"کودکان نباید والدین را با اسم کوچک صدا بزنند"

میترا حکیم شوشتری درباره راه‌های پیشگیری از فرزند سالاری که در خانواده‌های رایج شده توضیح داد: در برخوردهای مختلف جایگاه افراد باید مشخص باشد. در بعضی خانواده‌ها فرزند تعیین کننده همه تصمیم‌های خانواده از جمله انتخاب نوع غذا، برنامه تفریحی و ... است در حالی که هماهنگ‌کردن تمام برنامه‌ها با کودک امکانپذیر نیست.

وی افزود: عادت کردن به این نوع رفتار حضور در محیط‌های دیگر را نیز برای کودک دشوار می‌کند زیرا در خانواده آموخته همه افراد در خدمتش باشند که در محیط‌های غیر از خانواده این مسئله پذیرفته نیست.

حکیم شوشتری اظهار کرد: با کارهای بسیار ساده می‌توان جایگاه کودک را به صورت نرم به او یادآوری کرد و به او یاد داد که در زندگی هر فرد باید در جایگاه خود قرار گیرد. به طور مثال ابتدا باید پدر، بعد برای مادر و بعد به ترتیب سن برای فرزندان غذا بکشیم فقط برای اینکه کودک متوجه شود جایگاه سوم یا چهارم را در خانواده دارد.

وی ادامه داد: نمونه دیگر اینکه اجازه ندهیم کودکان والدین خود را با نام کوچک صدا بزنند زیرا جایگاه پدر و مادر که باید هدایت کننده باشد مورد سؤال قرار می‌گیرد و به نوعی دوستانه می‌شود.

این روانپزشک گفت: ادامه رفتارهای فرزند سالانه کودک حداقل در سال‌های بعد به ضرر او تمام می‌شود. والدین با این کار خود فرد کم تحملی را بار می‌آورند که بعدها نمی‌توانند به راحتی در اجتماع حضور یابد. مثلاً بچه‌هایی که در خانواده فرزند سالار تربیت شده‌اند به سختی با محیط مدرسه منطبق می‌شوند. گاهی این انطباق زمان بر است و خیلی مواقع نیز با تنش و ناراحتی همراه است چون از ابتدا نیاموخته‌اند که به حق خود قانع شوند.

حکیم شوشتری در ادامه در مورد نحوه تغییر رفتار کودکان که در خانواده فرزند سالار بزرگ شده‌اند اظهار کرد: این فرد تغییر را نمی‌پذیرد احتمالاً طغیان و سر و صدا می‌کند بنابر این تغییرات باید تدریجی اعمال شود.

وی ادامه داد:‌به طور مثال اگر تصمیم بگیریم رفتار او را تغییر دهیم باید نسبت به کودک زمانی که والدین را به اسم کوچک خطاب می‌کند بی‌اعتنایی کنیم و اگر آنها را پدر یا مادر صدا کرد لبخند بزنیم.یا در زمان برنامه‌ریزی برای صرف شام در بیرون منزل به او بگوئیم هر دو هفته یکبار می‌تواند محل صرف شام را تعیین کند و در زمان‌های دیگر والدین حق دارند محلی را انتخاب کنند.