راز پیروزی واليبال ایران بر ایتالیا

ولاسكو موقعیت بازیکنان را در شرایط مختلف زمانی خوب درک می کند و بخوبی می داند که در هر مقطعی و با چه زبانی و چه محرک هایی به بازیکنانش انگیزه لازم را ببخشد.

مهم ترین کاری که او قبل و بعد از شروع لیگ جهانی خیلی ظریف و متبحرانه صورت داد، کم اهمیت جلوه دادن نتیجه و دور کردن روح و روان بازیکنان ناشی از ترس از باخت بود که در ورزش نتیجه گرای ایران همیشه خود یک عامل آزار دهنده و بازدارنده و هراس انگیز می نماید.

در سفر به روسیه یک نمونه از همين رفتار مشاهده شد که چگونه در طول مسیر هتل به سالن در اتوبوس برای انجام بازی دوم با روسیه با نشاندن قائمی در کنارش از او خواست که خودش باشد و هر طور که تشخیص می دهد بازی کند و نتیجه اش هم آن شد که بازیکن گنبدی یکی از بهترین های بازی دوم شد.

آزاد گذاشتن بازیکنان و محصور نکردن آنان درقالب قواعد خشک تاکتیکی یکی از خصوصیات خوب ولاسکوست و اگر این چنین نبود مطمئن باشید در مقابل خطاهای سرویس بی شمار برخی از بازیکنان سکوت نمی کرد و از آنان می خواست که به سرویس های معمولی روی آورند.

واقعیت اینکه او با وجود دلخوری و گوشزد کردن خطاهای زیاد بازیکنان فقط از آنها می خواهد که با کاستن خطاها به مرور زمان وضعیت خود را بهبود ببخشند.

ولاسکو نیک می دانست که با چندین و چند بار گوشزد کردن ویژگی های غیر قابل انکار مهره های کلیدی ایتالیا بیش از آنکه به اطلاعات بازیکنان بیافزاید و کمک کند، ترس و استرس را به وجودشان تزریق می کند، و به همین خاطر با زرنگی فقط به همان شناخت چند دقیقه ای بر سر کلاس آنالیز اکتفاءکرد.

اين در حالي است كه سايت فدراسيون واليبال هم در اين مورد نوشت: خولیو ولاسکو سرمربی تیم ملی والیبال کشورمان در این چند روز در مودنای ایتالیا روز های پر استرسی را پشت سر گذاشت. گرچه سعی می کرد این استرس به بازیکنان منتقل نشود. همواره به آنها می گفت: بروید از بازی لذت ببرید. کار خاصی نمی خواهیم انجام دهیم. فقط می خواهیم بازی خود را انجام دهیم. وی حتی در بعضی اوقات با بازیکنان شوخی می کرد و برای آنها از خاطرات خنده دار زندگی اش تعریف می کرد تا به هر بهانه ای روحیه شاگردانش را بالا ببرد.

نتیجه این حرکت اعتماد به نفس بازیکنان بود که حتی توجه مائورو بروتی را هم به خود جلب کرد. موضوع دیگری که در برد ایران نقش آفرینی داشت، قدرت ریسک پذیری بالای ولاسکو بود که در میان بهت و حیرت کارشناسان والیبال با ترجیح دادن رحمان داودی به فیاضی و زرینی هم باعث گمراه کردن حریف شد و هم با بهره گیری از قذرت سرویس پرشی بالای این بازیکن سیستم توپرسانی حریف را مختل کرد.

این یکی از خصوصیات ممتاز ولاسکوست که همه قبولش دارند.

موارد دیگری هم هست که قابل گفتن باشد ولی به یک مورد که اهمیت بسیاری دارد اکتفاء می کنيم و آن اینکه ولاسکو بر خلاف تصور برخی ها خود شیفته نیست و نمونه اش را هم در دقایق پایانی دوبازی آخر دیدید که چگونه اشتباهات جزئی آرایش تیمی اش را با سنجیدگی و استفاده از توانمندی بازیکنان جایگزین جبران کرد.

در بازی با صربستان ورود غلامی و فیاضی باعث عوض شدن جریان بازی شد و در بازی اول با ایتالیا هم ورود دوباره غفور چگونه توانست معادلات بازی را با وجود حضور زایتسف در میدان بسود ایران کند.

اما یک واقعیت غیر قابل انکار در بازی با ایتالیا بهبود و پیشرفت بازیکنان ایران در سرویس بود که اصلا قابل قیاس با 4 بازی قبلی با روسیه و صربستان نبود. کاهش اشتباهات فردی در مقایسه با دیدارهای قبلی هم چیزی نبود که از دید کارشناسان پنهان مانده باشد.