تمام کره ى زمین هم که مال شما باشد یک ناهار بیشتر نمى خورید

آب حوض کش ها هم همین ناهار را مى خورند. بنده تو کوچه مى رفتم دیدم یک آب حوض کش پیرمردى که تقریباً 80 سال دارد با صورت گلگون و قیافه ى بشاش مقدارى نان خشکیده که مسلماً از کنار کوچه جمع کرده بود توى سطل توى سطل ریخته، از آن نان ها آرام آرام برمى داشت ومى جوید و مى گفت: الحمدلله ربِّ العالمین. به رفیقم گفتم: از این درس بگیرید، آن یکى مرغ مى خورد، کتلت مى خورد و انواع غذاها را مى خورد و مرتباً ناله مى کند و زخم معده دارد، به او باید گفت: مگر مجبورى که خودت را به این روز انداختى؟ این حرص چیست که در تو پیدا شده؟ مى خواهى چه خاکى بر سرت کنى؟

تمام کارخانه هاى دنیا مال تو، تمام جنس هاى دنیا را فروختى، بعدش چه؟ اگر کسى معنى این شعر را بفهمد، مى شود یک فرشته، شماها الآن حفظ هستید ولى هنوز نفهمیدید. اگر معناى آن را بفهمید، کسى از دست شما ناراحت نمى شود، یک عمرى باسعادت زتدگی خواهید کرد و روزى هم که مى میرید آسوده اید.

علامه کرباسچیان بنیانگذار مدرسه علوی