رسوایی «مایکل فلین» و نزدیکی ایدئولوژی ترامپ و پوتین

به گزارش خبرنگار پارسینه ، در حالی که دیدار مایکل فلین، با سفیر روسیه در واشنگتن خبرساز شده است، اخبار فاش شده از کاخ سفید نشان دهنده اختلاف فزاینده میان دولتمردان کاخ سفید و نزدیکان ترامپ است. جدای از دیدار فلین و نماینده روسیه، ارتباطات عمیق دیگری هم وجود دارند که مقامات دولتی آمریکا را به کرملین متصل می کنند که واشنگتن پست به آنها پرداخته است.

نخست، این اطمینان وجود دارد که مسکو به صورت فعالانه ای به پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری کمک کرده است و افراد نزدیک به پوتین از این پیروزی حمایت کردند. اکنون، برخی مقامات پنتاگون می گویند این فرضیه وجود دارد که کرملین حتی زمان تحلیف ترامپ، در کاخ سفید شنود داشته اند.

در کنار دسیسه ها برای جاسوسی، نزدیکی ایدئولوژیکی روشنی هم در این میان وجود دارد. اکنون روسیه حمایت از جنبش های کمونیست را کنار گذاشته و در مقابل ایدئولوگ های پوتین پساشوروی، روسیه را به عنوان پرچمدار محفاظه کاری ملی گرایانه مسیحی می دانند. در این نبرد، آنها اشتراکاتی را با احزاب راست افراطی اروپا و چهره های کلیدی دولت ترامپ می بینند.

در سال 2014، استفن بنون، استراتژیست اصلی کاخ سفید در حال حاضر، در تجمع محفاظه کاران اروپایی گفت که «ما، یهودی- مسیحیان غرب، واقعا باید به صحبت های [پوتین] درباره دور شدن از سنت گرایی نگاه کنیم- به ویژه از این نظر که او از ملی گرایی حمایت می کند».

در همان سال، گروهی از آمریکایی های سفیدپوست ملی گرا در کنفرانسی در مجارستان شرکت کردند که الکاسندر دوگین، ملی گرای روس و معروف به راسپوتین پوتین، از چهره های آن بود. دوگین سال گذشته از ترامپ به عنوان «پوتین آمریکایی» تجلیل کرد.

سنت گراهای غربی، چه در ایالات متحده و چه در اروپا، اکنون خود را به عنوان دنباله روی پوتین می بینند. مسئله ای که به روشنی می توان در رابطه با قوانین ضدهمجنسگرایی در هر دو کشور و اولویت بخشی به مسیحیت در هویت ملت های غربی دید.

با این وجود، افشای رسوایی فلین و اختلافات موجود در داخل کاخ سفید ممکن است وضعیت را پیچیده تر کند. ورای سطح اولیه همکاری در حل بحران سوریه و همکاری برای شکست دادن داعش، حوزه های چندانی وجود ندارند که آمریکای ترامپ و روسیه پوتین بتوانند به روشنی شریک باشند. این موضوع به ویژه در مورد اروپا درست است، جایی که منافع سنتی واشنگتن با دشمنی آشکار مسکو نسبت به ناتو و مقامات لیبرال اروپایی در تضاد است.