آرزوی ترامپ چطور بر باد رفت؟

روزنامه «جمهوری اسلامی» در سرمقاله خود آورده است: برج و باروی ریاست جمهوری ترامپ به شدت متزلزل شده است. کناره‌گیری اجباری فلین، فشارها را بر ترامپ بیشتر کرده و اکنون وزیر دادگستری و همچنین مشاور ارشدش که در عین حال داماد وی نیز هست، همچنان برای استعفا تحت فشارند. به نظر می‌رسد ماجرای همدستی اطرافیان ترامپ با روسیه تدریجاً جدی‌تر می‌شود، چراکه علیرغم ادعای وزیر دادگستری که تماسی با سفارت روسیه نداشته، وی حداقل دو بار با سفیر روسیه دیدار پنهانی و غیراداری داشته است. بعلاوه دامادش نیز با همین اتهام دست به گریبان است.

بدین ترتیب، ترامپ دچار مخمصه بزرگی شده و کم کم پای خودش هم به این ماجرا باز شده و معلوم نیست پیامد چنین رسوایی بزرگی، چه باشد؟ کسی که برای برجام خط و نشان می‌کشید و عربده‌های مستانه‌اش همه‌جا شنیده می‌شد که به محض ورود به کاخ سفید، برجام را پاره می‌کند، اکنون به فلاکت و رسوایی افتاده و آینده برایش تیره و تار شده است.

اکنون ترامپ و دستیارانش از هرگونه اظهارنظر درباره برجام طفره می‌روند و گهگاه که تحت فشار قرار می‌گیرند، پاسخ می‌دهند که درصدد پاره کردن برجام نیستند ولی مایلند باز هم چانه‌زنی کنند که البته این آرزویی تحقق‌نیافتنی است؛ اگرچه بعضی‌ها در داخل کشور هم اشتیاق زیادی داشته و دارند که برجام را بی‌اعتبار و بی‌خاصیت جلوه دهند و حتی آرزوهای ترامپ را در داخل نمایندگی می‌کنند. ای‌کاش خداوند به چنین عناصر بی‌انصافی ذره‌ای انصاف بدهد که با دشمنان ملت به خاطر منافع جناحی و باندی خود، همصدا نشوند و آرزوی شکست و ناکامی ملت، دولت و نظام را در سر نپرورانند.

خوشبختانه ترامپ و دارودسته‌اش قبل از آنکه فرصت پیدا کنند با ایران در بیفتند، با متحدین همیشگی واشنگتن در تضاد وتعارض قرارگرفته‌اند و حتی در داخل کشور نیز مرتباً در یک جنگ فرسایشی درگیر شده‌اند. جنگ فرسایشی ترامپ و دستیارانش با رسانه‌ها، تضاد فزاینده با رنگین پوستان به خاطر نژادپرستی آشکار حکام جدید کاخ سفید، لغو مصوبات مربوط به خدمات پزشکی - بیمه‌ای و خدمات درمانی موسوم به «اوباماکر»، کاهش میزان سفرهای توریستی در پرتو سیاست‌های ابلهانه ترامپ و ایجاد محدودیت برای اتباع برخی از کشورها، پیامدهای ایجاد دیوار حائل در مرزهای مکزیک و بالاتر از همه، شروع به نقض وعده‌های انتخاباتی، حلقه محاصره معترضین علیه ترامپ را تنگ‌تر کرده است.

ترامپ در مناظرات انتخاباتی، سیاست دولت‌های گذشته را در قبال جنگ‌های بی‌حاصل آمریکا به زیر سئوال می‌برد و نظامی گری آمریکا را ناکام، شکست خورده و مطلقاً فاقد پیروزی معرفی می‌کرد. او در یک مقایسه معنی‌دار تاکید می‌کرد که با هزینه ۶ تریلیون دلاری جنگ عراق می‌شد دو بار بلکه سه بار آمریکا را از نو ساخت. انتظار می‌رفت نخستین اقدام چنین رئیس‌جمهوری پس از ورود به کاخ سفید، ریل‌گذاری برای کاهش بودجه نظامی و هدایت سرمایه‌ها به سمت و سوی تحقق سیاست‌های عام‌المنفعه باشد. ولی ترامپ حتی سرمایه‌گذاری‌های کلان پیشینیان در قلمرو و نظامی‌گری را کافی نمی‌داند و ۴۵ میلیارد دلار بودجه افزون‌تر برای توسعه نظامی‌گری آمریکا را مدنظر قرار داده است.

بعلاوه کسی که می‌خواست برای مردم آمریکا رفاه و شغل بیشتری تدارک کند، با توسل به سیاست‌های به‌شدت خصمانه علیه سایر کشورها و حتی متحدین واشنگتن، باعث کاهش درآمدها و مشاغل در همین فرصت کوتاه دو ماهه شده است. بدین ترتیب حتی قبل از آنکه ترامپ فرصت چندانی برای دشمنی با برجام و ایران پیدا کند، عملکرد و سیاست‌هایش به زیر سؤال رفته و حتی عدم سلامت روانی وی نیز به موضوع روز در رسانه‌ها و محافل سیاسی و تصمیم‌گیرنده آمریکا تبدیل شده است.

البته برجائی برجام حتی در صورت موفقیت دارودسته ترامپ هم کاملاً محرز است. این یک توافق دوطرفه نیست که واشنگتن بتواند آن را یکجانبه لغو کند یا در آن تشکیک نماید، بلکه توافقی میان هفت قدرت است که ضمانت جهانی و بین‌المللی، پشتیبان اجرای آن است. اکنون وقت آن رسیده که در اینجا هم کسانی که تا دیروز به خاطر منافع جناحی خود با این اقدام ملی در تضاد و تقابل بودند، به برجائی برجام اعتراف کنند؛ اگرچه برجائی برجام، دلایل و مستندات روشنی دارد که آن را از هر تأییدی بی‌نیاز می‌کند.