به دیار ابدی شتافته است اما صدای دلنشین او در قالب اذان ماندگارش همچنان روح و جسم ایرانیان را آرامشی داده و صیقل می‌بخشد که این آرامش با هیچ عنصری قابل معاوضه و تغییر نیست.