عطاری که عارف شد

یک استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: 25 فروردین‌ماه روز بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری است؛ شاعری که بسیاری او را آغازگر عرفان سمبلیک می‌دانند.

به گزارش پارسینه ، سیدرضا اشرف‌زاده به مناسبت روز بزرگداشت عطار (25 فروردین‌ماه) اظهار کرد: آثار عطار نیشابوری تاثیر بسیاری در ادبیات ایران‌زمین داشته به طوری که عرفان او را می‌توان در آثار حافظ، مولانا و جامی مشاهده کرد.

او با اشاره به این‌که عطار آغازگر و تکمیل‌کننده ادبیات عرفانی و سمبلیک بوده است، تصریح کرد: منطق‌الطیر عطار نیشابوری را می‌توان اولین منظومه عرفانی سمبلیک معرفی کرد.

این عطارشناس با بیان این‌که مثنوی چهارگانه منطق‌الطیر، مصیبت‌نامه، الهی‌نامه و اسرارنامه موجب تمایز عطار با سایر شاعران شده است، بیان کرد: منظومه منطق‌الطیر عطار اثری عرفانی و سمبلیک بوده که نشان می‌دهد عطار با مضامین و اصطلاحات آشنایی داشته است.

دکتر اشرف‌زاده افزود: اگر نگاهی به ابتدا و انتهای منطق‌الطیر بیندازیم متوجه می‌شویم که عطار به آیات قرانی توجه ویژه‌ای داشته است.

او پیوند عمیق دین و عرفان اسلامی را مهم‌ترین نکته برجسته در تفکر عطار نیشابوری دانست و گفت: مساله‌ای که خواندن آثار عطار را بعد از قرن‌ها برای ایرانیان دلنشین کرده شیوه داستان‌گویی، عرفان و عشقی است که او در آثارش مورد استفاده قرار داده به طوری که روح حافظ و مولوی را نیز درگیر کرده است.

این استاد زبان و ادبیات فارسی با اشاره به مقامات ابونصر سراج در کتاب «اللمع فی التصوف» که هفت چیز شامل توبه، ورع، زهد، فقر، صبر، توکل و رضا بوده، که او در رسیدن به قرب الهی آن‌ها را ذکر کرده است، خاطرنشان کرد: استفاده عطار از وادی به جای مقامات نشان‌دهنده خلاقیت وی نسبت به شاعرانی چون ابونصر سراج است.

اشرف‌زاده ادامه داد: مراحل هفت‌گانه سلوک عطار با طلب و شوق آغاز می‌شود و با عشق ادامه پیدا می‌کند که بیانگر ذوقی و عاشقانه بودن وادی‌های وی است.

او با اشاره به روز بزرگداشت عطار نیشابوری افزود: بیان ویژگی‌ها و پرداختن به آثار ادبیات بزرگانی چون عطار نباید محدود به یک هفته باشد بلکه باید برای آشنایی جوانان، در طول سال طی جلساتی زوایای پنهان فکری و اخلاقی و تلاش‌های آن‌ها در ارتقای ادبیات کشور بازگو شود.