آیا هورمون عشق باعث دروغگویی می‌شود؟

در این مطالعه، سوژه‌هایی که به آن‌ها هورمون عشق داده شد، بیش از دیگران درباره نتایج یک بازی طراحی‌شده، به نفع تیمشان دروغ گفتند.

در مقایسه با سوژه‌های گروه کنترل که به آن‌ها یک دارونما داده شده بود، افرادی که اوکسیتوکسین دریافت کرده بودند، دروغ‌های بزرگ بیشتری گفتند و این دروغ‌ها را با تردید و تامل کمتری بیان کردند.

تیم دانشگاه آمستردام بازی رایانه‌ای ساده‌ای را طراحی کرد که از بازیکن‌ها می‌خواست این موضوع را که آیا یک سکه مجازی شیر یا خط خواهد بود، پیش‌بینی و سپس یافته‌هایشان را گزارش کنند. در صورتی که آن‌ها درست پیش‌بینی می‌کردند، تیمشان 40 سنت برنده می‌شد و در غیر این صورت، پولی عاید تیم نمی‌شد.

در این مطالعه 60 مرد سالم مقدار کوچکی اوکسیتوکسین یا یک دارونما را 30 دقیقه پیش از آغاز بازی به درون بینی‌هایشان افشانه کردند. مردان در هر دوی این گروه‌ها تقلب کردند اما افرادی که اوکسیتوکسین دریافت کرده بودند، بیشتر تقلب کردند. آن‌ها مدعی شدند 79.7 درصد اوقات پیش‌بینی درست را انجام داده بودند و اشخاص دریافت‌کننده دارونما نیز ابراز کردند 66.7 درصد اوقات درست پیش‌بینی کرده بودند.

اوکسیتوکسین همچنین سرعت تصمیم‌گیری را افزایش داد؛ این اثرات به ویژه زمانی که دروغ‌گفتن منفعت‌هایی را ایجاد می‌کرد، بیشتر بود اما زمانی که دروغگویی برای اجتناب از شکست بود یا هیچ پیامد مالی را به دنبال نداشت، اثری از آن نبود. زمانی هم که دروغگویی منفعت‌های شخصی را دنبال می‌کرد، اوکسیتوکسین هیچ اثری نداشت.

جزئیات این مطالعه در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد.