ابرچالش‌های جانسون برای تحقق برگزیت چیست؟

روزنامه آمریکایی لس آنجلس تایمز در مقاله‌ای با عنوان "پیروزی بوریس جانسون در انتخابات به معنای عقب نشینی در برگزیت نیست" چالش‌های پیش روی نخست وزیر انگلیس و همچنین آینده سیاسی پیش روی این کشور را مورد بررسی قرار داده که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:

برنده قاطع انتخابات عمومی بریتانیا درروز پنجشنبه نخست وزیر یعنی بوریس جانسون بود. حزب محافظه کار او با بدست آوردن اکثریت پارلمان عملا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا را تا پایان ماه آینده تضمین کرد.

بازنده بزرگ در این بین جرمی کوربین رهبر حزب کارگر نبود، بلکه عملکرد تحقیرآمیز این حزب بود؛ به اضافه مردم بریتانیا که در نتیجه این انتخابات این فرصت را از دست دادند تا درباره اقدام عجولانه و نسنجیده شان در سال ۲۰۱۶ که رأی به خروج از اتحادیه اروپا دادند تجدید نظر کنند. همانگونه که بوریس جانسون در اظهاراتی پس از پیروزی خود در جمع هوادارانش گفت:" با این انتخابات من فکر می‌کنم ما به همه تهدید‌ها برای برگزاری رفراندوم دوم پایان دادیم".

برگزاری رفراندوم مجدد همواره از شانس کمی برخوردار بوده است. در ماه اکتبر حتی احتمال آن کمتر شد پس از اینکه جانسون هشدار داد که او خواهان خروج بدون توافق است، اما سرانجام او موفق به مذاکره با رهبران اروپا برای دستیابی به توافق شد.

هنوز در‌ها بسته نشده بودند؛ کوربین علی رغم مواضع دوگانه خود درباره برگزیت، قول داد تا برای رسیدن به توافق خروج مذاکره کند و آن را طی یک رفراندوم به رأی بگذارد تا بقیه گزینه‌ها و سناریو‌ها همچنان در اتحادیه اروپا باقی بماند. این احتمال با شکست حزب کارگر از بین رفت که به طرز عجیبی می‌تواند به دلیل اشتباه رأی دهندگان سنتی حزب کارگر به دلیل حمایت از برگزیت باشد (نه به این معنا که برگزیت تنها عامل اولیه و اصلی عملکرد ضعیف حزب کارگر باشد) ظاهرا زیان‌های اصلی از جانب چپی‌ها و وعده‌های انتخاباتی آنان بوده است؛ که شامل ملی کردن برخی صنایع در کشور و مواضع یهودستیزانه برخی از افراد در داخل حزب بوده است.

با این حال بسیار دلسردکننده و ناامید کننده است اینکه ماه بعدی بریتانیا روابطی را قطع خواهد کرد که باعث قوی‌تر شدن اقتصاد کشور شده است. به لندن کمک کرد تا بزرگترین پایتخت مالی شود و به شهروندان نیز این حق را اعطا کرد که آزادانه به تمامی نقاط اروپا سفر و در آنجا زندگی کنند و حتی مشغول به کار شوند. بریتانیا بدون برقراری ساز و کار تجاری دائمی با اروپا این اتحادیه را ترک می‌کند. این‌ها موارد مهمی هستند که باید مورد بحث قرار گیرند؛ مذاکراتی که بالقوه دشوار بوده و باید قبل از موعد مقرر یعنی ۳۱ دسامبر انجام شود.

همانگونه که جانسون به دنبال دستیابی به یک توافق جامع است باید تبعات سیاسی حاصل از پیروزی خود را بر عهده گیرد. در جریان انتخابات عمومی حزب ملی اسکاتلند ۴۸ کرسی از ۵۹ کرسی در پارلمان را بدست آورد. پس از این رویداد نیکولا استورجن وزیر اول و رئیس حزب ملی اسکاتلند گفت: باید به این کشور اجازه داده شود تا در پی پیروزی محافظه‌کار‌ها در انتخابات پارلمانی بریتانیا، یک رفراندوم دیگر برای استقلال برگزار کند. وی همچنین تاکید کرد که بوریس جانسون شاید وظیفه دارد که انگلستان را از اتحادیه اروپا خارج کند. اما وظیفه‌ای برای خارج کردن اسکاتلند از اتحادیه اروپا ندارد. او با صراحت گفت که اسکاتلند باید فرصتی برای انتخاب آینده خود داشته باشد.

جانسون باید با سختی‌هایی دست و پنجه نرم کند که برگزیت برای روند صلح در ایرلند شمالی ایجاد کرده است. جلوگیری از ایجاد "مرز سخت" در مرز ایرلند ممکن است در دراز مدت به بریتانیا و حتی بعد از خروج از اتحادیه اروپا کمک کند. اقدامی که ایرلند شمالی را ملزم به تبعیت از قوانین گمرکی اتحادیه اروپا می‌کند تا متناوبا کل انگلستان نیز به یک اتحادیه گمرکی بپیوندد که این امر با مرامنامه و اساسنامه حزب محافظه کار در تضاد است که می‌گوید: ما اجازه نخواهیم داد بریتانیا در اتحادیه‌های گمرکی حضور داشته باشد.

به دلیل اینکه شعار کمپین انتخاباتی بوریس جانسون "تحقق برگزیت" بود او ممکن است که فکر کند پیروزی حزب محافظه کار یک پیام شفاف و مهر تاییدی بر برگزیت بود. اما نتایج انتخابات حقایق دیگری را درباره چالش‌های دیگر و همچنین شخصیت رهبران حرف محافظه کار آشکار کرد. رأی دهندگان شایسته فرصت دیگری برای تجدید نظر در خصوص خروج از اتحادیه اروپا در قالب همه پرسی هستند تا بتوانند به طور صریح و شفاف به این سوال مهم پاسخ دهند. این یک تراژدی بزرگ است که این فرصت از آن‌ها سلب شده است.