.svg)
خداحافظی ساحل نشینان با دریا
پارسینه: کمتر از ۱۰ سال قبل بود که آزادسازی حریم دریا با چه بوق و کرنایی آغاز شد اما اینک این نوا در پشت حصارهای سیمانی فروکش کرده و باید برای همیشه با خزر خداحافظی کرد.
گروه استان‌ها: عزم آزادسازی حریم ۶۰ متر دریا و اجرای ماده ۶۳ قانون برنامه چهارم توسعه در دولت نهم جزم شده بود اما این قانون به شکلی ناقص اجرا شد و ازیک‌طرف ساحل به‌اصطلاح آزاد و از سوی دیگر قفلی محکم‌تر بر راه‌های ورودی به دریا زده شد.
مازندران ۴۸۰ کیلومتر نوار ساحلی دارد که طبق اعلام مسئولان دستگاه قضایی ۸۰ درصد سواحل استان در تصرف بخش‌های مختلف است و از این میزان ۲۸ درصد از سوی دستگاه‌های دولتی، ۱۲ درصد از سوی شهرک‌های ساحلی، ۲۴ درصد افراد حقیقی،۱۰ درصد نهادها و چهار درصد آزاد است که در اختیار عموم قرار نمی‌گیرند.
توزیع و پراکندگی ساخت‌وسازها در نوار ساحلی، نشان می‌دهد که تجاوزات به چند شکل، سیم‌خاردار، فنس، دیوار شنی و بتنی، احداث سکو و حوضچه است و با بررسی‌های میدانی سازه‌های سواحل ۵۸۶ هزارو ۴۹ مترمربع و جمع کل سازه‌های غیرمجاز ۵۸ هکتار بوده که سازه‌های غیرمجاز دولتی ۳۲۳ هزارو ۲۸۹ مترمربع و سازه‌های غیرمجاز خصوصی ۲۶۲ هزارو ۷۵۸ مترمربع است.
این در حالی است که در ماده ۶۳ قانون برنامه چهارم توسعه آمده که کلیه دستگاه‌های دولتی دارای اراضی ساحلی موظف به آزادسازی ساحل هستند و در این ماده هیچ نامی از نهادهای غیردولتی ذکر نشده و همین امر موجب مستثنا دانستن برخی نهادها از اجرای ماده ۶۳ قانون است که پیشنهاد می‌شود به‌منظور ساماندهی و یکسان‌سازی، ماده مذکور نهادهای مربوط را شامل شود.
ارسال نظر