اگر کودک پرحرفی دارید این مطلب را بخوانید

اگر کودک پرحرفی دارید این مطلب را بخوانید. بیشتر والدین از اینکه کودکشان صحبت کردن را یاد بگیرد و بسیار ذوق و شوق برای او نشان می‌دهند تا کودک کلمه‌ای بر زبان بیاورد و بسیار تلاش میکنند تا کلمات بیشتری به فرزند خود بیاموزند، اما زمانیکه کودک به سنی رسید

که می‌تواند به راحتی سخن بگوید از زیاد صحبت کردن او کلافه می‌شوند و می‌گویند چقدر می‌زنی؟ باید به این نکته توجه داشت که کودکان کنترلی روی صحبت کردن خود ندارند یعنی مغز آن‌ها توانایی آن را ندارد تا در سکوت با خودشان حرف بزنند و کودک کنجکاو است و با سوال پرسیدن دنیای خود را می‌شناسند.

می‌توانید این انرژی کودک را جهت دهی کنید بطور مثال از او بخواهید تا داستانی برایتان تعریف کند و شما صدایش را ضبط نمائید. روان شناسان کودک تاکید می‌کنند پرورش توان حرف زدن در سنین پایین، بر مهارت‌های رفتاری یا توانایی گفتاری و شنیداری و تقویت حس کنجکاوی کودک تاثیر می‌گذارد.

بر این اساس بهتر است که والدین هنگام حرف زدن کودک، دست بزنند یا به طریق دیگری شادی خود را نسبت به توانایی که در او در حال شکل‌گیری است، نشان دهند. به بیان دیگر هر چقدر کودکی زودتر به حرف بیفتد در پرورش استعداد‌های شناختی و ارتباطی‌اش سریع‌تر رشد خواهد کرد. بزازان با اشاره به این که وقتی کودکتان را به حرف زدن تشویق می‌کنید.

او را به استفاده از استعداد طبیعی شنیدن نیز ترغیب می‌کنید، می‌افزاید: یکی از نشانه‌های ارزیابی کودکان باهوش، توانایی آن‌ها در تکلم است، چراکه دیر حرف زدن کودکان یعنی صحبت کردن آن‌ها پس از سه تا ۳.۵ سالگی، رشد مهارت‌های ارتباطی و شناختی کودک را با تاخیر مواجه می‌کند.

به گفته وی، روان‌شناسان کنجکاوی را نیز یکی از اصلی‌ترین دلایل پرحرفی بچه‌ها تلقی می‌کنند؛ حس کنجکاوی کودکانه‌ای که از سوی والدین گاه مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد. به من توجه کن! شاید تاکنون بار‌ها توجه کرده باشید زمانی که مادران با تلفن به مدت طولانی صحبت می‌کنند

یا در جمعی مشغول صحبت هستند و از کودکشان غافل می‌شوند، کودک با صحبت کردن طولانی یا پرسش‌های مکرر سعی می‌کند که توجه مادر را به خود جلب کند. روان‌شناسان ریشه این نوع واکنش‌های رفتاری کودک را جلب توجه والدین می‌دانند.

بزازان با تاکید بر این که گاهی ترس کودکان نیز به زیاد صحبت کردن آن‌ها منجر می‌شود، می‌افزاید: این اتفاق بویژه در سنین پایین و برای کودکانی که شب‌ها از تنها خوابیدن در اتاق خود می‌ترسند، اتفاق می‌افتد. چنین کودکانی از والدینشان می‌خواهند که کنار آن‌ها بمانند تا با آن‌ها صحبت کنند.

حسادت نیز بخصوص پس از به دنیا آمدن فرزند جدید در خانواده، برای کودکان بالای سه سال، می‌تواند عاملی برای زیاد صحبت کردن و جلب توجه والدین محسوب شود. این روان‌شناس تاکید می‌کند: در بسیاری موارد، زیاد حرف زدن حتی در بزرگسالان نیز وسیله‌ای برای پوشش پریشان احوالی روحی یا نگرانی‌های درونی است.

منبع: ایران ناز