.svg)
فصل پرمهر مهر ماه و لزوم تحول در نهاد آموزشی
پارسینه: تحول در ساختار، تحول در فناوری، تحول در نیروی انسانی، لزوم ارزشيابي توصيفي به جاي رويکرد نمره دهي و بسیاری موارد مهم دیگر که نیاز به این تحول را در این نهاد استراتژیک ضروری می سازد.
فصلی جدید از آموزش با آمدن فصل پائیز برگ ریز و به صدا در آمدن مهر در مدارس به صدا در می آید. یکی از بارزترین خصوصیات عصر حاضر تغییرات وتحولات شگرف و مداوم درطرز تفکر، ارزش های اجتماعی، روش های انجام کار وبسیاری ازپدیده های دیگرزندگی است. در این میان نهاد آموزش و پرورش باتوجه به مسئولیت آن در تربیت چند ده میلیونی دانش‌آموزان و با توجه به اینکه حدود ۴۰ درصد از کل کارمندان دولت، معلمان هستند، نیازمند نگاهی نو با برنامه‌ها و راهکارهایی نو است.
به گزارش خبرنگار «پارسینه» ، نقش آموزش در توسعه اقتصادی و رشد اقتصادی کشور ها از نظر اقتصاددانان، چند دلیل عمده دارد. برای نخستین بار برنده جایزه نوبل اقتصاد، تئودور شولتز، نشان داد که سرمایه گذاری برای آموزش نیاز اصلی بشر و هر کشوری است. او معتقد است سرمایه گذاری در آموزش و پرورش، سطح زندگی و کیفیت آن را برای افراد ارتقا می دهد.
یک مطالعه نشان می دهد که توانایی یادگیری با گذشت زمان و افزایش سن کاهش نمی یابد و اما هزینه ای که برای آموزش افراد جوان و پیر می شود و همچنین سود و بهره حاصل از آن برابر نیست. سرمایه گذاری برای آموزش کودکان و افراد جوان جامعه سودآور است و باعث افزایش بهره وری اقتصادی آن جامعه می شود.
به اذعان بسیاری از کارشناسان، نظام درسی آموزش و پرورش ما درگیر تئوری های از مد افتاده و جامدی است که از سال ها پیش در نظام های آموزشی کشورهای توسعه یافته منسوخ شده و دوره های ابتدایی و راهنمایی این کشور ها به تجهیزات و روش های نوین آموزشی مجهز شده اند که در کشور ما اثری از این نوع روش های آموزشی مشاهده نمیشود. آموزش و پرورش در این برهه خاص که میتوان آموزش و پرورش را ستون اصلی خیمه توسعه نام نهاد، در ارائه اساسی ترین آموزش های منطبق با زمانه و دوران حاضر در مقاطع ابتدایی الکن است.
تحول در ساختار، تحول در فناوری، تحول در نیروی انسانی، لزوم ارزشيابي توصيفي به جاي رويکرد نمره دهي و بسیاری موارد مهم دیگر که نیاز به این تحول را در این نهاد استراتژیک ضروری می سازد.
واقعیت تلخ این است که در بخش آموزش از همان روز نخست یعنی دوران ابتدایی روش های کهنه و کلاسیک آموزشی را در سوادآموزی برای دانش آموزان بکار میگیرند بدون اینکه تغییری در این روش ها بکار گرفته شود و یا بازخورد آن به نقد گذاشته شود.
به عبارت دیگر دانش آموز ابتدایی و راهنمایی در این نظام با دانشجو اشتباه گرفته شده است در حالیکه کودک دبستانی و راهنمایی باید درصد قابل توجهی از وقت خود را در تربیت توام با تفریح سپری کند، درگیر روش های سواد آموزی شاید شصت سال قبل است. به همین دلیل کودک ایرانی در دوران طولانی نه ساله (ابتدایی و راهنمایی) نمیتواند کودکی کند و به اندازه معمول و در حد نیاز تفریح سالم داشته باشد و این عقده انباشته در دوران دانشجویی و بلوغ خودنمایی میکند.
در بسیاری موارد مدارس ما جای خود را با دانشگاه اشتباه گرفته اند و در صدد پرکردن مغز کودکان با تئوری ها و فرمول های سخت در دروس مختلف هستند در حالیکه دانشگاه های ما به حدی سست هستند که دانشجو در مواردی احساس بیهودگی و یاس میکند.
سرمایه گذاری و ایجاد تغییرات مثبت و مورد نیاز در این عرصه سرمایه گذاری برای آینده کشور و تضمین امنیت و استحکام اقتصادی و مالی آینده محسوب می شود. باید نگرش های دور از واقعیت و کاسبکارانه در مورد سرمایه گذاری در آموزش و پرورش را دور انداخت و این نظریه که آموزش و پرورش نیز همانند کارخانه بیسکویت سازی باید بازدهی و سود آنی داشته باشد، از خود دور کنیم.
اگر قرار است جامعه در حال گذر ایران به سلامت از گردنه های صعب العبور تغییرات اجتماعی ، اقتصادی گذر کند، شایسته است توجه بیشتری در بخش آموزش و پرورش صورت بگیرد. نظام آموزشی ما می بایست ضمن کسب وزن و شأن و جایگاه شایسته واقعی خود در گستره سلسله مراتب اجتماعی و سازمانی کشور، نقش تحولی خود را در جایگاه های متفاوت و متمایزی که نسبت به دیگر بخش ها دارد به نحو شایسته ای ایفا کند.
متاسفانه از زمانی که کار آموزش و پرورش کشور به بخش خصوصی واگذار شد و به مدارس غیر انتفاعی بر خلاف اصل 30 قانون اساسی مجوز فعالیت دادند ، پرورش در نظام آموزشی کشورمان فراموش شد و روح تجاری حاکم بر نظام آموزشی کشور شد بطوریکه درآمد ناشی از تجارت در بخش آموزش در کشور بیشتر از صنعت شده و کشورمان از اهداف آموزشی فاصله زیادی گرفته است. لذا آینده خوبی در انتظار کشورمان نیست . چون هرج و مرج در نظام و به اصطلاح پرورش کشور بسیار زیاد شده و مدارس غیر انتفاعی از نظام آموزشی تبعیت نمی کنند و سلیقه ای عمل می کنند. وقتی مدارس استعدادهای درخشان که نخبگان کشور را در خود جای داده اند از دانش آموزان شهریه دریافت می کنند ، آیا انتظار دارید دانش آموزان خروجی از این مراکز احساس تعلق به کشور و دولت داشته باشند؟ تا زمانیکه اصل 30 قانون اساسی توسط دولتها نقض می شود ، باید فاتحه نظام آموزشی کشور را خواند.