محمدرضا حکیمی در بیمارستان بستری شد

صفحه اینستاگرامی منتسب به علامه محمدرضا حکیمی نوشته است:

می‌خواهم چکاد باشم، تا جز بلندگرایان روشن با غرورم در نیامیزند، و جز تندرهای وحشی در پیشگاهم به نیایش نایستند...

می‌خواهم سنگر باشم، تا قلب یک فداکار وطن، در میان کالبد سختم بتپد...

می‌خواهم شمع باشم، تا با اشک آتشزاد خویش، سوزستانِ سینهٔ عاشقی را تسکین دهم، و سیاهی دیوانهٔ شب دردمندی را به هراس اندازم، و سوسوی حقیری به سوی راهک های امید کشم ...

می‌خواهم احساس باشم، روح ادراک‌ها.

می‌خواهم دل باشم، مرز انسان.

می‌خواهم نگاه باشم، پیامبر دل ها.

می‌خواهم عشق باشم، فروغ نگاه ها.

می‌خواهم وفا باشم، بهار عشق ها.

می‌خواهم امید باشم، راز وفاها.

می‌خواهم اشک باشم، افسون امید ها.

می‌خواهم شعر باشم، اشک سخن ها.

می‌خواهم غزل باشم، سخن اشک ها.

می‌خواهم حماسه باشم، معبد دلاوری های پروا نشناخته.

می‌خواهم راز باشم، تنها چیزی که جای می خواهد.

...و یکبار دیدم که همراهان گم شدند، یکی به دهها فرسنگ جلو، و دیگران به صدها فرسنگ عقب، مگر اندکی، و من ترک مسیر نکردم...

...و هر چه هست نمی‌دانم، اینقدر هست که من این آرزو را داشته‌ام، در ساحل سپیده تن شویم، و در معبد خورشید بایستم، و بر حماسهٔ انسان ها نماز گزارم... (برشی از کتاب فریاد روزها)